Selamın aleyküm.
Nasılsınız?
İyi okumalar.
🖤
"Tutsak"
Sabah gözlerimi salondan gelen sesler ile açtım. Ne oluyor? Yavaşça yataktan kalkıp odadan çıktım. Günal ve İmge'nin bağırışlarını duyuyordum.
"KES SESİNİ GÜNAL!"
"ASIL SEN SUS İMGE! O KIZIN NE GÜNAHI VAR? ARAT'IN AKLI YERİNDE Mİ!?"
"İKİNİZ DE SESİNİZİ KESİN!"diyerek ayağa kalktı Berkan.
Tunç kenarda oturmuş bana bakıyordu. Geldiğimden beri konuştuğunu görmemiştim. Dilsiz mi acaba?
"Susun Elzem burada."dedi Berkan bana bakarak.
"Aa günaydın Elzem."
"Günaydın. Neden bağırıyorsunuz?"
"Kusura bakma seni de uyandırdık. Önemli bir konu değil." dedi bana bakarak Günal.
"Anladım."
"Hadi gelin kahvaltı yapalım."diyerek mutfağa yöneldi İmge.
Hepimiz peşinde gidip sofraya oturduk. Beni buraya getiren çocuk yoktu.
Nerede acaba? Aptalsın Elzem. Sanane!
Kahvaltıdan sonra hepimiz salona geçmiş suspus oturuyorduk. Birden İmge'nin ayağa kalkması ile ona döndük.
"Ben Arat'ı gebertmeye gidiyorum."
"Otur oturduğun yerde."dedi Berkan.
"Karışmayın bana."
"Arat kesin şuan sinirli. Gitme yanına. Sana patlar."
"HEM SUÇLU HEM GÜÇLÜ DEĞİL Mİ GÜNAL!"
"BAĞIRMA BANA."
"Ben gidiyorum."diyerek evden çıktı İmge. Peşinden de Berkan çıktı.
"Günal. Bir şey mi oldu?"
"Yok bir şey. Arat'ın halleri işte."
"Arat kim?"
"Ha sen adını bilmiyorsun. Seni buraya getiren çocuk."
Demek adı Arat'tı.
Güzelmiş...
"İmge bayağı sinirliydi. Ciddi bir şey olmuş olmalı."
"Sen boşver."
"Peki. Dışarı çıkmak istiyorum."
"Olmaz!"
"Neden?"
"Arat kızar."
"Ya siz Arat'a göre mi hareket ediyorsunuz?"
"Bazen."
"Niye?"
"Bunları konuşmayalım. Tekin biz çatıdayız."diyerek kolumdan nazikçe tutup kaldırdı.
İkimizde çatıya çıkınca kenardaki koltuğa oturdum. Çok güzeldi.
"Ben artık gitmek istiyorum Günal. Vallaha bıktım."
"Aslında gelmen iyi oldu."
"Neden?"
"Sen geldiğinden beri biraz sanki eve renk gelmişti."
"Daha dün geldim Günal."
"Olsun. İlk kez dün bir araya geldik."
"Anlamadım."
"Biz pek konuşkan insanlar değiliz. Öyle bir araya toplanıp konuşmayız."
"Belli. İmge bayağı sert biri. Zaten onunla konuşan kız da cesaret olmalı. Bakışıyla insanı öldürebilir bir kız."dediğimde Günal kahkaha attı.
"Ayol. Aslında İmge aramızda en konuşkanı ama bazı olaylardan sonra konuşmaz."
"Anladım."dedim kafamı eğerek.
"Sustun."
"Hiç öyle durgunum biraz."
"Neden?"
"Boşver. Galiba sende grubun neşe kaynağısın. Baksana çok komik biri gibi duruyorsun."
"Evet öyle ama en acı çekeni de bendim."dedi fısıltı sesiyle.
Benim duymayacağımı sandı ama duymuştum.
"Bir şey mi dedin Günal?"dedim anlamamızlaktan gelerek.
"Ha yok. Bir şey demedim. Aha geldiler."dedi aşağı bakarak.
Bende baktığımda Arat, İmge ve Berkan eve girmişti.
Bizde çatıdan inip salona geçtik. Onlarda gelmişti.
"Anlat Arat."dedi Günal.
"Sırası değil."diyerek koltuğa oturdu Arat.
"NE DEMEK SIRASI DEĞİL. ANLAT!"diye üzerine yürüdü Günal.
İmge Günal'in önüne geçip göğsünde ittirdi.
"Sakin ol Günal. Bırak ne hali varsa görsün."dedi sinirle Arat'a bakarak.
Ben ise salonun ortasında durmuş şaşkınlıkla olanları izliyordum.
Arat beni görünce ayağa kalkıp yanıma geldi. Sinirle kolumu tutup sürüklemeye başladı.
"Bırak kolumu."diye bağırdım.
Ama duymuyor gibiydi. Diğerleri de peşimizden geliyordu.
"Arat kızı bırak."dedi Günal.
"Karışmayın."
"Arat kıza bir şey yapma."dedi İmge önümüze geçerek.
"Çekil önümden İmge."
"Hayır. Bırak kızı!"diyerek kolumdan tutup kendine çekmeye çalıştı ama Arat'a gücü yetmiyordu.
"ÇEK ELİNİ İMGE!"
"BIRAK KIZI! BAK KORKUYOR."diyip bana baktı.
Evet korkuyordum. Yüz ifademden anlaşılırdı. Arat bana dönerek gözlerimin içine bakmaya başladı.
Ne bakıyorsun dayı?
"Benden korkuyor musun Ezlem?"
"Bırak kolumu. Canım acıyor."
"Evet korkuyorsun."diyip İmge'yi itti.
İmge'nin boşluğuna gelmiş olmalı ki yere düştü. Arat daha fazla kolumu tutarak kaldığım odaya götürdü. Sertçe beni içeri itip kapıyı üstüme kapattı. Kilit sesi gelince kapıya vurmaya başladım.
"ARAT AÇ ŞU KAPIYI!"
"Buradan çıkmayacaksın."
"Arat kızı bırak."dedi Berkan.
"İŞİME KARIŞMAYIN. BU KIZ BU ODADAN ÇIKMAYACAK."
Sessizlik olunca gittiklerini anladım. Yatağa oturup kafamı ellerimin arasına aldım. Ne yapacağım ben? Bu çocuk piskopattı.
Yaklaşık 30 dakikadır yatakta oturuyordum. Kapının ardından Günal'in sesini duyunca ayağa kalkıp kapıya doğru ilerledim.
"Elzem?"
"Günal?"
"İyi misin?"
"Sence?"
"Özür dilerim Arat adına. Merak etme siniri geçsin çıkarır seni buradan."
"Neden sinirini benden çıkarıyor?"
"Çünkü olay seninle ilgili."
"Ben ne alaka ya?"
"Sen onları boşver. Ağladığını biliyorum. Eğer beni bir arkadaş olarak görüyorsan lütfen ağlama."
"Ağlamıyorum."
"Ağlıyorsun."
"Sen nereden biliyorsun ki?"
"Hissettim."
"Nasıl?"
"Arkadaş gücü işte. İstersen biraz uyu. Başın falan ağrır."
"Yok uykum yok. O piskopatta artık beni buradan çıkarsın."
"Tamam ben halledeceğim."
"Teşekkür ederim."
"Teşekküre gerek yok. Arat'ın yaptığı hataya göz yumamam."
"Tamam o hâlde."diyerek tekrar yatağa oturdum.
Günal'in gittiğini ayak seslerinden anlıyordum.
Aradan biraz zaman sonra kilit sesi ile oraya döndüm. Gelen Arat'tı.
"Sen kim oluyorsun da beni buraya kilitliyorsun? Ben köpek miyim be!?"
"Sus. Gel yemek yiyeceğiz."
"Ben yemeyeceğim."
"Sormadım. Düş peşime."
"Yemiyorum."diyip yatağa oturdum.
Oflayıp yanıma geldi. Kolumdan tutup ayağa kaldırdı. Mutfağa girdiğimizde beni sandalyeye oturtup yerine geçti.
Diğerlerine baktığım da İmge hariç hepsi bana mahçup bir şekilde bakıyordu. İmge ise sert bakışlarını Arat'a gönderiyordu.
Aç olmadığım için yemek yemeyecektim.
"Elzem yemeğini yesene."diyen Günal'e gülümsedim.
"Aç değilim Günal."
"Ama kahvaltıdan başka bir şey yemedin."
"Aç değilim sağol."
Gözüm Arat'a kaydığında yemeğini yiyordu. Pislik!
3 Gün Sonra
İçtiğim suyu tezgaha bırakıp salona yöneldim. TV açıp izlemeye başladım.
Aradan 3 gün geçmişti. Arat sonunda beni eve bırakmıştı.
Günal üzülmüştü gittiğime. Bende üzülmüştüm. Günal çok iyi biri. Çok güzel arkadaş olurdu bana.
Galiba artık onlarla karşılaşmayacağım. Ama benimle ilgili olan olay neydi?
Oflayıp TV kapatıp odama geçtim. Biraz annem ile konuştuktan sonra kendimi uykuya bıraktım.
Sabah olunca yataktan kalkıp banyoya girdim. Elimi yüzümü yıkayıp dolabımın karşısına geçtim. Okul formamı giyip saçımı at kuyruğu yaptım.
Çantamı ve telefonumu alıp evden çıktım. Binadan çıkıp boş sokakta yürümeye başladım. Gözüm o sokağa kayınca o gün aklıma geldi.
Adama ne olmuştu acaba? Son kez sokağa bakıp okula doğru ilerledim.
Okula gelince direkt sınıfa çıktım. En arka sıraya geçip hocanın gelmesini bekledim. Bir çok kişi benimle tanışmak istese de ben istememiştim.
İnsanlara güvenmek istemiyorum. Bazen çok kırıcı oluyorlar.
Hocanın sınıfa girmesi ile ders başlamıştı.
Teneffüs zili çalınca sıradan kalkıp sınıftan çıktım. Kantine inip su alıp boş bulduğum bir masaya oturdum. Telefonumu alıp sosyal medyada gezinmeye başladım.
Yanımdaki sandalye çekilince ortaya döndüm. Tanımadığım bir çocuk yanıma oturdu. Benden izin neden almıyor?
"Selam."
"Kimsin?"
"Mithat ben. Seni yanlız görünce yanına gelmek istedim."
"Benim iznim yok ama."
"Yapma Elzem."
"Adımı nereden biliyorsun?"
"Tüm okul seni konuşuyor."
"Ne alaka ya? Ben kendi halimde biriyim."
"Galiba Arat ile tanışıyorsun."
"Evet de. Bundan sizene!"
"Arat bu okulda tanınan biri. Okuldan biri de seni geçen arabasına binerken görmüş. Ondan tanınıyorsun."
"İnsanlardan sizene!"
"Bana kızma."
Sinirle kantine göz gezdirdim. Bir çok kişi bize bakıyordu. Benim onlara baktığımda kafalarını eğiyordular.
"Cidden mi ya?"diyip okulun kapısına gözümü çevirdim.
Arat'ları görünce gözlerim sonuna kadar açılmıştı. Arat sinirle bir bana bir Mithat'a bakıyordu. İmge'nin bize doğru geldiğini görünce gerilmeye başladım.
Yanımıza gelip tam Mithat'ın karşısında durdu.
"Kalk."
"Sana ne oluyor İmge?"
"Sana kalk dedim. Siktir git buradan. Bir daha da Elzem'e yaklaşma."
"Sen kimsin ki karışıyorsun?"
"Gayet kim olduğumu bildiğini zannediyorum Mithat."
"Beni korkutmuyorsun."
"Güzel. Daha korkunç yönümü görmedin çünkü. Şimdi defol."
"Hayır."
"Tamam."diyerek benim kolumdan tutup ayağa kaldırdı.
İlerleyince bende otomatik olarak peşinden gidiyordum. Onların masasına gelince beni sandalyeye oturttu.
"İmge ne yapıyorsun!"diyerek ona döndüm.
Hepsi bana öldürecek gibi bakıyordu.
Ne oluyor ya?
Ben ne yaptım?
.......
Bölüm nasıldı?
Oy vermeyi unutmayın.
Düşüncelerinizi belirtin 👉
Allah'a emanet olun 🙏