Kabanata 40: Mahal Kita
Isang malakas na sampal ang natanggap ko mula kay tita Minerva. Kasama ko si Brent na dumalaw sa hospital room ni Miguel na ngayon ay nagpapagaling.
"Ang kapal ng mukha mong magpakita pa dito gayong ikaw ang may dahilan kaya nagka ganito ang anak ko!" Bulyaw niya saakin.
"Excuse me ma'am but she saved you and your son. You should thank her insted." Singit ni Brent.
"At sino 'to? Sabi ko na nga bat may tinatagong landi ang katawan mo, Samantha!" Sigaw pa nito saakin.
"Mom, enough!" Sita ni Miguel sa Nanay niya.
"Alice Saavedra. Agent 107. Agent Saavedra. Ayan lang ang pwedeng itawag saakin at wala ng iba.", Sabi ko.
Nainsulto yata siya kaya inambahan uli ako ng sampal pero humarang na si Brent.
"Walang modo!" Sigaw nito.
"Nandito ako para maka usap si Miguel at hindi laitin niyo, tita. Sorry to offend you but nakakawala ka ng respeto." Sabi ko naman.
"Mom, leave us alone please?" Sabi ni Miguel.
Tinignan muna ako ng masama ni tita Minerva bago lumabas.
Nilingon ko si Brent at tinanguan bago siya lumabas ng pinto.
Naupo ako sa monoblock sa tabi ng kama ni Miguel.
"How are you?" Panimula ko.
"Grabe! Ang lakas mo pala talaga, Alice." Sabi nito at hindi pinansin ang tanong ko.
"Miguel, about what happen yesterday..."
"It's okay. Napa ayos ko na ang lahat. Cancelled na ang kasal." He said and smile.
Kumunot naman ang noo ko. "Why?"
"Hindi ako manhid, Alice. Alam kong ayaw mo akong pakasalan." Sabi niya pa at tumawa ng mahina.
"Pero hindi ako nagreklamo. I told you, I'll marry you," Sabi ko.
"Pakakasalan mo ako dahil naaawa ka saakin, tama ba?" Sabi naman nito na nagpatahimik saakin.
He's right.
"Ayoko ng ganun, Alice. Ang dapat lang na kinakasal ay 'yung mga taong mahal ang isa't isa. Kung napipilitan kang pakasalan ako, hindi pagmamahal 'yon."
"But.—"
"Ikakasal nga tayo pero hindi naman ako 'yung nasa puso mo. Diba parang ang unfair?" He chuckle.
Namumuo nanaman ang mga luha sa mga mata ko.
"Sorry..."
"Hindi mo naman kasalanan, bakit ka nag sosorry?"
"Because I can't love you back." I honestly said.
"Siguro karma ko na din 'to. Naging makasarili ako. Hindi ko inisip na may buhay ka pang babalikan. Inangkin kita at hinayaan na saakin ka mamalagi sa loob ng apat na taon. I'm too selfish kaya siguro nakakarma na ako." Naluluha na rin siya.
"Sorry."
"Nakarma siguro ako dahil nahulog ako sa taong kamukha ng dating minamahal ko, sorry, Alice. Sorry kasi pinagkait ko 'yung buhay na meron ka." Sabi nito.
Pinunasan niya ang luhang kumawala sa mga mata ko.
"Josh, thank you. Kung hindi dahil sayo baka hindi na ako nabigyan ng pagkakataong mabuhay uli. Kung hindi mo ako tinulungan, baka kung ano na ang nagawa ng kuya ko sa pamilya ko. Salamat sa lahat ng bagay na ginawa mo." Sabi ko.
"Don't cry, please?" He said.
"Thank you for saving my life again. Nung una ay pinagamot mo ako sa France at sunod nung sinalo mo ang bala na dapat ay para saakin. Thank you." Hinigpitan ko lalo ang hawak sa kamay niya.
"Lahat naman siguro ng tao gagawin 'yon para sa taong mahal nila." He said.
"Thank you very much. Thanks for giving me a chance to pursue this game. Dahil sa pagtulong mo saakin, lumakas ako at nalabanan ko ang taomg nagpahirap saakin ng matagal na panahon," dagdag ko pa.
"You don't need to thank me, Alice. I did that for you, I'm so happy for you. Pwede mo ng balikan si Brent ngayon." Sabi niya na nagpatigil saakin.
"H-how—?"
"How did I know? Before I take you to France, I did some research about you. Amaze na amaze pa ako sayo dahil marami kang achievements. Nakaka proud 'yung mga mission na natapos mo. Then I saw one article about you, you're in relationship that time and it's Sarget Officer Brent Zamora. Cool couple. Same vibes!" He said.
"I doubt you when you told me that I'm Samantha. For almost four years on France sinubukan kong maka alala. Sinubukan ko lahat para kahit papaano may alam ako sa sarili ko. Nang makarating tayo dito sa Pilipinas, kakaiba na ang naramdaman ko. It feels like I'm home. Miguel, nagalit ako sayo kasi nagsinungaling ka. You even faked my death para tuluyan mo akong makuha. Gumawa ka ng pekeng information for me. Nagalit ako sayo pero hindi ko 'yon pinakita kasi alam kong mahal mo ako kaya nagawa mo 'yon." I sobbed.
"Sorry. Sorry, Alice."
"I once heard you at tita Minerva talking about me. At first hinayaan ko lang kasi kuntento na ako sa meron ako. But then I met Brent again, gusto ko nalang kumawala. He tried to help me to remember anything not until I had a car accident. That day I want to talk to you that I remembered anything. But then you proposed. Your mom threatened me. I can't say no to you that day because you're so happy. Ayokong mapalitan ng lungkot 'yung mga mga mata mo that's why I nod." I confess.
"It's okay. It's okay. You're now free. You can do what ever you want. P-pwede ka nang kumawala saakin at balikan ang dati mong buhay. Go back to your family and be with Brent again, I understand." He smiled while crying.
"Miguel..."
"Always remember that I love you okay?"
Niyakap ko ang kamay niya. Hindi maawat ang luha at hindi makapag salita. I just hurt him.
"Sorry for hurting you, Miguel..." I mumbled.
"You don't have to be sorry. I understand, okay?"
I nodded. "Thanks for everything."
"I guess this is our goodbye."
"No! Magkikita pa naman tayo!" Sita ko.
"Okay, okay. Now you may leave this room and go back to the man you love the most..." He smiled
Tumayo ako at hinaplos ang buhok niya. Hinuli niya ang kamay ko at marahan na hinaplos. He planted a kiss on my hand before letting it go.
"See you again, Miguel..." I said.
He just nodded and gave me a sign to leave the room.
As I close the door, sinalubong ako ng yakap ni Brent.
"Shhhh, wala ng problema." He said while hugging me.
Mas lalo kong isiniksik ang ulo ko sa dibdib niya. I cried more when he wisper. "Mahal kita."
"Brent." Sabi ko.
"Everything will be okay, Alice. Hush now. It's all done." He tried to comfort me.
This day, I felt relief. It's all done.
_____
"don't you asked my forgiveness first." I said, teasing him.
"Bakit ko naman hihingiin 'yon. Sabi mo hindi pa ako humihingi ng sorry, pinapatawad mo na ako." He said proudly.
"Wala akong sinabi hah!" I yelled.
Kinapa niya ang cellphone niya at pinindot pindot ang mga nandoon.
"Pero kung sakaling saktan at paiyakin niya ako, hindi pa siya nagsosorry pero patatawarin ko na siya. Ganyan ko siya kamahal."
Namula ang pisngi ko nang iplay niya ang video.
"See?" He teased.
"Kahit na! Dapat mag sorry ka pa rin! Ang laki ng kasalanan mo saakin tapos ganun na lang! Hoy akala mo ba nakalimutan ko 'yung sainyo ni Aria! Bwisit ka!" I hissed.
"Kaka explain ko lang kanina ah! Tsaka please, engage na si Aria. It's over!" He said.
"Ikakasal na kaya saakin ka babalik? Aba ang galing, may reserba!" He yelled again.
"No! Tsaka akala mo ba hindi ko nakita 'yung pagyakap mo kay Najera! Nasaktan ako doon. You're cheating on me huh!" Sabi niya pa.
"Cheating! Seryoso ka? Bakit ako mag ch-cheat eh hindi naman tayo!"
"Here we go again, Alice the Amazona is back." I heard him mumbled.
"Kahit balikan ko pa si Miguel, walamg malisya 'yon. Hindi naman cheating 'yon. Wala akong karelasyon. Pwede akong kumarengkeng kahit kanino." Pamamaktol ko pa.
"How about me?" Parang bata na sabi niya.
"Anong ikaw? Kumarengkeng ka rin kung gusto mo."
"You told me that you love me!" Sabi niya na ikinapula uli ng pisngi ko.
"Nag break tayo noon, remember? Kaya walang tayo." Sabi ko uli.
"Edi tayo uli." Banat niya pa.
"Yuck! Ang pangit ng strategy mo! Baduy! Ano ka, high school? Comeback ganun?"
"Edi anong gagawin ko?" He asked.
"Bahala ka sa buhay mo." Sabi ko pa.
Itinuon ko ang paningin ko sa ice cream at pizza na naka lapag sa mesa. Matapos kasi ng eksena sa hospital, ginutom ako kaya dito ko na inaya si Brent.
"I'll court you again." Sabi niya ikimalingon ko.
"H-hah?"
"Aha! You like that idea, don't you?" He started teasing me again.
"Ligaw ligaw. Ano ka, high school?!" Hirit ko para itago ang kilig.
"Sus! Kunwari ka pa eh gusto mo naman. Stop pretending. I'll court you again until you said yes."
"Anong 'court you again'? Eh hindi mo naman ako niligawan noon. Basta mo nalang sinabi na girlfriend mo ako. Oh diba nakaka tangina lang?" Sabi ko.
Yumuko siya.
"Then be my girlfriend again."
"Ano ako, tanga? Lolokohin mo uli. No thanks." Sigaw ko.
"Arte mo, hindi ka naman maganda."
"Ano?"
"Sabi ko mahal kita." He said that makes me blush.
"Eww ang cringe!" Iwas ko ng tingin.
"Bat namumula ka?"
"Kinikilig lang." Pag amin ko.
Tumayo siya at tinabihan ako. "Kung 'yun lang magpapakilig sayo, handa ko iyon sabihin araw araw." Sabi niha at inakbayan ako.
"Shutang ina ka din 'no? Ang bigat ng braso mo." Sabi ko.
"I love you." He said.
"Move." Sabi ko.
"I love you."
"Kasasabi mo lang."
"I love you."
"Tangina, sirang plaka ka na ngayon?"
"I love you."
"Anong gagawin ko sa I love you mo?"
"I love you."
"I love you too." Banat ko na ikinatigil niya saglit at ngumiti.
"I love you."
"Pota bahala ka sa buhay mo!' bulyaw ko.
"I love you."
Sa inis ay inabot ko ang pisngi niya para halikan.
"Shit! Time freeze, isa pa." Hirit niya.
"Nuka gold? Ayoko! Manahimik ka diyan." Sabi ko at sumubo ng ice cream.
"Here." May inabot siya saakin na kahit. Pagbukas ko ay isa iyong kwintas. Iyon ang kwintas na niregalo niya saakin noong celebration ng birthday ko.
"You kept it?"
Tumango siya at naglabas uli ng isang kahon pero mas maganda.
Isa uli iyong kwintas na may cresent moon.
"Regalo talaga ni Sean 'yan. Binigay niya saakin cause wala akong pang regalo sayo. I bought that one last year, nung birthday mo. I even celebrate your birthday alone." Sabi niya.
Naluluha ko namang tinanggap 'yon.
"H'wag kang umiyak. Nagmumukha kang baboy." Asar niya.
"Pwede ko na isuot?"
"Sure." Sabi niya at kinuha iyon. Itinalikod niya ako at siya na mismo ang naglagay sa leeg ko.
"Ang ganda." I said.
"Perfect." Bulong niya.
"Thank you." Then I hugged him
"Brent."
"Hmm?"
"I love you..."
______
"Tita, thank you for welcoming me in this family. I'm now leaving." Magalang na sabi ko kay tita Minerva.
Nagpalipag ako ng isang linggo bago bumalik dito kasama si Brent.
Hindi pa siya nakakasagot nang may pumulupot na sa hita ko.
"You're leaving my kuya again." Alexa said.
"Baby, I'm not leaving your kuya. We can still be friends. He understand and I can't stay any longer here because my family is waiting for me." I explained.
"You will visit us, right?" She said with her teary eyes.
"Of course. I will visit you. Hindi kita makakalimutan okay? Even if we just met for a short period of time, I wont forget you, okay?"
She nodded at pull my arm so that she can kiss me on my cheecks.
"I love you, ate." She said and hugged me.
Pumunta siya sa gilid ni tita Minerva at ni Miguel.
"Tita..."
"Just be safe for us, Alice." Sabi nito na ikinangiti ko.
"Thank you." I said.
Nagulat nalang ako nang yakapin niya ako.
"Miguel." Sabi ko.
He just smiled at me. "You did great. I'm so proud of you." Sabi niya.
He hugged me so I hugged him back.
"Thanks for being part of my life." Bulong ko bago kumawala sa yakap.
After that scene bumalik ako sa tabi ni Brent at kumapit sa braso niya.
"Thanks for everything. I won't forget your kindness. I love you all and be safe. I hope this is not our last met. Goodbye." I waved my hands.
Naka ngiti silang kumaway saakin.
Tumalikod na kami ni Brent ng may ngiti sa labi.
"Alice, you're so brave." Puri ni Brent.
"I know. I'm A Secret Agent, matapang at walang kinatatakutan." Sabi ko.
"Let's go home?"
"Hmm."
_____
"Tangina Brent bat may papiring pa?!" Inis na sabi ko.
"Surprise nga kasi."
Nang bumulong siyang tanggalin ko na ang piring ay bumungad saakin sila mama, papa at si Andrea.
Niyakap agad nila ako. Nag iyakan kami habang si Brent ay naka ngiti lang na nanonood.
"Ate Alice!" Iyak pa ni Andrea.
"Naku anak, napaka laki ng pinagbago mo. Akala ko wala kana." Iyak pa ni mama.
Nagyakapan lang kami at umiyak.
Sa mga oras na 'to pakiramdam ko ay ligtas na ako.
Muli kong nakasama ang pamilya ko.
Nakabalik na ako...
______
Susunod: Wakas
Idkleorie