Kabanata 98:
Late
I grip the steering wheel when the car in front is moving slowly. I muttered a cursed. Gusto ko nang lagpasan kaso sunod sunod naman ang mga sasakyan sa kabilang linya. I messed my hair in frustration.
Kailangang makabalik agad ako sa mansiyon para pigilan si Raiven sa pag-alis. All of us were frustrated on what happened. Lenny was caught. Sa pagkakaalam ko mahigpit ang seguridad sa kanya. Kuwai even hired a body guard for her, and yet naisahan pa rin kami!
How skilled is that fucking Tanner that it's easy for him to manipulate and play with us! Kung malalaman ko lang talaga kung sino iyon ay hindi ako magpipigil sa kanya.
I will throw him punches for what he have done. Subukan niya lang talagang kuhanin si Raiven, and I swear he will wear mask permanently in her whole life just to hide his busted face after I beat him.
Sana ay hindi pa nakakaalis ngayon si Raiven sa mansiyon. I look at my wrist watch and I cursed again. Mga ganitong oras pa naman siya umaalis!
I am hoping and praying that she's not yet stepping out in the mansion now, because if she did I will be insane.
Makakahanap na sana ako ng pagkakataon para ungusan na iyong mabagal na sasakyan na nasa harap ko kaso kumunot ang noo ko ng bigla iyong umandar ng mabilis. He pulled over then he drift the car to block the road. Pinatagilid niya iyon bigla kaya nahinto ko ang sasakyan.
I notice that the car too behind me form a circle, trapping me in the center. Pinalibutan nila akong lahat. May nahihinuha na ako kung ano ang mangyayari. Nagtiim bagang ako.
Tangina na naman. Bakit ngayon pa!
If they will shot me here I will be safe. Good thing that the car I brought is bulletproof. Mukhang hindi naman agad ako makakapusan ng hininga. Today is not the date of my death.
But I don't have anything aside from my self. I don't have a gun so I'm still a bit screwed.
My jaw clenched. I grip the steering wheel and leaned my back. Nawalan na ako ng pag-asa na maabutan pa si Raiven ngayon kung nakulong ako sa ganitong sitwasyon.
I look at the dashboard, there's no anything aside from my phone and the swiss knife. Kinuha ko na lang iyong swiss knife kaysa sa wala.
The engine of my car is still on. Lumabas na ang mga lalaki na nasa loob ng sasakyan. I count the cars around me. Nasa walo iyon at parang ang sakay na tao ay nasa apat hanggang anim. Medyo marami ang bilang nila.
I heaved a sigh again. I reach for my phone and I click it to open. The side of my lips curl up on seeing Raiven smiling on my screen. Like a spark in the candle, the blood in my veins aroused. Hindi ako natatakot ngayon sa mangyayari.
I'm certain that I will get through this. I can't die without seeing her walking in the aisle while wearing her white gown and holding a bouquet of white flowers.
"You're really beautiful." I whispered and I caressed her cheeks in the screen. She's really my strength. Pinatay ko na phone at nilapag sa upuan. Baka mamaya masira pa iyon sa mangyayari mamaya.
My expression is very serious now and I can't feel any humor etched on it when I raised my gaze. Katulad ng hinala ko ay mga armado nga sila. They're all holding a pistol gun. Hinilot ko ang sentido.
Pinaka ayoko sa lahat iyong hinahadlangan ako sa mga pagkakataon na nagmamadali ako. I hate it.
They just push my buttons on blocking my way now.
I won't show any mercy to them as a return then.
"Don't go over the limit Helix, you still need to live for Raiven." I whispered to myself and inhale.
Sabay sabay nilang inangat ang hawak na baril at tinutok sa akin. I click something in the car buttons. The other thick glass of the car went up to cover the another glass. I just click it to make sure that the bullet won't pierce through the glass window.
Tinaas ng isang lalaki ang kamay niya at pinitik iyon at sabay sabay nilang pinihit ang gatilyo. I immediately move my body under the car.
Letting them to fire and lost some bullets for now. I click the screen under the car, kung saan naroon ako. Nakahiga ako rito sa sahig. The screen open. May camera iyon na nakalagay sa gitna kaya makikita ko kung ano ang nangyayari sa labas.
They're all still firing. May sumubok na lumapit. I smirk. I search for the joystick that is connected to the screen. Parang babalik yata ako sa paglalaro ng xbox.
The joystick is connected to the car's steering wheel. Kaya kaya kong kontrolin ang sasakyan gamit ito kahit hindi hawak ang manubela. Mabuti na lang talaga at ito ang dala dala ko ngayon. The only problem is it's hassle to control the car in this position.
I move the car backward. Gumalaw iyon at napamura pa ako ng mauntog ang ulo sa matigas na upuan. I saw on the screen how some of their eyes widen. I smirk.
"Get out of my way. Ayoko ng paharang harang."
May sumubok na lumapit na lalaki at mabilis kong pinaandar ang sasakyan papalapit sa kanya. He even tried to shoot me, pero nang malapit na ako ay mabilis na tumakbo sa gilid. Nahagip lang siya ng kaunti at tumilapon sa gilid ng kalsada.
Hindi pa naman siya mamatay roon. I pulled the car towards them. Umiwas ang ilan habang pinapatukan pa rin ako. Hindi ko mamaneho ng maayos ang sasakyan dahil nauuntog ang ulo ko sa upuan.
Tangina parang may nangyayari namang iba pa rito sa sasakyan.
'Tang...i...na." mabilis kong iniling ang ulo sa sumagi sa isip.
Mas lumakas ang pag-untog ko at nayanig yata ang buo kong paligid nang mabangga ko ang isang sasakyan. I can hear the irritating sound of the window because of the bullet trying to pierce through it.
That's infuriating so I should escape here before I lost my patience. Baka pagsisihin ko lang ang magawa ko sa huli sa kanilang lahat. Kaya kahit masakit na ang ulo ko sa bawat pagbangga ay pinagtuloy ko.
Nayupi ang gilid na bahagi ng sasakyan na binabangga ko. I even saw someone who stood near the window and try to shoot me.
I just move the car and push him out of my way.
Akala ko magiging madali ang lahat. Maaalis ko sa harang iyong sasakyan at makakalis na ako. But it's hard. Lalo na ng may isa pang sasakyan na banggain ako.
Nagtagumpay iyon sa pagbangga sa akin at lumundag ang katawan ko dahil sa marahas na pagbangga na iyon.
My vision turned again. Nahilo ako ng mauntog. Humigpit ang hawak ko sa joystick. Nawawalan na mg pasensiya.
I cursed.
Binangga ko ang kotse sa mas marahas na ngayong paraan. The side of it was totally crumpled and folded now. There's a shrieking sound when the wheels of the car went out of control. Tumalsik iyon papalayo sa akin.
I'm cursing because of the the pain in my head. Binangga rin ako ng isa pang sasakyan.
"Huwag hayaang makawala! Hindi mahalaga kung madadala natin siya kay Tanner ng patay o buhay. Parehas lang rin naman ang presyo kahit ano." sabi ng isang lalaki.
Nagtiim bagang ako.
So I even have a bounty huh. Kaya pala ganito sila kapursigo na makuha ako.
I screw my eyes shut when I receive an another harsh bump. Umikot muli ang paningin ko ng tumalbog ang katawan.
The car is bullet proof but its not bump proof. Kung hindi ako mamatay sa bala, mamatay ako sa patuloy niyang pagbangga roon.
"Damn!" I tried to change the spot of the car. Kung mananatili ako rito, magpapatuloy siyang banggain ako. And it will be my end if I will let that happened.
Kaya kahit umiikot na ang mata ay pinilit ko nang magmaneho muli. Before he can even bump me again, I move forward. Kaya hangin ang nabangga niya. Then I smirk and get the chance to bump him.
Napasapo lang ako sa noo ng makitang tumalsik ang takip ng likod ng sasakyan ko.
Nawawalan na ako ng pasensiya. Akala ko madali lang kontrolin iyon pero hindi pala.
Nahihirapan na ako sa pagmamaneho ng ganito kaya imbes na gusto ko mang mag-ingat para sana kay Raiven kaso mukhang hindi talaga puwede.
I stood up and sat again on the driver seat. But in my surprise, I saw a man in front of me holding a massive gun that I think the bullet size is multiple times larger than the common one. Para bang inaabangan na talaga ako na bumalik muli sa dating puwesto. Natigilan ako at ngumisi ang lalaki.
He's pointing it straight to me. That if he will pull the trigger, I will die in a snap.
"Fuck!" mura ko.
Naisahan ako! Sinadya nilang banggain ako ng banggain para bumalik muli ako roon sa puwesto at mahuli nila sa ganitong posisyon!
Sa laki ng bala ng baril siguradong basag roon ang malaking salamin ng sasakyan, at didiretso iyon sa akin.
"Nahuli rin kita!" ngumisi ang lalaki at kumuyom ang kamao ko.
I clenched my jaw. Hindi pa ako puwedeng mamatay ngayon. Ayokong sirain ang pangako na ginawa ko kay Raiven.
Mabilis kong hinawakan ang manubela at igagalaw na sana ang sasakyan nang may marinig akong malakas na tunog ng makina. I saw a car suddenly stop beside me in my peripheral vision.
Nakita ko na lang ang lalaki na may hawak na baril na bumagsak sa lupa.
Walang kahit anong sugat pero natumba. Then I saw a syringe in his neck. Nakarinig rin ako ng sunod sunod na pagbangga sa likod at napasinghap ako ng may makita na pamilyar na sasakyan.
Nakita ko si Light na nagmamaneho at si Keilander ay may hawak na syringe na nakatutok sa mga lalaki. I suddenly smirk.
Dumating sila sa tamang oras. Akala ko katapusan ko na.
Binangga nilang lahat ang nakaharang na sasakyan hanggang sa huminto sa akin. Light called from my phone dahil hindi kami magkakarinigan kung mag-uusap kami ng normal.
I quickly get and answer his call.
"Pasensiya na natagalan." bungad ni Light nang matapos patalsikin ang sasakyan na kanina pa bumabangga sa akin.
"Tama lang ang dating niyo. If you didn't arrived, I'll probably dead by now." ngumisi lang si Light sa akin pero sumeryoso rin kalaunan. Keilander just nodded on me.
"Nasa school na si Raiven. She's with Zillah. Bumalik ka na roon at kami ng bahala rito." ani Light at napatuwid ako ng pagkakahilig sa backrest ng sasakyan.
I gasped.
"Are you sure? Kaya niyo na ba ito?"
"Minamaliit mo ba kami?" si Keilander at mabilis akong umiling roon. Ngumisi.
"Hindi. Kaya nga aalis na ako." I said and I roared the car back to life.
Tumango ako at ganoon rin ang ginawa nila bago ko pihitin ang manubela para iwan na sila roon. Some even tried to shoot me, pero walang tumagos na kahit na ano sa sasakyan.
Malalim akong bumuntong hininga ng makalagpas roon. I trust Light and Keilander. Kaya nilang tapusin at ligpitin ang kalat sa lugar na iyon.
Binilisan ko ang pagmamaneho patungo sa school. I think it will take a few minutes before I arrived there. Bakit ba kasi ako natambangan! Hindi ko rin napansin sa kalsada ang sasakyan kung saan lulan si Raiven. Nagkasalisi pa kami. Dapat pala nanatili na lang ako sa school!
I am panting to breath when I arrived on school. Hindi ko pa maayos na naipapark ang sasakyan ay bumaba na ako. Muntik pa akong matumba sa pagmamadali.
Tumakbo ako agad papasok sa school. My eyes landed first at the soccer field. My forehead creased when I saw numerous body that are laying on the ground.
Tumakbo ako para lumapit roon.
Nakita ko sila Zillah at isang pamilyar na lalaki na kaharap si Keano. I run towards them. Nag-ngingit na ang ngipin ko habang papalapit ngayon kay Keano. Nangangati rin ang kamao ko na dumapo sa mukha niya.
"Nasaan si Raiven nagpunta?" tanong ni Zillah kay Keano na lugmok na nakahiga sa lupa.
Halos mapangiwi rin ako sa nakikitang itsura niya. His face is damn busted that I can't even recognize him!
"Bakit ba kayo nagtatanong sa akin! Hindi ko rin alam! Bigla na lang siyang tumakbo!"
"Iyan pa ang isasagot mo sa amin!" singhal ni Zillah!
"I really don't know where she is! Mukhang tinawagan siya ni Tanner!" my chest heaved on his answer.
"Kung ganoon alam mo kung saan siya nagpunta!"
"It's useless to ask him. Imbes na sayangin natin ang oras sa walang kuwentang ito ay hanapin natin si Raiven. Sigurado akong narito lang siya sa school at hindi pa nakakalabas." si Zillah.
"Let's go." ani noong pamilyar na lalaki na nakasuot ng mask.
Napalingon sa akin bigla si Zillah. Mukhang napansin na narito na ako ngayon. Lumiwanag ang mukha niya ng makita ako. Pinakawalan ang kuwelyo ni Zillah na dumadaing ngayon.
"You're already here! Hinahanap ka ni Raiven. Anong nangyari sayo?"
"I was stop by several men in the road. Natagalan ako kaya hindi ko na nahanap si Raiven. Light and Keilander is handling it now. Nasaan si Raiven, ang sabi ay kasama mo?" tanong ko kay Zillah.
He cursed and messed his hair.
"That is the problem. Hinarap namin iyong mga kaklase ni Keano. Tumakbo kanina si Raiven at hindi ko alam kung saan siya pupunta."
"Bakit hindi mo sinundan?"
"Do you think we can chase her if where struggling to face this men?" malamig na sinabi noong isang lalaki. I squinted my eyes on him and sneered.
"Kaysa magsayang pa tayo rito ng oras para magtalo. Hanapin na natin siya." Zillah said. Nauna pang tumakbo papalayo sa amin.
The man sneered again. He even bump my shoulder when he walk pass by me. Nagsalubong ang kilay ko sa ginawa niya. I don't know who is he. Hindi ko rin alam ang pangalan. Nakita ko lang siya noong nakaraang foundation day.
Nahihiwagaan ako ngayon kung bakit siya narito. Bakit tinutulungan niya kami?
But he seems that he's not an enemy.
Sinundan ko sila sa pagtakbo para mahanap na rin si Raiven. Hinihingal pa ako sa bawat pagtakbo pero wala na akong pakialam. I don't even care if I lost my breath, I need to find her no matter what!
Pumunta kami sa classroom. Baka mamaya ay naroon lang siya pero bumagsak ang balikat ko ng makitang walang tao roon.
"Wala siya sa room." ani Zillah na sobrang problemado. Parehas lang kami. Habang wala akong nababakasan na emosyon sa isang lalaking kasama namin.
Tumakbo muli kami sa paligid. We check every part of the school, until I stop my track on running when I saw something spark in the ground. Agad akong lumapit roon. Mabilis ang pagtaas baba ng dibdib ko dahil sa paghahabol ng hininga.
Napasinghap ako ng makita iyong hikaw na bigay sa kanya ni Pierce. I can't be mistaken. Sa dalas ng paninitig ko sa kanya, saulo ko ang bawat detalye ng mukha niya pati na rin ang hikaw na suot niya.
"Ano iyan?"
"Kay Raiven." sagot ko sa tanong ni Zillah. Luminga ako sa paligid at nakuha ng atensiyon ko iyong gym. Hindi ko alam pero biglaang lumakas ang kutob ko.
"Doon tayo." naunahan ako noong misteryosong lalaki na magsalita. Mabilis kaming tumakbo patungo roon.
I immediately tried to open the gym. Kahit naman naka lock iyon ay sa dalas naming tumambay rito ay mabilis lang iyon buksan. But I wrinkled my forehead when I push it and it didn't open.
Parang matigas pa ang lock.
"Sarado?" takang tanong ni Zillah. I retrieve a few steps then I kick the door to open it. Napadaing lang ako ng sumakit ang paa ko at hindi iyon bumukas. Tumalbog lang ang pinto.
"Sinong nandiyan?" my eyes widen a bit by hearing a familiar voice. Kilalang kilala ko iyon. My heart jump a bit on hearing her voice. Mabilis akong nag-angat ng tingin roon.
"Raiven! Anong nangyayari?" mas lalong bumilis ang paghinga ko ng makompirma na siya ang nasa loob!
"Tulungan niyo kami! Nakulong kami at may mga ilang lalaki rito sa loob. They're planning something on us!" ang isang panibagong babaeng tinig pero hindi pamilyar sa akin.
"Lenny is here! Nakuha ko na siya. Pero hindi kami makalabas dahil ang daming lalaki." si Raiven. Napapikit ako ng mariin. Nakilala na ang kaninang nagsalita ay si Lenny.
"Damn it!" kumuyom ang kamao ko ar marahas na sinuntok ang pinto.
"Gaano sila karami?" iyong misteryosong lalaki.
"Q-Quin? Ikaw ba iyan?" Raiven ask stunned. The mysterious man didn't react.
"What's happening? Bakit hindi namin mabuksan ang pinto?" nagtatakang tanong ni Zillah. Sinusubukan naming buksan iyon pero ang hirap.
"They lock us here insid---Shit!" Raiven cursed and my body immediately tensed on that.
Hindi na siya makapagsalita at nakarinig na ako ng mga ingay roon. I even heard Lenny cries. Kumuyom ang kamao ko at muling sinipa ang pinto para mabuksan iyon.
"Tangina ayaw pa rin!" singhal ko. Sinubukan na rin nila Zillah na buksan iyon at ganoon din iyong Quin.
Nagsisimula na akong kabahan. Lalo na at alam kong mag-isa lang si Raiven sa loob na kayang lumaban. Who kmows how many fucking men are inside!
"Fuck!" sinipa ko ng sinipa ang pinto pero ayaw pa rin.
"Bitawan mo ko! You asshole!" sigaw ni Lenny at mas lalo pa siyang umiyak.
I heard the squeking of the metal inside. Mas lalo akong nagagalit. Nasa loob lang si Raiven at nasa labas kami, pero pakiramdam ko sobrang layo niya ngayong hindi namin ito mabuksan.
I messed my hair frustratedly and I punch the door! Hindi ko na ininda pa ang sakit noon na gumapang sa buo kong katawan. I keep punching it!
"Anong ginagawa mo Helix!" si Zillah.
"Kailangan nating buksan ang putanginang pinto na ito!" mariin kong sinabi.
"The lock seems strong. Ang hirap buksan." iyong Quin.
Patuloy ko iyong sinuntok. Wala na akong pakialam sa sakit. Nakakailan pa lang ako ay kita ko nang dumudugo na ang kamao. My blood stained the damn door. Tinignan ko lang iyon ng walang nararamdaman.
"Helix itigil mo iyan!" si Zillah.
"I won't stop until it didn't open." nag-ngingitngit ang ngipin ko sa galit.
I feel so useless. Pinto lang at hindi ko pa mabuksan! Baka kung ano na ang nangyayari kay Raiven.
Panay ang sipa at suntok ko sa pinto. Tinulungan na ako ng dalawa roon. We keep hitting it. We even used our body to open it! Pero wala pa rin. Nagkaroon lang ng gasgas iyong pinto pero hindi pa rin nagbubukas.
Mas lalo akong nafrustrate.
"Raiven!" tawag ko pero walang sumagot. Mas lalo akong nanlamig sa pag-aalala para sa kanya.
My frustration just doubled. I released it by keep punching the door. Hinihingal na ang dalawa sa tabi ko. Habang ako ay hindi pa sumusuko kahit mukhang bibigay na yata ang baga ko sa kanina pang paghahabol ng hininga.
"Zillah!" dumating sila Skio kasama sila Rolfe, Eldon, Caleb, Sixto at Brix.
Nakahinga ako ng maluwag ng makita sila ngayon. Lumiwanag ang mata ko sa pag-asa.
"N-Narito si Lenny?" ani Sixto.
"She's inside. Kasama si Raiven. May mga lalaki sa loob at nakakulong sila doon!" sagot ni Zillah.
I muttered a series of profanities. Ganoon din si Sixto.
Kinalampag niya rin ang pinto at sinabayan ako sa pag-atake noon.
"Kanina pa kami rito. Ayaw talaga niyang magbukas!" inis na ani Zillah. Bakas na rin sa kanya ang frustration at pag-aalala.
Pero ako yata ang may pinakamalalang nararamdaman. I am worried as fuck! I am nervous too! The blood from my knuckles is dripping down my arm. Si Skio ay nakatingin roon ng seryoso.
I was numb on the pain on my knuckles. Kaya ginamit ko naman ang paa para sipain iyon.
"Helix!" I gasped harshly when I heard Xerox voice inside the gym. My shoulder raised in surprise.
"X-Xerox?!" gulat kong tawag sa kanya. Lahat kami ay suminghap rin ng marinig ang tinig niya. Even I can't see him, I know he's smirking right now. I sigh in relief. Halos humilig ako roon sa pinto!
"Yes, the one and only."
I cursed him. Ganito na ang sitwasyon namin at ganoon pa siya.
"Paano napunta ang mokong na iyon sa loob?" si Skio.
"I forgot. Nakasalubong ko nga pala siya kanina. Ang sabi ay maghahanap daw ng magandang puwesto kung saan matutulog." napamaang ang iba roon.
Who would have thought that he fucking sleep in a right place huh!
"I will make my promise to you, I will protect Raiven with my life." aniya at hinilig ko ang ulo sa pinto para mas mapakinggan ang sasabihin niya.
"Damn you! You don't know how relieve I am to know that you are inside!" sigaw ko.
"I don't know how long I can't stand here to save Raiven. But if I will fall, ikaw nang bahala sa kanya. Bilisan mo ang pagbukas ng pinto dahil walang kasiguraduhan kung may malay pa ba ako pagkalipas pa ng ilang minuto." dinilat ko ang mga mata roon. Mas lalong sumeryoso ang ekspresyon ko.
"X-Xerox don't say t-that!" rinig ko ang basag na tinig ni Raiven sa loob ng gym. Nagtangis ang bagang ko at mas lalong kumuyom ang kamao.
"Ano nang nangyayari sa loob?!" si Zillah.
Lahat kami ay hindi na mapakali. Ang dami dami naming narito pero hindi namin mabuksan ang pinto!
"Bubuksan ko ito at kukuhanin ko kayong dalawa diyan." mariin kong sinabi.
"I know. I just say my goodbye. Baka ipikit ko ang mga mata na hindi kita makikita." si Xerox. I don't know why he's saying that! Gaano ba kalala amg sitwasyon sa loob!
"Hindi iyan mangyayari!" pagalit kong saad.
"Just open the door Helix and I'll shield Raiven." Xerox said in his dead serious tone now. I inhaled an amount of breath.
Marahas kong sinuntok ang pinto nang hindi ko na marinig ang tinig ni Xerox at tanging paghiyaw na lang ng sakit sa loob ang naririnig ko.
"Damn it where is Kuwai?!"
I don't want to fucking admit this but I can't open this alone, I need that bastard too. I need him here to save Raiven!
Isasantabi ko muna ang pride ko ngayon. Wala na akong pakialam kung mawala iyon sa akin. What important to me is to save Raiven now! Hindi ko mapapatawad ang sarili ko kapag may nangyaring masama sa kanya!
I'm fucking frustrated and my mind is in haywire on thinking what is happening inside the gymansium. Nangangatal na rin ang kamao ko. Hindi ko alam kung dahil ba sa sugat noon o dahil sa takot ko na baka pag nabuksan na namin ito ay huli na ang lahat.
I don't want to think something bad but I can't help it! Puro mga hiyaw sa sakit ang naririnig ko mula sa loob. My knuckles is busted but I don't care. This is the first time that I see myself weak. Bakit hindi ko 'to mabuksan ngayon!
"Hindi ko alam. May mga pumasok rin sa Headquarters!"
"Tangina! He needs to be here immediately! O mahuhuli tayo!"
"Stop punching the metal door idiot! Kahit anong suntok mo hindi iyan magbubukas! Mas lala lang ang sitwasyon mo!" si Brix.
"I don't care!"
"I think they put a metal lock in the back kaya hindi mabuksan." ani Light at biglang napaangat ang ulo kong nakayuko nang may maisip.
"Hoy! Anong gagawin mo?" si Zillah ng makitang tumalikod ako sa kanila at tumakbo. I pulled the keys in my pocket, I even winced a bit when I stretched my busted knuckles.
"Kung hindi kaya ng sipa natin na mabuksan iyan. Then I will fucking open that using my car until it crash, I don't care as long as it just open."
I run to reach my car. I quickly open the engine and drive towards the gym. My jaw clenched in a violent way. Sira na rin naman itong sasakyan kaya ano pa kung tutuluyan ko na.
I am willing to lost everything just to get Raiven and Xerox.
Even I lost myself, I just want the both of them safe. Mabuting ako iyong mawala kaysa silang dalawa.
Hindi ako natinag nang binangga ko ang sasakyan sa pinto. The door creak in the harsh bump. Pero hindi pa rin iyon nagbukas. Inusad ko muli palikod ang sasakyan at binangga muli iyon.
I keep bumping it but I was suddenly halted when a car bump me from beside harshly. Nayanig ang buong mundo ko roon.
"Helix!" tumilapon ang katawan ko mula sa sasakyan. I whimpered in pain when my body fall to the ground. Nagpaikot-ikot pa ako hanggang sa huminto.
Napamura ako sa sakit at napahawak sa noo ko na ramdam ko na agad ang dumadaloy na mainit na likido.
"Shit!" I screw my eyes shut.
"Do you think I will let all of you to save her? You won't see her again as the Raiven you knew. She will be out of her mind after those men---"
"Fuck you!" isang mariing tinig ang nagpatigil sa lalaking nagsasalita.
Ganito na ang sinipat ko pero napangisi ako ng sa wakas ay marinig ko ang tinig na iyon.
"You're fucking late." I whispered to Kuwai. Nanlalabo ang mata ko ng buksan iyon at nakita ko siyang pinapaulan ng suntok ang lalaki na bumangga sa akin.