My cousin's bestfriend [VOLTOOID]

✝ nummer 1.

'Maak je geen zorgen.' Ik was diep in gedachten waardoor ik schrok van de stem van mijn neef.

Ik draaide me naar hem om en keek naar zijn profiel. Rechte neus, perfecte lippen, donkerblond haar, blauwe ogen. Hij had een witte V-hals aan, waardoor je zijn gespierde lichaam zag, een zwarte spijkerbroek en Nike's. Hij reed een beetje te snel, tenzij hij niet wou dat ik te laat zou komen op mijn eerste schooldag.

'Waarom laat je je tattoo niet afmaken?' Hij fronsde na mijn woorden. 'Er valt niks af te maken.'

Ik snapte hem niet. Hij keek me aan met een grijns op zijn gezicht.

'Het is een tattoo op mn schouder, niet een mouw* op mijn hele arm.'

'Ik dacht dat je een mouw wou hebben. Daar was je vorig jaar nog zo enthousiast over, ja.'

'Ik ben van gedachten veranderd. Misschien dat ik dat er later een keer van maak, maar op dit moment heb ik niet meer dan dit nodig,' grijnsde hij weer. 'En niet van onderwerp veranderen, jij.'

'Weet je moeder dat je spijbelt?'

'Ach, geloof me. Ze komt er nog wel achter. De directrice houdt ervan om met haar te roddelen en vooral over mij,' zei hij lachend. 'Je weet vast nog de code van mijn kluis en waar die is. Pak daar maar de boeken uit die je nodig hebt. Ik gebruik ze toch niet en bovendien, waarom zou je geld verspillen aan schoolboeken als ik ze ook heb. Je rooster ligt als het goed is ook ergens in mijn kluisje. Toen ik hoorde dat je al in Los Angeles was, was ik alles vergeten, zelfs schoolspullen voor je. Je moet het mij niet kwalijk nemen.' Hij keek me aan met een van zijn glimlachen die je zelfs schattig kunt noemen.

'Weet je wat, ik kan ook gewoon met jou mee?' zei ik, in de hoop dat hij ermee zou overeenstemmen.

'Oh nee, dat laat ik niet toe. Dat ik spijbel is mijn probleem en ik ben niet van plan om jouw toekomst te verneuken zoals de mijne.'

'Maar oma vindt het vast niet er-'

'Nee. Sorry schat, maar hier gaan we niet over discussieren,' onderbrak hij me. 'Je woont nu bij haar en misschien geef je geen fuck om wat ze zegt over dat je je oude leven weer terug moet zoeken, maar ze heeft wel gelijk. Hoe sneller, hoe beter, oke?'

'Oke dan,' zei ik zacht.

Niemand heeft het over dit onderwerp met mij gehad en daar ben ik iedereen heel dankbaar voor, maar ik wist wel dat Jake een persoon was die zich niet in zou kunnen houden en mij elke keer zou willen troosten.

Ik had hem een jaar niet gezien. Hij is veranderd. Niet alleen qua gedrag, maar ook qua uiterlijk. Hij was altijd al knap en had een lichaam waar elk meisje van droomde, maar was nog nooit zo gespierd als nu. Hij traint en is gegroeid. Ook ik was veranderd, maar dat komt omdat mijn hele leven binnen een korte tijd op de kop ging.

'We zijn er. Hey, wat is er? Cornelia, kijk me aan.' Hij draaide mijn gezicht naar hem toe.

'Alles is oke. Ik ga alvast, zie je later.'

Ik sprong snel uit de auto en sloeg de deur iets harder dicht dan verwacht. Ik deed snel mijn oortjes in en zette een shuffle-list op mijn telefoon, waar ik altijd naar luisterde wanneer ik depressieve gedachtes had. Het hielp.

Deze school zag er ongelooflijk groot uit. De hele parkeerplaats stond vol met auto's. Wat had je dan zelf verwacht, leegte? Dit is Los Angeles, idioot, en hier gaat iedereen met de auto naar school.

Volgens mij heeft niemand mij nog gezien. Mooi zo. Ik hou er niet van om alle aandacht te krijgen. Vroeger wel; toen was ik altijd de bekende, maar sinds het ongeluk wou ik geen contact hebben met vreemden. Alleen familie. Maar waar maak ik me zorgen over. Ik red het wel. Wat kan er nou gebeuren? Er zijn hier honderden mensen. Ze merken het vast niet eens dat er een nieuw persoon, genaamd Cornelia Brown, rondloopt.

Voor de trap zag ik een groepje jongens, dat voor de deur stond. Ik wou al de deur opendoen, maar toen deed een van hen het voor mij. Ik glimlachte als dank en ging snel de school in. Wauw, deze school ziet er best leuk uit. Witte, glimmende vloer, witte kluisjes, witte muren, waar best veel posters en advertenties over feestjes hingen.

Ik ging opzoek naar Jake zijn kluisje. Alsof het niet erger kon, was die aan het eind van het gebouw. Ik hoop dat ik wel de goede heb, want het zou lullig zijn als ik probeerde om een kluisje van een of andere barbiebitch te openen. Toen ik zag dat het kluisje openging, nam ik een opluchting.

Volgens mij gebruikte hij zijn kluisje inderdaad weinig. Vergeleken met zijn kamer zag dit kluisje er brandschoon uit. Ik pakte mijn lesrooster en boeken voor de eerste vier uren. Ik wou het kluisje al dicht doen, toen ik iemands adem in mn nek voelde.
Het was sowieso geen Jake, hij zou niet zomaar achter mij staan. Ik keek eerst opzij en zag dat iedereen mijn richting op keek. Sommigen met een angstige blik, anderen juist grijnzend. Wat is hier aan de hand? Ik deed mijn oortjes uit en draaide me om naar de persoon achter mij. Ik keek voor me, maar zag alleen een zwart t-shirt en twee armen vol met tattoo's. Om de ene pols was een of andere rare armband van zwart touw en de persoon had een broek met een lage kruis aan. Toen ik omhoog keek zag ik zwart, kort haar dat omhoog stond en een prachtig gezicht, dat helaas niet glimlachte. Ook zag ik bijna pikzwarte ogen, die er kwaad uitzagen.

Fuck. Ik ben zo dead...