My cousin's bestfriend [VOLTOOID]

✝ nummer 6.

Ik keek door de autoramen naar de gebouwen die we voorbijgingen, terwijl ik met mijn vingers in het ritme van de muziek zacht meetikte. Het was een somber rock liedje.De zanger zong wat over eenzaam leven en foute keuzes. De woorden pasten totaal niet bij het zonnige weer van vandaag.

'Vind je niet dat het een beetje te treurig muziek is voor het begin van zo'n mooie, zonnige dag?'

'Hmm?' Jake keek me verward door zijn zonnebril aan, die voor zijn blauwe oog zat. 'Wat zei je?'

'Ik zei, dat dit liedje heel verdrietig is.'

'Liedje?' Hij lette even op de muziek om ons heen en trok een grimas en veranderde snel de playlist van zijn iPod. 'Ik was even in mijn gedachten.'

'Dat had ik door. Dus?'

'Dus wat?'

'Wat is er mis met je?' Hij glimlachte en keek me aan in zijn zonnebril en keek weer naar de weg.

'Nou, er is een meisje.'

'Een meisje?'

'Een meisje,' hij begon te lachen maar even later trok hij weer een serieus gezicht.

'Maar gisteren.. Ik dacht..' eigenlijk wist ik niet eens meer wat ik moest denken. Ik dacht dat zoiets hem niet interesseerde? 'Ik dacht dat je niet met hen afspreekt?'

'Zij is niet een van die meisjes. We kennen elkaar al best lang. Je weet wel, samen lunchen, ze nodigt me altijd uit op haar verjaardag en mijn ouders behandelen haar als een familielid.'

Wat? Probeerde hij mijn aandacht nou ergens anders op richten dan op IETS waar ik me druk over zou kunnen maken? Maar voordat ik kon zeggen dat ik het doorhad, begon hij weer te praten.

'En ze heeft me een keer zo erg laten vallen, dat ik in het ziekenhuis was beland.' Nee, serieus, weer? Alweer herinnert hij me aan de dag, dat ik hem van zijn skateboard afduwde, terwijl hij langs me reed met laten we zeggen; een niet kleine snelheid. Ik weet het, het was wel erg stupid maar ik weet zelf niet eens waarom ik deze manier van woede heb ge-uit in plaats van bijvoorbeeld tijdens zijn slaap een snor bij hem tekenen, maar het is gebeurd en ik kan de tijd niet terugdraaien.

'Hey! Je had het verdiend!'

'Hoezo?'

'Are you fucking kidding me? Je wou me ruilen tegen een skateboard!'

'Dat was alleen maar dikke Billy, hij vond je leuk. Het enige wat hij met je wou doen is even kletsen en die skateboard was leuk, maar natuurlijk tot de tijd dat ik bijna leerde vliegen,' grapte hij.

'Ik heb al miljoenen keren mijn excuses aangeboden. Als zesjarige stond ik niet echt open voor nieuwe vrienden en jij maakte me boos.'

'Ja, weet ik, maar het moment, waarop je dacht dat je mij had vermoord, was die paar hechtingen waard.'

'Ik had pas door dat je deed alsof, toen je hysterisch in lachen uitbarstte. Ik kan het niet geloven, dat ik zo erg was geschokt, dat ik niet doorhad dat je je best deed om niet stuk te gaan.' We barstten nu beiden in lachen uit.

'Ja, het was een best leuke dag. Het deed helemaal geen zeer. Alle meisjes dachten, dat ik had gevochten, waardoor ze me meer aandacht gaven. Toen vond ik het al leuk. Ik weet zelfs de verpleegster nog, die me een handvol lolly's gaf voor goed gedrag ofzo. Nu ik ernaar terugkijk, was ze best lekker.'

'Serieus, moest je dat nou zeggen?'

'Ik ben maar een jongen, onthoud dat. Maar toch wil ik niet dat je vandaag weer aandacht trekt. Volgens mij hebben we twee lessen samen. Ohja en je luncht met mij.'