My cousin's bestfriend [VOLTOOID]

✝nummer 24.

RUSH POV
Ik had nog 45 mijl te gaan. Wie weet werd Cornelia nu vermoord; door mij. Het was allemaal mijn schuld en het ergste was, dat ik nu weinig kon doen. Door het verkeer zou ik over minstens drie uur in Paso Robes zou zijn. Misschien was dat wel te laat. Radeloos was ik. Voor een van de eerste keren van mijn leven, kon ik zelf niks doen. Ik besloot gebruik te maken van mijn doordachte plan B. Er zat namelijk niks anders op.

"Justin? Ik weet dat we elkaar lang niet hebben gesproken, maar ik heb je hulp nodig."

CORNELIA POV
Wat moest ik doen? Hoe kon ik ooit aan hen ontsnappen? Het waren gevaarlijke mensen en ik was doodsbang. Ik rende en rende, zonder een einde te zien. Ik heb altijd al een geweldige conditie gehad, maar had geen idee dat ik het zo lang op zo'n tempo zou kunnen volhouden. Mijn weg had een bocht waardoor ik mee moest gaan. Opeens stopte een zwarte Ferrari naast me. De achterdeur ging open. Ik werd nog zenuwachtiger, maar tegelijkertijd ook nieuwsgierig en achterdochtig. Het kon mijn redding zijn, evenals mijn dood. Toch ben ik een riskant, dus ik waagde de poging. Ik stapte in.

Ik deed de deur dicht en zag drie mannen zitten. Of nouja, eigenlijk jongens; ze waren niet veel ouder dan ik. De chauffeur had bruin, best lang haar, evenals de jongen die naast hem voorin zat. De jongen die zich naast me bevond, had zwart haar en leek eerder op iemand die afkomstig was uit Zuid-Amerika. Ik zag dat hij in zijn zak een pistool had. Ik raakte in paniek. Wat als zij aan dezelfde kant stonden als James? Wat als het pedofielen waren die opzoek waren naar radeloze meisjes als ik? Of misschien seriemoordenaars? Dan schoot ik hier alsnog niets mee op. Ik draaide me om en wou direct de auto uitstappen. Helaas had de chauffeur mij door. Hij zette kinderslot aan. Ik rukte aan de deur, maar wist dat het geen meter hielp. Ik begon te bonzen op de ramen en realiseerde me, dat ik nog de gun in mijn hand had. Ik draaide me weer terug en richtte het wapen op de jongen naast me.

"Laat me eruit of ik schiet hem dood!" schreeuwde ik. Ik wist niks anders; dit kon misschien de enige manier zijn om te ontsnappen.

"Rustig Cornelia, we willen je alleen maar helpen," zei de chauffeur. Hij was best knap, had groene ogen en net als de rest van de jongens, had ook hij een nette overhemd aan. Was dit een maffia-gang ofzo? Hoewel ze jong leken, konden ze misschien wel mij willen ontvoeren.

"Hoe moet ik weten dat jullie de waarheid spreken?! Straks eindig ik dood!" hoe wisten ze eigenlijk mijn naam? Dat weten ze vast van James!

Ik lette niet op de jongen voor mij, die zich naar me toe boog en een spuit in mijn nek zette. Alles werd vaag en de gun werd uit mijn hand gehaald voordat ik kon schieten.

RUSH POV
Dit is een voorbeeld, van het feit dat mijn verleden ook positief is geweest en me wat heeft bijgebracht. Justin is mijn oude maat geweest, die wat ouder is en nog steeds in die shit zit, waar ik in zat. Bij onze afscheid hadden we elkaar beloofd dat we altijd op elkaar konden rekenen. Nadat ik weg ben gegaan, hebben we echter geen contact meer gehad. Dit is de eerste keer dat ik hem nodig heb. Ik heb altijd geleerd mijn zaken zelf op te lossen. Zo ben ik opgevoed. In dit geval was dat helaas niet mogelijk.

"Rush? Ben jij dat?" hoorde ik een slapende stem aan de andere kant van de lijn. Jezus. Die gast sliep altijd.

"Nee, je hamster, nou goed? Het is vier uur 's middags, what the fuck doe je nog in bed, man?"

"Ach zware nachten," ik hoorde hem kreunen. Hij was brak. Sowieso. Zoals altijd. Justin was niets veranderd binnen die paar jaar.

"Anyway, ik bel je niet voor niets," zei ik en ik legde de situatie uit.

"Uh, dat gaat lastig worden. Ik zit niet in Paso Robes, maar mijn zus wel. Die weet alles wat ik weet, dus ik regel wel wat met haar en de jongens."

"Dat zou fijn zijn," zei ik. "Iemand moet Os Matadores uiteindelijk leren hun poten bij zich te houden en als de boys dat niet doen onder leiding van Sasha, dan weet ik het ook niet meer."

CORNELIA POV
Ik keek op me heen. Ik bevond me in een auto. Een auto die ik kende. Maar al te goed kende.

A/N: heyhey! Ik had dit hoofdstuk enkele minuten geleden per ongeluk gepubliceerd, maar hij was toen nog niet compleet.

Heel erg bedankt voor jullie 30 votes! :) ik ben trots hahahah.

Volgende weer bij de 30? :D

Woorden: 800
Datum: 07-06-2015