My cousin's bestfriend [VOLTOOID]

✝nummer 13.

Foto: Rush :)

Met elke stap word ik steeds zenuwachtiger en krijg ik er steeds meer spijt van dat ik Rush met me mee heb laten gaan. Hij  ziet er niet echt uit als een football-fan. Maar als we vrienden willen zijn, moeten we elkaar leren kennen. We liepen de deur uit richting het veld.

'Heb je ooit zelf gespeeld?'

Hij draaide zich mijn kant op met een domme grijns.

'Wat dan, zie ik er dan niet zo uit?

'Ik kan me jou niet echt rennend over het veld voorstellen.'

Hij keek me aan en haalde een wenkbrauw op.

'Vind je dat ik niet genoeg gespierd ben voor zoiets dan?'

Oh nee. Tuurlijk niet.

'Daar gaat het mij niet om. Je ziet er niet echt uit als iemand die houdt van werken met anderen.'

'Zelf kan ik ook punten scoren.'

Okay dit antwoord kon ik verwachten.

'Dat heet teamwork. Heb je ooit van zoiets gehoord?'

'Gaan we praten over football?'

'We gaan football kijken. Waar moeten we het dan over hebben, misschien over jouw relaties met de directeur?'

'Ben je ooit naar een footballwedstrijd geweest?'

Hem leren kennen wordt echt lastig.

'Nee. Ik ken de regels niet eens.'

'Serieus?'

'Ik weet niet waarom ik een grap zou moeten maken over dit. Ja, ik weet niet zoveel van de regels, zoals ik net al zei.'

'Wat voor een Amerikaanse ben je dan? Ook nooit op tv gezien?'

Ik draaide mijn hoofd van links naar rechts.

'Heeft je vader je nooit meegenomen?'

'John had daar nooit tijd voor,' zei ik zonder nadenken. Het feit dat ik mijn stiefvader ooit behandelde als vader is waar. Ik heb nooit mijn echte vader leren kennen, dus de man van mijn vader was de  dichtsbijzijnde persoon die ik als vader kon beschouwen.

'Dat is zijn plicht als vaderzijnde. Hij heeft de zaak verkloot.'

'Het is gecompliceerd.'

Zijn ogen glinsterden even.

'Gecompliceerd? Gaan we erover praten?'

'Nee.'

'Waarom niet?'

Ik rolde mijn ogen.

'Je weet wel waarom.'

'Rol niet met je ogen,' ik hoorde een kleine dreiging in zijn stem. 'Jij begrijpt het, ik ook. Onthoud dat je niet iemand kan leren kennen in een dag. Daarvoor heb je meer tijd nodig en bla bla nog wat.'

'Bla bla nog wat?' lachte ik. Ik kon het niet geloven dat hij dat zei.

'Bla bla nog wat,' lachte hij met zijn meest sexy lach.

'Je was bijna slim.'

'Bijna.'

Met nog steeds een grijns op zijn gezicht pakte hij zijn zonnebril, ookal was het bewolkt en ging het over een half uur ofzo regenen.

We liepen het stadion binnen waarop de jongens al minstens een uur trainden. Ik zocht Tayler maar kon hem nergens vinden. Rush sleepte me naar de tribune.