Twisted || CRAVITY fanfic

-14-

*Yu-mi's pov*

Minhee kijkt meteen op als ik zijn kamer ingelopen kom. Hij was zo lief geweest om me wat van zijn kleren te lenen. Na een snelle douche om mezelf op te warmen, voel ik me al een stuk beter. Maar diep van binnen word ik ook overspoeld door een schuldgevoel. Wat nu als Allen op me heeft staan wachten, wat nu als hij gekomen is net na ik weg was gegaan met Minhee. Ik schud lichtjes mijn hoofd, nee ik ken Allen: hij is of precies op tijd, of hij komt helemaal niet.

"Voel je je al iets beter?" vraagt Minhee die naast zich op het bed klopt. Ik schenk de lange jongen een glimlach en knik. "Veel beter, bedankt dat ik hier even mocht douchen." ik plof naast mijn vriend neer op het bed, het zwarte T-shirt wat ik van hem geleend heb is me veel te groot, maar dat maakt me niks uit. Hoe kan het toch dat Minhee zijn kleding altijd zo lekker ruikt? De donkerharige schenkt me een glimlach, hij slaat een arm rond mijn schouder en drukt me stevig tegen zich aan. Een veilig gevoel gaat door mijn lichaam heen, iets wat ik ook niet anders gewend ben als ik bij Minhee in de buurt ben. Ik heb geluk met een vriend zoals hem, hij staat altijd voor me klaar en weet me altijd op te beuren. Ergens voel ik me wel schuldig, hij doet zoveel voor mij, maar wat doe ik nu eigenlijk voor hem? Precies, helemaal niks. Ik val hem alleen maar lastig en kom naar hem toe als ik met iemand over Allen moet praten.

"Waar denk je aan?" Minhee kijkt me enigszins bezorgd aan, zijn prachtige bruine ogen doorboren de mijne. Ik zou liegen als ik zeg dat ik Minhee niet knap vind, de hele school heeft zowat een crush op hem. Misschien nog wel een reden die me zo trots maakt op onze vriendschap, ik weet dat er vele meiden zijn die jaloers op me zijn omdat ik vrienden met Minhee ben. Ergens snap ik het niet, we zijn gewoon hele goede vrienden, maar dan heb je het ook wel gezegd. Het is niet alsof er enige romantische gevoelens tussen ons spelen.

Een zucht verlaat mijn lippen. "Ik hoop dat Allen niet boos op me is." mompel ik, mijn ogen richt ik op mijn handen. "Wat?" een bijna spottende toon is te horen in Minhee zijn stem, hij herstelt zichzelf echter al snel. "Waarom zou je dat denken?" vraagt hij, vanuit mijn ooghoek zie ik hem op zijn lip bijten. Ik haal kort mijn schouders op, mijn ogen zweven van mijn handen door de kamer van Minhee heen. Hij is altijd al een minimalistische jongen geweest, geef hem een bed en bureau en hij is meer dan tevreden. Toch valt het me op dat hij hier en daar een paar fotolijstjes heeft staan, ik wist helemaal niet dat hij die had. "Ik ben zomaar weg gegaan terwijl we een afspraakje hadden. Als ik hem was geweest zou ik ook boos zijn." mompel ik, voorzichtig kijk ik de langere jongen in zijn ogen. Ik schrik lichtjes als ik merk hoe dicht zijn gezicht bij de mijne zit. Niet dat het nieuw is, we zijn erg close vrienden dus we hebben wel eens vaker van dit soort momenten als we wat aan het dollen zijn of zoiets, maar op de een of andere manier laat het vandaag mijn hart sneller kloppen.

"Als ik jou was geweest." begint Minhee, hij veegt een plukje van mijn donkere haren achter mijn oor, zijn ogen kijken niet weg uit de mijne. "Als ik jouw as geweest zou ik boos zijn op Allen, hij was meer dan een halfuur te laat. Yu-mi, je kent Allen net zo goed als ik, misschien wel beter zelfs; hij is nooit te laat, hij komt of precies op tijd of helemaal niet."

Ik knik zachtjes, ik weet dat Minhee een punt heeft, eigenlijk zou ik ook boos moeten zijn op Allen. Maar hoe graag ik het ook wil, ik kan het gewoon niet. Ik weet dat hij geen kwaad bedoelt, hij is gewoon verkeerd begrepen door heel veel mensen, met name zijn ouders en daarom gedraagt hij zich zo. Ik ben er echter van overtuigd dat hij zodra hij door heeft hoeveel ik van hem houdt, hij zich volledig naar me open zal stellen.
"Bedankt Minhee, je bent er altijd voor me en dat stel echt op prijs." glimlach ik, ik trek de jongen in een stevige knuffel, mij hoofd laat ik rusten op zijn borstkas. "Je hoeft me er niet voor te bedanken. Je betekent veel voor me Yu-mi, natuurlijk ben ik er voor je als je me nodig hebt." mompelt Minhee, zijn stem opeens een tikkeltje zwaarder dan ik dacht dat het was. "Ik wil er ook voor jou zijn, Minhee, als je ergens mee zit moet je naar me toe komen. Belooft?" Ik laat hem langzaam los en steek mijn pink naar hem uit. Minhee lacht zachtjes en haakt zijn pink om de mijne. "Belooft, als ik ergens mee zit zal ik zeker naar je toe komen." Hij drukt zijn duim tegen de mijne, een brede glimlach siert zijn lippen. Weer voel ik dat mijn hart sneller begint te kloppen, zijn glimlach is misschien wel de schattigste die ik ooit gezien heb. De manier waarop zijn mondhoeken omhoog krullen en zijn ogen die helemaal beginnen te stralen, laten mijn wangen lichtjes rood kleuren.

"Wil je nog een film kijken?" vraagt Minhee na een korte stilte en dan pas realiseer ik me hoelang ik wel niet naar hem heb zitten staren. "Uhm..." ik wend snel mijn blik af, opeens word ik toch wel verlegen. "Eigenlijk vind ik het ook wel gewoon fijn om even met je te praten. Het voelt alsof er veel is wat we nog met elkaar moeten bespreken." beken ik, na alles wat er gebeurd is heb ik helemaal geen zin meer om een film te kijken. Het is trouwens ook al veel te laat, als we nu nog een film zouden kijken zou ik halverwege in slaap vallen en dat wil ik absoluut niet. Minhee knikt even. "Is goed, waar wil je het over hebben?" hij trekt vragend een wenkbrauw op. Eerlijk gezegd heb ik helemaal niks om te bespreken met hem, we hebben letterlijk elke dag samen les en op school hebben we dan ook meer dan genoeg tijd om te praten. Waarom zeg ik altijd dingen waar ik mezelf mee in een put gooi?
"Hoe zit het met dat meisje?" vraag ik vanuit het niks, een spontane gedachte waar ik toch nog wel benieuwd naar was. "Meisje?" Minhee fronst, hij heeft duidelijk geen idee waar ik het over heb. "Over welk meisje heb je het?"

"Ah kom op, dat knappe meisje die je haar telefoonnummer gaf in de bibliotheek een tijdje terug. Heb je haar nog gebeld? Hebben jullie al afgesproken met elkaar? Hoe is ze? Is ze net zo aardig als dat ze knap is? I-" Minhee onderbreekt me in mijn stroomvragen. "Hey, als je al die vragen in een keer op me afgooit, ga ik echt geen enkele kunnen verstaan, laat staan dat ik ze kan beantwoorden." Minhee schudt lachend zijn hoofd, nog altijd heeft hij zijn armen om me heen geslagen, zachtjes wrijft hij met zijn hand over mijn rug. Dit voelt goed, het voelt vertrouwt in Minhee zijn armen, hij geeft me bijna het gevoel dat ik alles aan de kant wil schuiven om met hem te zijn. Maar dat kan niet, we zijn alleen vrienden en mijn hart is al gestolen door iemand anders.

"Ik heb geen interesse in dat meisje en ik heb haar al helemaal niet gebeld. Yu-mi, wanneer ga je stoppen met proberen mij te koppelen aan elk random meisje die ook maar een keertje mijn kant opkijkt. Ik heb geen interesse in hun." de langere jongen kijkt me in mijn ogen aan, het lijkt bijna alsof hij wil zeggen: 'Ik heb geen interesse in hun, maar wel in jou".
Een stilte valt, langzaam komt Minhee zijn gezicht dichter bij de mijne. Wacht even, wat is hij aan het doen? De jongen kantelt zijn hoofd een tikkeltje, zijn ogen gericht op mijn lippen. Wil hij me nu gaan zoenen? Het puntje van zijn neus tikt zachtjes tegen te mijne, zijn ogen half gesloten.

"Ik denk dat ik Allen nog eens moet proberen te bellen, om er zeker van te zijn dat hij niet boos op me is." mompel ik, proberend wat ruimte tussen ons te creëren. Minhee deinst naar achteren, meteen laat hij mijn schouders los. Ik kan aan zijn ogen zien dat hij niet meer zo blij is als zonet, teleurgesteld bijna.
"Ja, doe dat." mompelt Minhee die vervolgens het bed uitstapt. "Ik ben zo terug." voegt hij er aan toe voor hij de kamer uitloopt.