Twisted || CRAVITY fanfic

-23-

*Minhee's pov*

Een zucht rolt over mijn lippen als ik het schoolplein oploop, wallen staan onder mijn ogen en weer kijk ik om mij heen op zoek naar Yu-mi. Ik heb dagen contact met haar proberen te zoeken maar het is alsof ze me compleet negeert, ik snap niet wat ik verkeerd gedaan heb, ik heb alleen haar zogezegde vriend zijn verdiende loon gegeven! Ik schud even mijn hoofd en haal dan een hand door mijn haar, zo zou ik niet meer denken, voor Yu-mi. Het is mijn schuld omdat ik Allen een klap gaf, dat had ik niet moeten doen, ik had het anders kunnen aanpakken.

Mijn ogen vinden de hare, ze heeft haar haren vast gebonden en ze ziet er moe uit, wat ik wel begrijp, dit moet vast moeilijk voor haar zijn. Mijn hart maakt een sprongetje als ze zich omdraait en haar ogen in contact komen met de mijne, een kleine glimlach verschijnt op haar gezicht en zonder het door te hebben maken mijn benen zich een weg door de mensen naar haar.

Snel kijk ik om me heen als ik op de plek staat waar Yu-mi niet lang geleden stond, ze is nergens te bekennen en mijn mond valt open, hoe kan ze zo snel en ongezien verplaatst zijn? Een zucht rolt over mijn lippen en ik kijk naar de ingang van de school, ik haal mijn schouders op en hang mijn rugzak weer over mijn schouder. Ik schud mijn hoofd en loop naar binnen, de warmte van de school begroet me en meteen loopt er een rilling over mijn rug, het is een grade kouder buiten en ze zetten de verwarming meteen te warm.

Ik haal mijn boeken uit mijn tas leg ze neer, ik kijk op als ik naast me ook een stapel boeken hoor vallen op het tafeltje, mijn ogen vergroten als Yu-mi me met een glimlach aan kijkt "Hey" ze slaat haar boek open en richt haar aandacht erop, verbaasd kijk ik haar aan, ik vergeet voor een seconde dat ik ook mijn boeken open moet doen, zoveel vragen gaan door mijn hoofd, ze ontloopt me al de hele week en dan gaat ze naast me zitten en zegt ze 'hoi'?

"Hoi" aarzelend kijk ik naar Yu-mi, ze reageert niet meer en doet alsof haar huiswerk een stuk interessanter is dan dat ik ben. Een zucht rolt over mijn lippen en ik trek haar boeken naar me toe, ze kijkt omhoog en voor het eerst sinds ze hoi zei ontmoeten haar ogen de mijne, haar blik is anders, ik kan het niet helemaal plaatsen. "We moeten praten Yu-mi" ze knikt even en ze bijt op haar lip. Een glimlach staat op mijn gezicht en ik schuif haar boeken terug, tevreden met haar antwoord. Ik moet en zal het haar vertellen, ik moet het kwijt want anders blijft het verscholen.

Vogels vliegen rond in de lucht en ik doe mijn hand voor mijn ogen zodat de felle zon mij niet verblind, een tevreden glimlach staat op mijn gezicht als ik geniet van de warmte die er toch nog voor koos om zich te laten zien vandaag. Ik ga zitten op het bankje achter school en neem mijn tas op schoot om de lunch eruit te halen, ik zit te wachten op Yu-mi omdat we hadden besloten om te praten maar nu het zo dichterbij komt weet ik niet of het slim is, ik merk aan mezelf dat ik nerveus begin te worden en ik ben bang dat ik straks niet weet wat ik moet zeggen. Ik ben bang dat ik iets verkeerds zeg of doe en dat Yu-mi me nooit meer wilt spreken, dat ik onze vriendschap verpest heb. Ik zou niet met mezelf kunnen leven.

De deur van school opent en ik kijk op, teleurstelling vult mijn lichaam als ik zie dat het een random jongen is en niet Yu-mi. Ik neem een hap van mijn eten en gooi mijn hoofd naar achteren, de zon schijnt op mijn gezicht en het laat mij lekker warm voelen. "Hey Minhee" ik kijk op naar Yu-mi, ze heeft haar haren los hangen en het lijkt erop dat ze lip gloss op heeft. Een glimlach vormt zich op mijn gezicht en ik klop naast me zodat ze kan zitten, Yu-mi neemt plaats en ze pakt een appel uit haar tas "Waar wilde je het over hebben?" Yu-mi neemt een hap en kijkt naar de appel, een nerveuze glimlach siert mijn lippen en ik kijk haar aan "Ik vind je leuk Yu-mi, echt heel leuk" het meisje verslikt zich en begint te hoesten, ik sla zachtjes op haar rug en wrijf er ook zachtjes over "Voorzichtig Yu-mi" mompel ik zachtjes en ik trek haar dichter naar mij toe, Yu-mi slaat haar armen om haar heen als automatisme en ze heeft een glimlach op haar gezicht staan. Ik voel haar handen zachtjes mijn kleding vast grijpen en ik druk een zachte kus op haar haren. "Yu-mi" fluister ik zachtjes en ik kijk haar aan, ze kijkt mij aan met grote ogen "Minhee" fluistert ze zachtjes terug en ik breng mijn hoofd dichter naar de hare, ik druk mijn lippen voorzichtig op die van haar en leg mijn hand op haar wang.

Yu-mi haar mond staat een klein beetje open en ze kijkt me aan, ze ademt een beetje zwaar en ik kan aan haar zien dat ze in de war is, maar ik moet eerlijk zijn de kus was perfect, Yu-mi is perfect. "Yu-mi ik vind je echt heel leuk" ik leg mijn handen op haar wangen en kijk haar met een diepe blik aan. Yu-mi knikt voorzichtig en ze drukt haar lippen weer op de mijne. "Ik vind jou ook leuk Minhee" ze glimlacht zwak en haalt haar hand door mijn haar heen, verbaasd kijk ik naar haar "Meen je die?" Ze knikt en drukt een zachte kus op mijn neus "Zou je mijn vriendin willen zijn Yu-mi?" Ze knikt weer en slaat haar armen om mij heen "Ik zou niets liever willen Minhee!"