CAPITULUM 60

77 7 0
                                    

60 | Hello, Dark Side

DAWN KENDALLINE'S POINT OF VIEW

"Oh! You're awake!" I exclaimed, surprised that she welcomed me with a bright smile on her face.

I tried to smile even I was hesitant. Something in her eyes are...weird. Something a little foreign but...a little bit familiar too. Wala na nga lang akong oras para intindihin iyon.

"Good morning! B-Breakfast in bed?" Bahagya kong tinaas ang hawak na tray.

She woke up by herself so early. Bukod doon, nakaligo na siya at nakapagsuklay na ng mahaba at itim na itim niyang buhok. Ni hindi ko namalayang lumabas na pala siya ng kwarto para makaligo na.

She's wearing a tight grey dress right now that compliments her milk skin. Dahil doon, mas lalong nakita ang kurba ng katawan niya. Nasa harap na siya ng salamin ngayon at nag-aayos ng mukha at talagang hindi ako makapaniwala.

"Hindi mo na dapat dinala rito ang agahan ko. You could have just called me so I can join with you guys outside. Right?"

Napakurap-kurap ako.

Am I hallucinating or something? Totoo ba 'tong nakikita ko? Okay na ba siya...or...

Mabilis kong binaba ang breakfast sa bedside table niya. I then came closer and sat on the edge of her bed, just beside her. Nanlalaki pa rin ang mga mata ko sa pagkakamangha.

"A-Are you fine now?" I can't hide the excitement in my voice.

Hinawakan ko siya sa leeg, noo, at mga braso at napagtantong hindi naman siya nilalagnat!

She chuckled and continued putting lip balm on her lips. "I can't say that I'm completely fine but...I'm better now."

Nanatiling nanlalaki ang mga mata ko habang titig na titig sa kaniya.

Totoo bang tumawa siya?

Tiningnan ko siya sa salamin at nakitang ang ganda na niya. Well, it's not as if she's not really beautiful but...she's really gorgeous now! She's blooming. Fresh...at parang walang pinoproblema!

Malaking tulong din pala ang madalas niyang pagtulog tuwing hapon. Wala nang bakas ng depression sa mukha niya. She doesn't lose weight...and I realized she is a bit fatter now.

Her cheeks swelled more beautifully. The curve of her lips grew more beautiful and her thick but neat eyebrows were perfectly made.

Nag-ayos siya. Bakit? Saan siya pupunta?

I stared at her for long and long and long and got proud of myself! Marunong pala akong mag alaga! She's now looking all so healthy. Nakakapagtaka dahil kagabi lang...sobrang hina niya at ngayon...ano 'to? What happened? Effective ba ang ginawa namin?!

My smile grew wider.

"Are you going somewhere then? Gusto mo bang mamasiyal? Kumain sa labas?! Ano, dali! Libre ko, Rozy!"

She smiled. "I really don't have plans yet but if you want, we can go and do girls thing. It's been months since we do those stuff," aniya at hinawi ang buhok.

Sinundan ko pa ng tingin ang buhok niya dahil sobra akong namamangha. Ni hindi ko na inisip kung para na akong tangang nakanganga habang pinagmamasdan ang bawat galaw niya.

Maayos na talaga siya, pagkatapos ng ilang buwan! Finally!

"Are you really feeling better?" I asked once again to confirm it. "I mean, like, really better?"

I just really can't believe it!

"You seem so surprised, huh?" she chuckled a bit and glanced at me. "Well, if you're talking about my heart...it's currently in flame...but you know I can numb the pain now, Kendalline."

FLAMES OF ROZE | Season 1 | TRS#1 [COMPLETED]Where stories live. Discover now