ငယ်ရွယ်တဲ့ မတ်က​​လေးဟာ အခု ငါ့ယောကျာ်းဖြစ်နေတယ်(Myanmar translation)

Annoying Sisters

"ဟင့်အင်း ဒီနေ့က တနင်္ဂနွေနေ့ ဒါကြောင့် သူအနှစ်သက်ဆုံးလူနဲ့ အလုပ်ရှုပ်နေမှာ"လုပေါင်က စဥ်းစားရင်း ပြန်ဖြေလေသည်။

"Yup!သူ လုလီကျွင်းနဲ့ ကွန်ပျူတာ ကစားနေလောက် မှာ"လုလျန်းက သက်ပြင်းချတော့၏။

လုပေါင်က ခေါင်းငြိမ့်ရင်း ထပ်ပြော၏ "ဒါတစ်ခုတည်း မဟုတ်သေးဘူး။သူက ငါတို့ကို ဘယ်လိုမှကို မဆက်ဆံတာ။အဲ့ဒီရေခဲတောင်ကြီးက ရခေဲဘောလုံးလေးအတွက်သာ ပျော်ဝင်နေတာ"

"Hmm...အမှန်ပဲ"

"နေဦး!" လုပေါင်ရဲ့ မျက်လုံးတွေက ပျော်ရွှင်မှုနဲ့ လင်းလက်သွား၏။

"ဘာဖြစ်ပြန်တာလဲ?"လုလျန်းက မေးလိုက်တယ်။

စင်္ကြန်လမ်း၏ အဆုံးတွင် ရပ်နေသော လူတစ်ယောက်ကို သူမက လက်ညှိုးထိုးပြလေသည်။
"ကြည့်!"လုပေါင်က စိတ်လှုပ်ရှားစွာပြောတယ်။

"အစ်ကို လုဖန်း?သူက ဒီအချိန် အိမ်မှာ ဘာလို့ ရှိနေတာလဲ?အခုက နေ့လည်ပဲရှိသေးတယ် ညသန်းခေါင်မှမဟုတ်တာ"လုလျန်းရဲ့ မျက်နှာပေါ်မှာ အ့ံအားသင့်နေသော အမူအရာ ရှိနေ၏။

လုဖန်းရဲ့ ပုံမှန်လုပ်ရိုးလုပ်စဥ်အရ သူက မနက်စာ စားပြီးတာနဲ့ ထွက်သွားပြီး ညသန်းခေါင်မှာ ပြန်လာလေ့ရှိ၏။သူ့ကို အိမ်မှာ ဒီလို တွေ့ရတာ ဖြစ်ခဲလေသည်။

"သူ့ကိုမေးရအောင်!"ထိုစကားကို ပြောရင်း သူမ ရှေ့သို့ လျှောက်သွားလေတယ်။

မိသားစုဝင်တွေထဲမှာ လုဖန်းက အေးစက်သလို နေပြပြီး တသီးတခြား နေတတ်သောကြောင့် လူလျန်းမှာ သူ့ရှေ့ရောက်ရင် ကြောက်ရွွံ့နေတတ်၏။သူမက ကြောက်ရွံ့နေပြီး အ့ံအားသင့်စွာ ပြောလေတယ် "ဘာလဲ?နင်သေချင်လို့လား?သူက ငါတို့မိသားစုထဲက နောက်ထပ် ရေခဲတောင်ကြီးလေ!"

"စိတ်မပူနဲ့၊ရေခဲတောင်က အပြင်ဘက် မှာ ခက်ထန်ပေမယ့် အတွင်းဘက်ကတော့ နူးည့ံပါတယ်။သွားရအောင်!"လုပေါင်က သူ့အစ်ကိုအကြောင်းကို တစ်ခြားလူထက် ကောင်းကောင်းသိ၏။

သူတို့က ရှေ့သို့ သုတ်သုတ်ပြာပြာ ပြေးသွားခြင်းကြောင့် လုဖန်း မထွက်သွားခင်မှာပဲ သူတို့ဖမ်းမိလိုက်သည်။လုဖန်းက ဖုန်းကလိရင်း သူ့အခန်း အပြင်သို့ ထွက်လာခဲ့၏။အန္တရာယ်က သူ့ဆီလာနေမှန်း သူ မခံစားမိချေ။