Chapter 53

27.9K 703 141
                                    


"I want you back, Aberry."

I remain stiff and everything feel numb at this moment, hindi ko alam ang gagawin ko sa oras na ito, tanging ang mabilis na pagtibok ng puso ko nalamang ang naririnig ko. I started to have hard time breathing because my chest felt heavy.

He was staring straight at me, not breaking the intimate emotion inside those eyes. Gazing at me like he's looking at my soul.

"A-anong p-pinagsasabi m-mo d-dyan?" I utter and avoided his gaze.

I hear him sigh before he started speaking, "I want you back, gusto kong bumalik sa dati," seryoso niyang sambit habang pilit akong tinititigan.

"Alam mo Mr. Beltran kung tapos na ang deal and contract wala na tayong dapat pang pagusapan sa nakaraan," lakas loob kong sambit at nagsimulang ayusin ang aking sarili, naghahanda sa pag alis.

"Maayos na ang buhay natin, wag na natin itong guluhin pa," I said and try hard to control my emotions.

Nanatili siyang nakatitig sa'kin, uri ng pagtitig ng lumang Oliver na nakilala ko. Ang pagtitig na matagal kong hinanap-hanap sa loob ng limang taon.

"May asawa't anak kana hindi ba't mas mabuti pa sigurong isipin mo muna sila bago mo sabihin ang mga sinasabi mo sakin ngayon," I was how his jaw clenched as I say those words. What does he feel guilty remembering his family?

I smirk with bitterness and say, "Wag na nating ulitin ang kasalanang ginawa natin sa nakaraan," I stand up and about to leave when he reaches for my hand and hugged me so tight.

"You don't know how hard it is for me to last five years without" my lips parted through what he said, and before I know there are tears flowing on my cheeks already.

Bigla akong nanghina sa kanyang mga mabulaklak na salita, tila'y nadadala ako at unti-unting nagigiba ang tinatayo kong pader sa aking puso. But this is wrong... I tried to push him away but his to strong for me to defeat.

"Ano ba Mr.Beltran bitawan niyo ako!" I still tried to push him on his waist but he didn't move a muscle.

"Let go!!!...Mr.Beltran, please let me go!!!" I started hitting him just to make him let go of me.

"Let go!"

"I miss you," natigilan ako ng bumulong siya sa aking tenga at siniksik ang kanyang mukha saking leeg, I sudden felt wet tears on my neck.

I stop until I saw his shoulder shaken and he cry silently on my neck, hindi ko alam ang gagawin ko, nanigas ang buo kong katawan habang patuloy yong nararamdaman ang pagluha niya saking leeg.

"I try fucking hard to survive five years without you...I try," he said and emphasize the word fucking, like he was having a very hard time.

"I wanted to last more than five years but I became weak, all of a sudden the longingness I felt for you eats me and now here I 'am wanting you back without any explanation," dahil sa mga sinabi niya biglang bumalik ang lahat sa akin.

Nakaramdam ako ng galit ng maalala ang paghahabol ko sa kanya ng gabing iyon, ang pagpapaniwala niya sakin na mahal niya ako.

"Let go," now that he's crying, he let his guard down and became weak so I grab that chance to push him away. Nakawala ako sa yakap niya at agad umatras papalayo sa kanya.

Lakas loob kong pinunasan ang luha saking mga mata at tinignan siya, "You choose this, ginusto mo si Zoey kesa sakin Oliver. I let you go because that's what you wanted... Nasaktan ako ng sobra at hirap na hirap akong pakalawan ka dito oh!!!" I pointed at my chest. "Hanggang ngayon nandito ka parin, niwalang araw at gabi na hindi kita naiisip dahil minahal kita ng totoo binigay ko ang lahat sayo pero ano... anong ginawa mo pinaniwala mo lang ako sa lahat ng kasinungalingan mo, sinabi mo ako ang pipiliin mo pero hindi mo ginawa kasi mas mahal mo si Zoey at ginawa mo lang akong pampalipas ng oras mo hindi ba!" I burst out of madness, lahat na naramdaman ko ang sakit, inggit para kay Zoey dahil siya ang pinili ng taong mahal ko.

Faded Accounts (Law of Attraction Series # 1) (PUBLISH UNDER IMMAC PUBLISHING)Where stories live. Discover now