Faded Accounts (Law of Attraction Series # 1) (PUBLISH UNDER IMMAC PUBLISHING)

Chapter 6

I immediately cover my mouth as realization slap me; My Unit is just two doors away from his.

I saw him wipe the side of his lips again and glared at me, Lagot!

"Ahh hehehe, ano magkapit bahay pala tayo Finance Manager" I awkwardly said and rub the side of my tight because of too much embarrassment. Ano ba ito'ng nagawa ko.

"Ano'ng akala mo sinusundan kita? At ano nga ulit 'yon? Natitipuhan kita!? Asa ka!" napapikit at napayuko nalamang ako sa kanyang sinabi at hindi mapakaling pinaglaruan ang aking mga daliri.

Nakakahiya ang ginawa ko, "S-sorry" I was shuttering while trying to say that, but I manage to look at him and smile awkwardly.

He glared at me again and smirks sarcastically, then suddenly walk past me.

Bakit hindi ko siya napapansin sa hallway ng mga unit kung dyan siya nakatira? I ask myself and start walking inside the unit building. Nakita ko siya'ng binuksan ang pinto ng unit 20. Before he enters, he glances at me with a death glare.

I gulp and slowly raise my hands to urge a peace sign on me, his brow frowned. He enters the unit and hardly closes the door that causes a loud noise here in the hallway.

Napatakip ako ng aki'ng tenga at dahan-dahang nilagpasan ang kanyang unit, tumuloy ako sa unit ko. My place is 206 just a two room away from him. Paano ko pa siya haharapin nito bukas? Sobrang nakakahiya ang ginawa ko huhuhu...

Bagsak balikat akong napayuko bago pumasok sa loob ng aking unit at agad dumiretso sa kama para humiga.

"Sigurado naman ako'ng kakalimutan niya din ito'ng nangyari, dahil busy siyang tao" I whisper and glance at the window.

And after a second...

"Aghhhhh!!!" nagpagulong-gulong ako sa aking higaan dahil sa nararamdaman ko'ng kahihiyan.

"Tanga-tanga mo Aberry!!!!" I haze and kept on kicking the air.

I inhale and exhale then, "Hooo! Forget about it Aberry, tapos makakalimutan niya din yon' maglaro ka na lang" I was convincing myself, and slowly seat to face my PC.

Nang buksan ko ito agad ako'ng nagbukas ng larong pweding laruin. I was trying to erase what happen in my mind and focus on the game.

Ok, I think it's working...

"Kanina pa kita napapansin, sinusundan mo ako!akala mo ba hindi ko alam, hanggang dito sa unit ko! susunod ka pa gusto mongisumbong kita sa opisina! opensive itong ginagawa mo!!!!"

Madiin na pagpikit ang aking sunod-sunod na ginawa upang alisin ang bagay na yon' sa'king isipan, "Focus, Aberry!!!" I said to myself.

"Hoy, kung natitipuhan mo ako, lapitan mo ako ngmaayos, wag mo akong itstalkin' ah! ano ka manyak!!! manyak ka sigurono'!"

"Tangina!" iritado ko'ng bulong nang tamaan ako ng bala sa nilalaro ko dahil hindi ko napansi'ng may kalaban sa gilid.

"Anong balak mo sa akin?! baliw ka ba!?"

"Ahhhhhhhh!!!!" I shouted and throw the mouse away, natalo ako sa nilalaro ko dahil hindi mawala-wala sa isip ko ang kahihiyang ginawa ko.

"Paano nalang kung isumbong niya ako kay Sienna, o kaya sa Secretary ng CEO alam ko kaibigan niya daw iyon eh! Baka matanggal ako sa trabaho!?" when I said those last words, I trembled and nervousness kills me.

"Hindi pwedi to' kakaumpisa ko pa lang sa trabaho, kailangan ko'ng magsorry sa kanya!" I whisper, jump into my bed and tried to think of a better way to please him and apologize to him.