"45"{Epilogue}

113K 10.4K 8.7K
                                    

Zawgyi ❤️

ယေန႔ ဦးဟန္ထူးေမာင္၏ဧည့္ခန္းေလးထဲ၌ လူစုံတက္စုံ႐ွိလွသည္။

မိဘမ်ားႏွင့္တကြ ႐ုတ္တရက္ႀကီးေရာက္ခ်လာေသာ ႏိုင္လြန္ေၾကာင့္ ဦးဟန္ထူးေမာင္တို႔ဇနီးေမာင္ႏွံခမ်ာ မ်က္ခုံးေတြလႈပ္ေနရသည္။

သားဆြဲေခၚရာသို႔ ဘုမသိဘမသိႏွင့္ ေကာက္လိုက္လာရေသာ ႏိုင္လြန္၏မိဘႏွစ္ပါးမွာလည္း အိမ္႐ွင္မ်ားကို သြားေလးၿဖီးျပ၍ ကုပ္ကုပ္ကေလးဝင္ထိုင္သည္။

"အဟမ္း"

ခါတိုင္းထက္ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ဝတ္စားထားသည့္ႏိုင္လြန္က လူစုံတက္စုံႀကီးကို ေဝ့ၾကည့္လိုက္ရင္း လည္ေခ်ာင္း႐ွင္းလိုက္သည္။

"ေအာင္မယ္ေလး ဗုေဒၶါ ဓေမၼာ"

႐ုတ္တရက္ ေလ၏အဟုန္ျဖင့္ သူ႕ေျခေထာက္နားေစြ႕ခနဲထိုင္ခ်လိုက္ေသာ ႏိုင္လြန္ေၾကာင့္ ဦးဟန္ထူးေမာင္က လန္႔ျဖန္႔သြားသည္။

ႏိုင္လြန္က ဦးဟန္ထူးေမာင္၏ ေျခသလုံးႏွစ္ဖက္ကို သူ႕လက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္ အေသအေၾကကုန္းဖက္လိုက္ၿပီး

"ဖဝါးနဲ႔မနာ နားနဲ႔နာပါေဖေဖ"

"ေဟ နားနဲ႔မနာ ဖဝါးနဲ႔နာ မဟုတ္ဘူးလားကြဲ႕"

"ဖဝါးနဲ႔က နာလို႔မွမရတာေဖေဖရယ္.. နာလို႔ရတာနဲ႔ပဲနာလိုက္ပါ"

ဦးဟန္ထူးေမာင္က ေယာင္ေတာင္ေပါင္ေတာင္ျဖင့္ "ေၾသာ္ ေအး ေအး"ဟုဆိုကာ ေခါင္းညိတ္သည္။

"ကြၽန္ေတာ္ ေဖေဖ့သားေလးနဲ႔ လူငယ္သဘာဝ ေမတၱာမွ်ေနၾကတာ ႏွစ္,လခ်ီလို႔ ၾကာေညာင္းခဲ့ပါၿပီေဖေဖ"

"ေဟ..."

ဒီတစ္ခါအာေမဍိတ္သံႀကီးကေတာ့ ဦးဟန္ထူးေမာင္တစ္ေယာက္တည္းထံမွ ထြက္လာျခင္းမဟုတ္။

ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးထိုင္ေနေသာ တရားသမားေလးမွလြဲ၍ ႐ွိသမွ်ႏွစ္ဖက္မိဘမ်ားအကုန္shockရသြားရာမွ တစ္ၿပိဳင္တည္းထြက္ေပၚလာေသာ အသံႀကီးျဖစ္သည္။

My DuDuDin ♡Where stories live. Discover now