Yüreğim, meçhule giden bir yolda,
Hala çok solgun ve süzgün
Sonbahar uyuşukluğu üstünde bi akşam giderek yaklaşıyordu
Yaprakları titriyordu baharın
Yıldızları barışmıyordu göğün
Yarım kalan bir şeyler var,
Zamana karşı yarışılan,
Hep yanlışlardan kalan,
Hep ölü doğmuş şeyler
Bu ayaküstü gelip sevmeler
Dile gelmeyen vedalar ve bitmek bilmeyen gözyaşları
Ardından hala nereye kadar
Yenik değiliz de tamam da değiliz
Durmaksızın kendimizden eksiliyoruz
Cesaret edemiyoruz özgürce düşlemeye
Bi sağırlık hali içinde huzur arıyoruz
Kaybolan sesler var ruhumuzda, geri hiç duyamayacağımız
Yenik bir öyküdür bizi karanlığa düşüren
Belki hayata belki de kendime iyi gelen şey artık uykudur
Şimdi sadece anılarda yaşamak zamanı
Bundan sonrası yok artık,
Fısıldıyorum uçurumlara,
Veda etmek gerek diyorum
Çünkü hayat bitiyor bir gün.
