Bir veda ile başladı her şey
Benden geriye kalanlara
Yeni bir başlangıç için.
Hikayesi oldum kendi ruhumun
Kaybederken sarıldığım sandığım o an'a
Nefretimi bıraktım
Yalnızlığın içinde tek yanlışı seçmek,
Gittiğim yolda kaybolmak,
Bu hikayede en büyük hataydı
Yordu bütün gülüşler
Boştu sözde sevmeler
Yoktu haklı olan kimse
Herkes şimdi biraz...
Sesimi unuttum ne acı
Buna da alıştım olsun
Çünkü bilirdim ki
Altında ezildiğim duvarlar nefes aldırmıyordu
Yokluğum şimdi elimde lisanım
Geçmişimin yüzü bulanık
Derdimin saatleri 12'yi geçmiş
Mutluluk hep mi çıkmaz sokak ..?
Bundan sonra sana dair artık hiçbir şey
Kapadım bütün yaralarımı
Ve vazgeçtim.
.
.
.
Bir şiir bir kere yazılır bir kere okunur
Bir hayat bir kere yaşanır
Bir kadın bir kere sever
Bin kere ölür.
