Adını koyamadığım bi mavi var
Göğsümün sol kenarında,
Hiç sabahı olmayacak sanki...
Bugünlerde çocukluğumun geçtiği satırları özlüyorum
Açık özlem balkonundan içeri süzülen akşam esintisi,
Kelimenin tam anlamıyla tarifsiz bir telaş
Hayli yorulmuştu şakaklarıma tırmanan anılar,
Hiç iz bırakmadan yitip giden düşünceler
Sırrını vermez oldular
Ötesini yaşadım durdum hep
Gerçek olmayacağını bile bile
Sormadım hiç kendime
Düştüm mavi bir bulutun peşine
İşte o zaman
Zamanın eli değdi bize
Gülemedim dünyanın tüm acı yanlarına
Mavi bir gecede unuttum
Akıttığım gözyaşları
Çocukluğum koktu sabaha kadar
Acıyan yanlarım,
Kendi gurbetimde
Çok gece öldüm
Hep kendimden bir şeyler kaybederek
Ve şimdi yitirmişliklerim
Dağılan bulutların arasında
Anladım ki,
MAVİ kadar sonsuz değilmiş hiçbir şey.
