Benim çocuk kalbim
Gerek yok bu kadar affedici olmaya
Bunca zaman savrulup durdun
Şimdi ne yapmayım sen söyle
Ben garip bulutlarla uğraşırken
Gözlerim hep gökyüzüne takılırdı
Varla yok arasında gidenler vardı
Neden bu kadar gerçek her şey derken
Sanırım biraz sarsıldım
Ve sessizliğe büründüm
Sonu sana çıkmayan bir yolun gölgesinde sana sığındım,
Bu gece bütün düşlerimi gördüm ve geleceğe hasret bilmediğim hayallerin içine hüznüm doldu
Sonra bir şeyler oldu
Beni en çok ben yordum
Hatıra kalanlar şimdi yaşamıyor
Ne yazık, hafızada silik bir anı her şey
Hatrı yok artık geride kalanların
Zincirlerimi kırdım ve
bana iyi gelmeyen her insanla vedalaştım
Yetinmeyi bilir misin çocuk, hayallerinle ?
Şimdi onların peşinden gidiyorum
Bir gün her şey yaşamaya değer gibi
Hayata ışık tutacağım
Birkaç anıya, her şeye ve herkese rağmen
Bıraksam ruhumu
Geçse huzurun içinden
Sonsuzluk gibi gelen sessizliğimi bozsam
Her şeyi yıksam ve
Yeniden doğsam
Sen çok yaşa benim çocuk kalbim.
