Όταν ανθίζουν οι αμυγδαλιές

22 - Πως είναι δυνατόν

Κεφάλαιο 22

Δύο μέρες αργότερα η Ανδριάνα είχε καταφέρει να ανακτήσει κάπως τις δυνάμεις και την ψυχραιμία της και η Νόρα τη συνόδευε στο ραντεβού της με τον γυναικολόγο.

Σε όλη τη διαδρομή η Ανδριάνα δεν είχε βγάλει άχνα και η Νόρα την έβλεπε να τρίβει συνεχώς τα χέρια της νευρικά.

«Είσαι έτοιμη να κατέβουμε;» τη ρώτησε μετά από αρκετή ώρα που είχαν φτάσει έξω από το ιατρείο και η Ανδριάνα δεν έκανε καμία κίνηση για να κατέβει από το αυτοκίνητο.

«Αν περάσω αυτή την πόρτα, όλος αυτός ο εφιάλτης θα γίνει πραγματικότητα...» της απάντησε αφηρημένα, χωρίς να πάρει το βλέμμα της από το κενό που κοιτούσε τόση ώρα με μεγάλη προσήλωση.

«Το ξέρω πως φοβάσαι, όμως είμαι δίπλα σου. Αν δεν νιώθεις έτοιμη μπορούμε να φύγουμε.» της είπε η Νόρα και η Ανδριάνα ξεφύσησε γεμάτη άγχος.

«Όχι. Πρέπει να το κάνω» της είπε και με όση δύναμη μπορούσε να βρει μέσα της, άνοιξε την πόρτα.

Μόλις πέρασαν στην αίθουσα αναμονής του ιατρείου, η Νόρα ένιωσε τα πόδια της να κόβονται στη θέα στον άλλων γυναικών που περίμεναν εκεί για να δουν τον γιατρό. Δύο από αυτές συνοδεύονταν από τους συζύγους τους και μάλιστα η μία ήταν ήδη σε αρκετά προχωρημένη εγκυμοσύνη, αφού η κοιλίτσα της θύμιζε καλοσχηματισμένο καρπούζι.

Η γραμματέας τους έκανε μερικές ερωτήσεις και μετά τους ζήτησε να περιμένουν μέχρι να τελειώσει ο γιατρός με το ραντεβού του.

«Γεια σας! Περιμένετε κι εσείς να ακούσετε το μωράκι σας;» ρώτησε όλο χαρά η μια από τις δυο γυναίκες και η Ανδριάνα έμεινε σαν στήλη άλατος να την κοιτάζει γεμάτη τρόμο.

«Ναι ναι» της απάντησε η Νόρα όσο πιο ψύχραιμα μπορούσε και κοίταξε γεμάτη ανησυχία την ξαδέρφη της που είχε πανιάσει.

«Εμείς προσπαθούσαμε καιρό γι'αυτό το μωρό και είναι ένα θαύμα που σε λίγες εβδομάδες θα το έχουμε στην αγκαλιά μας!» είπε ο σύζυγος της μίας γυναίκας αγκαλιάζοντας τη στοργικά.

Η Νόρα τους χαμογέλασε συγκρατημένα και εστίασε όλη της την προσοχή στην Ανδριάνα που πετάχτηκε ξαφνικά από τη θέση της, σαν ελατήριο και άρχισε να τρέχει προς το μπάνιο, με το χέρι στο στόμα.

Η Νόρα την ακολούθησε αμέσως και της κράτησε τα μαλλιά όσο εκείνη άδειαζε το περιεχόμενο του στομαχιού της στην λεκάνη.