𝐩𝐫𝐞𝐭𝐭𝐲 𝐩𝐫𝐢𝐧𝐜𝐞' 𝐡𝐲𝐮𝐧𝐥𝐢𝐱

need a talk | 5

❁

Aradan iki hafta geçmişti, klasik işlerimi yapıyordum. Ne yani bu kadar mı diye düşünmüştüm.. ama aramızda bir şeylerin olabileceğinin düşünmek tamamen benim hatamdı. Yine normale dönmüştük işte, Loveless için gelir olmuştu buraya, sıkıntı ile nefes verip ağzımda yuvarladığm buğday parçasını kenara fırlattım.

O bir şeyler yapmıyorsa ben yapardım. Ellerimi güzelce yıkayıp biraz tozlanmış camdan kendime baktım. Fazla mı terlemiştim, belki banyo yapsam iyi olurdu. "Hyunjin!" Bana seslenen Eunji'ye döndüm.

"Bir şeyler atıştırıyoruz, gelmek ister misin?" Kısaca kafamı salladım. Yememe dikkat etmeye başlamıştım. Sürekli bir şeyler atıştırmama iyi olmazdı. "Pekala o zaman.. bir şeye ihtiyacın olursa ben-" Onu daha fazla dinlemeden annemle kaldığım haneye ilerledim.

Hoş kızdı ama ben hoş erkeklerden hoşlanıyordum, adı Felix olanından. Çoktan içeri girmiş ve kapıyı kilitlemiştim. Arka tarafta olan duşa doğru ilerledim.

Suyu açıp biraz ılınmasını beklerken soyunmaya başladım. "Prens Lee zoru oynuyorsun." Kendi kendime söylenerek kendimi suya bıraktım. Tch, istediğimi kendi ellerimle alırdım.

,,

Üstüme giydiğim gündelik şık kıyafetlerden sonra uzun siyah saçlarımı kurulamaya başladım. Onları kurulamak oldukça zahmetli bir iş olsa da alışmıştım. Tam tepede duran güneşte bana yardımcı oluyordu.

Tamamen hazır olduğuma göre planımı uygulamaya başlayabilirdim. Hızla çamaşırhaneye girip annemin yanına ilerledim. "Anne sen çok yorulmuş gibi gözüküyorsun, istersen elindekileri ver bana. Ben götüreyim." Annem anlamaz bakışlar atıp kıyafetleri göz hizamdan çekti.

"Ben gayet iyiyim beyefendi, kendim götüreceğim." Kıyafetleri tutup çekiştirdim. "Yook annecim siz yorulmuşa benziyorsunuz. Bari birazını bana verin."

Annem biraz ikna olmuşa benziyordu. "İyi o zaman Prens Lee'nin bir kaç eşyası vardı. Onları sen götür, genç efendi ile aranı iyi tutmuş olursun hem." Yaşa be annem, yolumu açtın resmen. Kıyafet sepetini elime tutuşturan annemin yanağına öpücük bırakıp saraya ilerlemeye başladım.

Oldukça iyi gözüküyordum, değil mi? Tabi ki!

Ne ara geldiğimi anlamadığım odanın önünde durdum. Asansörün yapılmış olması çokça işime gelmişti. Kapıyı tıktıklatıp birkaç saniye bekledim. Bu sefer o hatayı yapıp girmeyecektim. "Hyunjin?" Hemen kafamı arkamda bana şaşkın bakışlarla bakan Prens Lee'ye dödndüm.

İyi ki girmemişsin Hyunjin aferin sana! Hemen elimdeki sepeti bıraktım ve eğildim. "Eşyalarınızı getirmiştim efendim." Gülümseyerek sepeti aldı. "Teşekkürler." Ve, ve öylece odasına geçti. Hiçbir şey yapamamıştım. Yumruğumu duvara yavaşça bastırdım. Salak gibi durmuştum ve önümden geçip gitmişti. Fırsatımı değerlendirememiştim bile.. Aptal Hyunjin.

,,

Kendimi ait olduğum yere, atlarımın yanına attıktan sonra kafamı geriye doğru yaslayıp öylece etrafı izlemeye başladım. Karnımda epey acıkmıştı fakat ayağı kalkmaya bile üşeniyordum.

"Loveless, beni özledin mi?" Duyduğum ses bütün üşengeçliğimi atmış ve ayağı kalkmama sebep olmuştu.

Anın etkisi ile ne yapacağımı şaşırmıştım. Hızlı kalkmaktan dolayı çıkan ses bana dönmesini sağlamıştı.

Sadece bakışıyorduk.. sadece.

Ama böyle devam edemezdi değil mi? Bir şeyler yapmalıydım! "H-hyunjin." O kekelemiş miydi?!

Büyük ihtimal biraz garip gözüküyordum ve buna şaşırmış olmalıydı.. Bir süre daha bakıştık. Gözlerini kaçıracağını hissettiğimde hızla ona doğru ilerledim ve bileğinden tuttuğum gibi ahırın arka tarafına çektim onu.

Tamam, bunu yapmama izin yoktu ama yapmalıydım! Şaşkınca bana bakan bakışlarına daha fazla katlanamayacağımı farkettim.

"Üzgünüm Prens Lee ama, bana bir sır veriyorsunuz ve hiçbir şey yokmuş gibi davranıyorsunuz!" Aslında bununla bir sorunum yoktu ama onunla konuşmak için bahane bulmalıydım.

"Yani.. ben bu sırrı saklamakta zorlanıyorum ve içimde tutarsam patlayacakmış gibi oluyorum." Evet.. bahanem bu, güzel değil mi?

"Bu yüzden.. benim de size bir sır vermem daha adil olmaz mı?"

❁

Oy vermeyi unutmayın! Ayrıca azıcık yorum yapın ühü ")

Sizleri seviyorum 😽💝