Every Ending (COMPLETED)

Kabanata 29

I rolled my eyes before I grabbed his hand and pulled him out of here. Luckyly, nakisama naman siya at hindi kami nakita ni Lola. Nagmamadali ang bawat galaw ko takot na maabutan, mabuti na lang talaga at nakikisama siya.

I opened the gate fast but careful not to make any sound, not looking behind nor Gen. I remove my hands off his and gestured him to come out. Now, I have reason to look at him. To look at his eyes.

His eyes were very mysterious that I didn't have any single idea what's he thinking. Hindi ko alam ang mga iniisip niya dahil sa mga narinig kanina. I mean, I should care cuz it's about me and him... even if there's no us.

Ilang sandali kaming nagtitigan hanggang sa bigla siyang nagsalita.

"Now, I understand why you don't want to believe me..." He chuckled, but I didn't hear any humor at it. "Bakit ba kasi hindi ko naisip 'yon?" He raised a brow.

He's talking about our family situation.

Tagos hanggang sa kaluluwa ko ang paraan ng pagtitig niya. Hindi ko magawang mag-iwas ng tingin kahit na alam kong kapag nagtagal 'to, manganganib na naman ang puso ko.

"Maybe you're thinking that I'm so stupid not to notice it."

Yes. I think of that. Bakit nga ba hindi niya naisip ang sitwasyon ng mga pamilya namin sa isa't-isa?

Ilang saglit akong siyang natahimik. Hindi din ako nagsalita. We remained looking at each other.

"Pero para malaman mo. Hindi kita susukuan, kahit ano pa ang dahilan ng pag-ayaw mo sa akin."

My eyes slightly widened.

"Or should I say... I'll not stop until you tell your true feelings to me. Kung hindi ka naniniwala na mahal kita... hindi din ako naniniwalang wala kang nararamdaman sa akin." He said in a serious way.

My jaw literally dropped hearing those words to him.

Did he seriously say that?

Itinikom ko ang labi nang walang maisip na sabihin.

"Hindi ako natutuwa kapag sinasabi mong wala kang nararamdaman sa akin kahit na... meron." He is getting closer to me, napaatras ako. "At hindi din ako natutuwa kapag sinasabi mong hindi ka naniniwala dahil ang totoo... naniniwala ka." He whispered the last one in front of my face.

Napakalapit ng mukha niya sa akin kaya para mapanatili ko ang sariling hindi naaapektuhan, kinunot ko ang noo ko.

"Try your best to hide your true feelings. Dahil sa sandaling malaman ko ang totoo, sa sandaling umamin ka sa totoong nararamdaman mo," He scan my whole face. Tumaas ang isang sulok ng labi niya nang magtama ulit ang mata namin. "Hindi kita papakawalan."

Nawala ang pagkakunot ng noo ko at parang nahipnotismo sa mga mata niya. His eyes were very dark, full of mystery. Na kahit anong titig ko, hindi ko pa din mabasa ang nilalaman no'n. His stares sent shivers down my spine as if something was tickling my stomach.

Galing sa mata niya ay tumagos ang tingin ko sa kanyang likod. Bigla kong naalala ang sitwasyon namin. Dahil sa pag-aalala ay hinawakan ko ang braso niya at ako na ang humila sa kanya palabas.