Every Ending (COMPLETED)

Kabanata 2

Kabanata 2

Sta. Valeria

I was so tired that day, really.

Dahil siguro sa mahabang byahe. Idagdag mo pa ang kargador na gumugulo sa isipan ko.

For the past four weeks, I've never seen him again. It's not that I wanted to see him but we're in the same place so...

And also because I always saw Saesar who I believe his friend.. I guess?

Well, actually Saesar is now my friend.

Ewan ko ba, bastat paggising ko, sinabi niyang magkaibigan na raw kami.

For me, I don't have a problem with that.

Siya lang naman kasi ang madalas kong kausap dito sa Sta. Valeria kaya hindi malayong maging magkaibigan kami.

Tama nga naman talaga ako sa pagkakakilala sa kanya, he is really friendly.

Nagalit pa nga si Magnum nang malamang may bago na akong kaibigan dito.

Tinawanan ko lang iyon dahil kahit hindi ko siya nakikita, naiimagine ko 'yung mukha niya nung mga oras na 'yon.

Natatawa rin ako kapag naaalala ang pag-uusap namin nung unang araw ko rito. Gigil na gigil siya dahil hindi ko raw sinabi agad.

Sa huli natanggap na rin niya, sinabi pa nga nyang susunod siya dito kapag may oras siya.

When I got here, the welcoming is warmer than I expected. I don't even have an idea that my Lola prepared something for me.

You can't blame me because we're not talking too much. We're not very close but then I guess this is the right time for us to get closer right?

Pinagluto pa ako ng matanda ng maraming putahe kaya sobrang thankful ako nung araw na 'yon.

Nga lang.. hindi ako rin nakatulog pagsapit ng gabi dahil sa taong bumagabag sa akin.

Hindi ko alam kung attracted lang talaga ako sa lalakeng 'yon o talaga lang na namimisteryosohan ako sa kanya.

I don't know alright!

Kaya naman araw-araw kung tinitignan ang litrato niyang kinuhanan ko nung araw na 'yon, wierd man pakinggan pero... tama.

Wala naman kasi akong masyadong pinagkakaabalahan rito kundi paggawa lang ng gawaing bahay na madali lang naman sa akin.

Pero hininto ko yon ng mapansing ang pangit naman ng ginagawa ko, lalo na nung isang umaga nang marinig ko si lola.

"Noong kabataan namin, ang mga tulad kong dalaga ang hinahabol ng mga lalake..." napahinto ako sa paghuhugas ng pinggan.. "Aba...iba na pala ang uso ngayon at ang mga babae na ang naghahabol.. ano Amaia? Ang pangit tignan diba?..." napailing-iling pa siya habang naghihiwa ng mga gulay na gagamitin niya sa pagluluto.

Sinabi niya yan matapos ikwento ang anak ng kakilala niya sa palengke.

She's always like that, talking about the other people. Well.. natural na lang talaga siguro 'yon sa mga matatanda.

She's loud but she always makes sense at the same time.

"Pangit nga po..." kumunot ang noo ko.

Hindi ko alam kung natamaan ba ako do'n kaya hininto ko ang pagtingin-tingin sa litrato ng kargador na iyon.

But whenever I do nothing, I always think of him.

Yes, he's very handsome, I admit it.

Pero hindi naman siguro sapat na dahilan iyon para maisip ko siya palagi diba?