The Distressed Racer (Freezell #8) [Completed]

Twenty-six

LAEVEN

        

"F–Flare," halos hindi ko mailabas ang mga salitang iyan sa mga labi ko. Naaninag ko si Flare na nakatali sa upuan at may mga tama ang mukha. Nakatali rin ako sa isang upuan hindi kalayuan sa kaniya.

           

Alam kong iba na ang kutob ko buhat pa nang silipin ko ang silid na tinulugan niya at wala siya. Malaki ang utang na loob ko kay Flare. Malaki ang kasalanan ko sa kaniya. Hindi ko hahayaan na mapahamak pa siya ngayong nalaman ko na buhay siya.

       

Naalis ko na ang pagkakatali ko at tatayo na sana ako upang suungin ang gulong ito na alam kong isa ako sa may gawa ngunit bigla ko siyang naisip.... ang nag-iisang babaeng minahal ko ng lubos... ang nag-iisang babaeng minahal ko na kasalukuyang nagdadala ng anak ko.

        

Napatigil ako. Dadating ka pala sa punto na lahat ng tapang na mayroon ka ay mawawala dahil una mong maiisip ay ang pamilyang binubuo mo. Dadating ka pala sa punto na mas uunahin mo ang nararamdaman ng taong mahal mo kaysa sa tapang mo.

       

Si Jice ang bumago sa akin, sa buong ako. Lahat ng imposibleng mangyari, naging posible para sa kaniya. Lahat ng bagay na hindi ko inakalang magagawa at malalampasan ko ay naging madali para sa akin.

     

Napayuko ako dahil hindi ko na alam ang gagawin ko sa oras na ito. Ang nais ko lang ay makabalik sa kaniya....

     

*****

      
"Magluluto na 'ko. Anong gusto mong ulamin?" Dinig kong tanong ng bagong dating na babae sa akin habang nanonood lamang ako sa salas.

           

Lumingon ako sa kaniya saka ko siua sinamaan ng tingin. "I fucking told you to leave—"

       

"Don't you fucking fucking me. Kapag ako nag-fucking fucking sa'yo, sasabihin mo thank you next!" Putol niya sa pagsasalita ko. Kahapon pa na dumating ang babaeng ay animo ba nakikipagsubukan na siya sa akin. Hindi ko siya tipo. Hinding-hindi ko matitipuhan ang gaya niyang kayang itapon ang sarili sa bahay ng isang lalake.

               

Tumayo ako saka ako naglakad patungo sa kinaroroonan niya. Nang malapit na ako sa kaniya ay saka ako huminto. "Don't test my patience lady, hindi kasing haba 'to nang inaakala mo—"

       

"E, 'yong ano mo, kasing haba ba nang inaakala ko?" Muli ay pinutol niya ang pananalita ko ay hindi ko inasahan ang sinabi niya. Ibang klase ang tabas ng dila niya. Hindi ko gustong magtagal pa siya rito.

     

Hinampas ko ang lamesa sa gilid namin na nakita kong ikinagulat niya. "Don't force me to show you how cruel I can be. Ilang beses na kitang tinataboy. Just fucking leave," galit na wika ko sa kaniya. Nais ko siyang kaladkarin paalis.

          

Ngunit nagulat ako sa rumehistrong reaksyon sa mukha niya. Imbes na magalit ay nginisian niya ako na animo ba natutuwa siyang galitin ako. "Show me how cruel you can be. Kahit anong style, kahit anong position, sige, sige maglibang! Huwag magpakahibang!"

         

"Whoever deployed you here must be so fucking insane," pikon na pahayag ko deretso sa mga mata niya. Kailangan ko siyang mapalayas. Walang kahit na sino pa ang dapat na makapasok sa mundo kong ito.