UHRA

57.Bölüm

57.Bölüm

Finale sayılı bölümler kaldı :( ❤

Keyifli okumalar 😍

Multiye koyduğum şarkıyı açıp okumaya başlayabilirsiniz ❤

"Özlemek... Ah seni özlemek."

"Gitti."

Baran gitti. Kim bilir yüreğimi küle çeviren adam ne zaman gelecek ya da nasıl gelecek. Çocuklarla beraber sessizce içeriye girdim. Kızlar da burada kalacaktı. Abim ile Kerem abi Baran ile beraber havaalanına gitti oradan da eve geçeceklermiş. Ben Baran ile beraber çıktığım evimize onsuz nasıl geri döneceğim hiç bilmiyorum.

Baran'ın odasına girdiğimde dolan gözlerim yaşları serbest bıraktı. Çocukları ağlayarak yatırıp yatağın yanına çöktüm. Sessizce ağladım. Sesim çıkmasın diye alt dudağımı dişlerimin arasına alıp ısırdım. Gitmişti.

Bir kereliğine gitmedim diyemez miydin be adam?

Yatağın kenarında; belki dakikalar, belki saatler geçti. Zamandan haberim yoktu ve ben öylece ağlıyordum. Ağlamaktan yanaklarım yanmaya başlamıştı, artık gözlerim kapanmak için direniyor ve başım şiddetli bir şekilde ağrıyordu. Oturduğum yerden kalkıp odadan çıktım. Banyoda elimi yüzümü yıkayıp bahçeye çıktım.

Hava zifiri karanlık içim gibi. Çardağa geçip oturdum. Havalar epey soğumuştu. Gözlerimi kapatıp geriye yaslandım. Nefes alamıyorum; dışım üşürken içim yangın yeri. Yine gözlerim doldu daha fazla kendimi tutamadım. Gözlerimdeki yaşları serbest bırakıp ağlamaya devam ettim. Elimin üzerinde el hissedince gözlerimi hızla araladım. Pınar annem yaşlı gözlerini üzerime dikmişti.

"Ağla kızım, tutma içinde." Sanki bu anı bekliyormuş gibi daha çok ağlamaya başladım. "İlk 'Ben asker olacağım' dediğinde çok karşı çıktık. Olmaz dedim. Benim bir tane oğlum var onun acısına dayanamam dedim. Baran ne yaptı ne etti bizi ikna etti. Kim evladını ateşe atmak ister değil mi?" Yaşlı gözlerimle başımı aşağı yukarı sallayarak onayladım. Ben göz göze hayatımı gönderdim.

"Gitti, istediği gibi asker oldu. İlk vurulduğu zaman yüreğim ağzıma gelmişti. Çok kötü evladının can acısını görmek çok; öldürmüyor ama yaşatmıyor da. Gel zaman git zaman Baran bir ara bir baktım çok içine kapanık oldu. Kendi kendime dedim oğluma ne oluyor. Baran gitmiş yerine başka biri gelmişti. Meğer sana sevdalanmış." Pınar annemin son sözleri ile hıçkırıklarım dudaklarımdan firar etti. "Allah şahit, çok kızdım kızım. Olmaz diye karşı çıktım sonuçta sen küçüktün. Uzak dururum gibisinden şeyler söyledi bende daha fazla üzerine gitmedim. Gönlüne işlenmişsin ben ne söylesem de değişmeyecekti. Zaten uzakta durdu. Epey zaman geçti. Ne yapıyorum ne ediyorum Baran kimseyi beğenmiyor. Ne fotoğraflar gösterdim göz ucuyla bile bakmadı. Soruyorum sevdiğin mi var yok diyor aklıma sende gelmiyorsun ki unutmuştur dedim kendi içimde. Yaşı olacak 28 hala bekar. Sonra abinler duyuldu, Aleyna seviyormuş bizde karşı çıkmadık. Baran konuştu etti sessiz kaldık. İstemeye geldiğinizde öğrendim Demir'in ne dediğini. Vallahi ben çok şaşırdım. Dedim bunlar kafayı mı yedi kız istemiyor. Hiç senin seveceğini düşünmedim kızım. Sözlendiğiniz zaman bile Baran, Baran değildi. Oğlum gitmiş yerine sessiz, içine kapanık biri gelmişti. Sonradan fark ettim senin de sevdiğini. Siz hep birbirinizi sevdiniz ama farkında değildiniz. Evlendiğinizde bile hâlâ uzaktınız sonradan bayağı değiştiğinizi fark ettik." Sevdik. İlk o sevdi. Çocuk olduğumu bile bile beni sevdi ve hiç vazgeçmedi. Araya yıllar girdi ama Baran benden hiç vazgeçmedi. Bende senden vazgeçmem Baran'ım. Ben senden hiç vazgeçmem. Ben senden vazgeçmem.