Another Day | Seungmin

1. Bölüm

1. Bölüm ▪︎Her Şeyin Başladığı Gün▪︎

Önümde gülüşerek yürüyen sınıf arkadaşlarım yüzünden sessizce oflamıştım.

Biraz daha hızlı yürüsenize, aptallar. Tüm yolu tıkıyorsunuz.

İfadesiz yüzümle öndekilerin arkasından yürümeye devam ederken bunları düşünüyordum. İçlerinden biri dengesini kaybederek yere düşünce arkadaşları kahkaha atmaya başladı. Etrafa baygın bakışlar atarak kalkmasını ve tekrar yürüyebilmeyi bekledim.

"İyi arkadaşlar biriktirdim." dedi yerden kalkarken Jisung. Ellerini silkelerken göz göze geldik, beni görünce hemen geçmem için yol verdi.

"Teşekkürler." dedim sessizce ve hızlıca önlerine geçtim. Sonunda, diye düşünürken arkamdan fısıldaşmalarını duydum.

"Yine sinirli görünüyordu."

"Neye kızıyor olabilir ya? Hiç mi sevmiyor hayatı?"

Arkama dönmeden yürümeye devam ederken söyledikleri her şeyi duyuyordum. Bir an arkama dönüp onları duyduğumu söylemek istedim ama hemen vazgeçtim.

Yakın olmadığım insanlarla konuşmak benim için işkence gibiydi. Liseye başlayalı bir dönem geçip gitmişti ama hâlâ yakın bir arkadaşım yoktu. Bu yüzden okul benim için bazen çekilmez oluyordu. Ben de diğerleriyle takılmak istiyordum ama nasıl yaklaşmam gerektiğini bilmiyordum. Ayrıca ifadesiz yüzüm sinirli gibi durduğu için sınıftaki herkes benim sinirli biri olduğumu zannediyordu. Ben onlara çekindiğim için yaklaşamıyordum ve onlar da beni sinirli zannettikleri için yaklaşmıyorlardı.

İç çekerek kızların soyunma odasına girdim. Eşofmanlarımı giyinirken diğer kızların konuşmalarını çaktırmadan dinliyordum.

"İndirimi duydun mu? Bir ton şey aldım ve cidden hepsi çok ucuzdu."

"Annem evden çıkmama izin vermedi ki! Ders çalışayım diye başımdan bir saniye bile ayrılmadı. Yoksa neler neler alırdım."

"Okul çıkışı gidelim mi beraber? Annene etüt vardı dersin."

Gülüştükleri sırada işim bittiği için çıktım ve sahaya ilerledim. İlk giyinen bendim, kimse yoktu daha. Beden öğretmeni olan Bayan Lee topları getirip yere koydu ve bana baktı. Hafifçe gülümsediğimde tepki vermeden önüne döndü.

Size de gülsem suç, gülmesem suç. Hiçbir şeyi beğenmiyorlar ya.

"Selam." diyerek yanıma gelen Seoyoon'a baktım.

"Selam." dedim karşılık olarak.

"Havalar sonunda ısınmaya başladı. Belki bir dahaki hafta dışarıdaki sahada ders yaparız." dediğinde benimle konuşmak için çaba harcaması beni duygulandırmıştı. Utanmasam hayali gözyaşlarımı silerdim.

"Bence de."  dediğimde gülümseyerek başını salladı.

Sınıftakiler sonunda geldiğinde Bayan Lee yoklama aldı ve derse başladı. Normalde tribünlere gidip otururdum ama Bayan Lee derste oturanlara düşük not vereceğini söyleyince basketbol toplarından birini kaptım ve herkesten uzakta tek başımda potaya atmaya çalıştım.

Biraz ileride kızlar voleybol oynuyordu, erkekler ise diğer potada basketbol oynuyordu. Bir süre kendi kendime uğraştıktan sonra kızlar kavga etmeye başlayınca dikkatim onlara kaydı.

"Of, cidden! Düzgün atamıyorsan oynama!" Chaemin öfkeyle Seoyoon'a bağırınca Seoyoon da geri kalmadı.

"Hiçbirimiz profesyonel değiliz. Altı üstü bir oyun, abartma."