Yetişkin okurlar içindir ⚠️
Yanına yaklaşıp en alttaki düğmeyi ben kapattım ve yanağına da küçük bir öpücük bıraktım. Aldığım karşılık ise Onur'un beni iki kolumdan tutup duvara yapıştırması ve seri bir şekilde dudaklarıyla dudaklarımı birleştirmesi...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Hayal, şaşırmış gözlerle bir az önce odaya girmiş olan Kenan'a, bir onu öfkeyle seyreden Onur'a bakıyordu. Aralarındaki şeyin ne olduğunu anlayamıyordu, nedense birbirlerine can düşmanı gibi bakıyorlardı. Peki Hayal, kime güvenmeliydi? Dün kutlamada tanıştığı adama mı, yoksa tanışalı daha on gün bile olmamış Onur'a mı?
Sahi ya, bu odadaki üç kişiyle de yakın zamanda tanışmıştı. Tamam, Damla'yla daha fazla vakit geçirmiş olabilirdi ama onunla ilgili şüpheleri de yok değildi. Kenan, Onur'un odada olduğunu görünce birkaç adım geri gitti, yutkundu ve Hayal'in gözlerine bakıp ''Geçmiş olsun Hayal Hanım...'' diyerek odadan çıktı. Ama başka şeyler de söylemek istiyor gibi bir hali vardı, aslında Hayal onunla tanıştığından beri böyleydi.
Hayal, Kenan odadan çıkıp kapıyı çarptığında yüksek sesle, ''Teşekkür ederim...'' dedi Kenan'ın arkasından. Kenan'la ilgili merak ettiği şeyler vardı, Onur'la konuşması gereken bir sürü şey vardı ama şu an tek kelime edemeyecek kadar yorgun hissediyordu kendini. Hiçbir şey demeden, üzerindeki örtüyü daha çok üzerine çekti ve kafasını dağıtmak için Damla'yla sohbet etmeye başladı. O sırada Onur da başka şeylerle ilgilenmeye başlamıştı. Ama Hayal, Onur'un aklının hala az önce içeri giren ve aynı hızla geri çıkan Kenan'da olduğunu biliyordu...
***
Hastanede olduğu için Hayal'e göre oldukça sıkıcı geçen günün ardından sonunda Onur'u ikna ederek, kendini hastaneden dışarı atabildi. Bu sefer Onur, Hayal'i evine bırakmak için itiraz etmemişti; hatta hiçbir şey söylememişti... Öyle bakışları vardı ki, Hayal Onur'un gözlerine baktığında hemen gözlerini kaçırıyordu. Ne olmuştu ki şimdi?
''Her şey için teşekkür ederim Onur...'' diyerek arkasını döndüğü sırada bir el, kolunu kavradı.
''Tamam, anlatacağım, sana Kenan'la ilgili her şeyi anlatacağım.''
Onur'un çaresiz bir çocuk gibi çıkan bu sesi, Hayal'in içindeki tüm endişeleri bir anda yok edivermişti. En azından Onur'un, kendisine kızgın olmadığını biliyordu artık. Bu düşünce bile endişelerini, kaygılarını yok etmeye yetmişti.
