Yetişkin okurlar içindir ⚠️
Yanına yaklaşıp en alttaki düğmeyi ben kapattım ve yanağına da küçük bir öpücük bıraktım. Aldığım karşılık ise Onur'un beni iki kolumdan tutup duvara yapıştırması ve seri bir şekilde dudaklarıyla dudaklarımı birleştirmesi...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Odada bir sessizlik oluştu. Bir süre ikisi de sustu... Sonra Onur şömineyi yakma bahanesiyle bu sessizliği bozup şömineye doğru ilerledi. Hayal ise, ''Ben hangi odada kalacağım?'' deyip Onur'a soran gözlerle bakmakla meşguldü.
''Benim odamın yanında küçük bir oturma odası var, orayı sana hazırlayacağım birazdan. Şu şömineyi yakayım da, sonra hallederiz.''
''Teşekkür ederim. Sen çok iyi bir insansın...''
Onur'un gözlerine baktı. Gülümseyeceğini düşünüyordu fakat öyle olmadı. Aksine Onur, Hayal sanki onunla ilgili kötü bir şey söylemiş gibi bakıyordu. Hayal de buna bir anlam verememişti. Bu yüzden, konuyu değiştirmek maksadıyla, ''Ben odaya geçeyim, sen şömineyi yakınca gelirsin.'' deyip Onur'un söylediği odaya doğru adımladı.
Bu ev gerçekten çok büyüktü. İki katlıydı ve bir sürü odası vardı. Onur burada tek yaşıyor olmasına rağmen ev gayet düzenliydi. Bu da demek oluyordu ki, Onur düzenli biriydi. Evet, bu eve daha önce de gelmişti fakat o zaman bu evi bu kadar detaylı inceleme fırsatı bulamamıştı.
Odanın kapısını açtığında bu odanın da evin diğer odaları gibi temiz, düzenli olduğunu görünce gülümsedi. Odaya geçip ışığı açtı; ardından küçük, sarı koltuğa oturdu. Bir süre sonra uykusunun geldiğini fark ettiğinde başını yavaşça yastığa koydu. Yaklaşık beş dakika sonra uykuya dalmasında, koltuğun aşırı rahat ve konforlu oluşunun büyük payı vardı...
***
Gözlerini açtığında bulunduğu yeri anımsamaya çalıştı. Sonra Onur'un evinde olduğunu hatırlayıp derin bir oh çekti. Kabus görmüştü yine her zamanki gibi... Kabus görmediği bir gecesi olmayacak mıydı hiç?
Üzerindeki battaniyeyi sıyırıp ayağa kalktı. Sahi ya, o yatarken üzerine battaniye örtmemişti ki. Büyük ihtimalle Onur gelip örtmüştü o battaniyeyi üzerine.
Onur'un onu düşünüyor olması kalbindeki kelebeklerin neşeyle uçuşmasını sağlasa da, mutlu olmasını sağlasa da Onur gibi iyi biriyle evlenerek onun da hayatını mahvetmek istemiyordu... Bu yüzden Onur'dan uzaklaşmaya, onu unutmaya çalışıyordu fakat çabaları boşunaydı. Çünkü aşkını içine gömemeyecekti...
Sıyırdığı battaniyeyi güzelce katlayıp oturma odasındaki dolaba koydu. Orada birkaç tane daha battaniye vardı. Demek ki Onur, misafirlerini bu odada ağırlıyordu.
Odadan çıkmasıyla karşısında öylece dikilip duran Onur'u görmesi bir oldu.
