Yetişkin okurlar içindir ⚠️
Yanına yaklaşıp en alttaki düğmeyi ben kapattım ve yanağına da küçük bir öpücük bıraktım. Aldığım karşılık ise Onur'un beni iki kolumdan tutup duvara yapıştırması ve seri bir şekilde dudaklarıyla dudaklarımı birleştirmesi...
^^ Herkese merhaba !!! Bugün, yeni bölümle karşınızdayım ! Bölüm yazmayınca kendimi kötü hissettiğim için yazıyorum bu bölümü. Keyifli okumalar.. ^^
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
*Bir anda o çıktı karşısına, hiç beklemediği, ama en çok ihtiyaç duyduğu anda...*
Hayal, tekrar karşısındaki adama dikti gözlerini. ''Siz kimsiniz?'' diye soralı, neredeyse yarım saat olmuştu ama bu sorusunun cevabını alamamıştı nedense... Adamın, sorduğu soruya cevap vermemesine şaşıyordu.
''Siz kimsiniz?'' deyip yineledi sorusunu. Karşısındaki adam, yine ilginç bir şekilde, hiçbir tepki vermemişti. Gözlerini tavana dikmiş bir şekilde, öylece duruyordu ve derin düşüncelerinin içinde kaybolduğu, her halinden belliydi.
Bir anda Hayal'e baktı adam. Gözlerinde, derin bir hüzün vardı ve sanki dokunsan, ağlayacak gibiydi. Neden hüzünlenmişti ki şimdi? Onu üzecek bir soru sormamıştı halbuki. Sadece kim olduğunu sormuştu.
''Sanırım ben bile, kim olduğumu bilmiyorum.'' dedi karşısındaki adam. Ne demek istemişti? Yoksa, onun da aynı kendisinin gibi, karanlık bir geçmişi mi vardı? Ne demek istiyordu bu adam?
Anlamadığını belli edercesine, sessizce, ''Anlamadım.'' dedi. Aslında bunu söylediğine pişman olmuştu, yanakları kızarmıştı ve sanırım biraz utanmıştı. Sonuçta, adamın özel hayatıydı ama onun kim olduğunu da bilmesi gerekirdi. Kötü biri miydi, niyeti kötü müydü, ya da Berk'in adamı mıydı? - ki bunu düşünmek bile istemiyordu - Yoksa sadece, ona yardım etmek isteyen sıradan bir adam mıydı? Kafasında bir sürü soru işareti vardı ve bu soru işaretlerine hiçbir şekilde mantıklı bir cevap bulamıyor, düşüncelerinin arasında boğuluyordu.
Hala adamdan bir cevap bekliyordu, mantıklı bir cevap...
''Adım, Onur Elmas.''
Durdu... Gözlerini, karşısındaki adamdan kaçırmaya çalışıyordu ama ne kadar uğraşırsa uğraşsın, başaramıyordu... Nedense içinde, garip bir his vardı... İç sesi, ''O adama güven.'' diyordu ama o, biraz tedirgindi. Adam, sadece adını söylemişti. Ve kendinden biraz daha bahsetmesi gerekirdi.
İç sesine güvenmekte karar kıldı. Korkmadan, ürkmeden; başını kaldırdı ve gözlerini tekrar, tekrar ve tekrar karşısındaki adama dikti. Adam da ona bakıyordu. Öyle bir bakıştı ki bu, adamın bakışlarını bir daha hiç unutacağını zannetmiyordu. Kim bilir bu gözler, onun gözlerine daha kaç kez bakacaktı?
***
1 saat sonra....
''Aaa, ne kadar da güzel bir meslek! Doktorluk... Ben de bir ara doktor olmak istiyordum ama sonra, çocuklarla huzur bulabileceğimi ve onların, benim içimdeki sıkıntıları alabileceklerini düşündüğüm için öğretmen oldum...''
Hayal, bu cümlesinden sonra, az önce aldığı nefesini sıkıntıyla, ama bir o kadar da huzurla bıraktı. Hala karmaşık duygular içerisindeydi ama bu adamın, kendisine yardım etmek istediğini anlamıştı artık. Orası kesindi... Yoksa şimdiye kadar Hayal'e mutlaka bir şey yapmış, zarar vermiş olurdu.
