Hayal | +18

25.BÖLÜM: "YANILMAK"

Merhabalar, yeni bölüme hoş geldiniz! 💖

Hepinize keyifli okumalar dilerim, satır arası yorum yapmayı ve bölüme oy vermeyi unutmayın lütfen.💜

❄

Ertesi Gün

"Haydi, çıkalım artık. Geç kalacağız." diyerek telaşlandığını belli eden sevgilisinin alnına bir öpücük kondurdu Onur.

"Tamam güzelim, daha yarım saat var, sakin ol. Havaalanına yakınız zaten."

Yeniden Türkiye'ye, yurtlarına, dönecekleri için ikisi de heyecanlıydı. 

Yaklaşık on dakika sonra evden çıktılar ve küçük valizlerini de alıp havaalanına giden otobüse bindiler. Beş dakika sonra havaalanına varmışlardı bile.

Uçağa binip valizlerini yerleştirdiler ve yerlerine oturdular. Yeniden yurtlarına dönecekleri için içlerinde oluşan heyecan, dışarıdan bakan herhangi bir insanın bile görebileceği nitelikteydi. 

Kalkış saati geldiğinde kemerlerini taktılar ve yolculukları başlamış oldu.

***

Türkiye, İstanbul, saat 15.20...

Yaklaşık üç saat süren yolculuğun ardından İstanbul'a varmışlardı. İkisi de yorgun, bitkin bir haldeydi. Bir an önce evlerine gidip dinlenmek istiyorlardı.

Valizlerini alıp uçaktan indiler. İkisi de mutluydu fakat Hayal'in biraz daha mutlu olduğu apaçık ortadaydı. Boşanma davası açıp Berk'ten tamamen kurtulduktan sonra her şey bitecek, özgürlüğüne erecek ve Onur da isterse onunla evlenecekti...

Fakat bu planlarını bozan bir şey vardı. Karnındaki bebek...

O masum, hiçbir şeyden haberi olmayan küçük bedeni aldırmaya cesaret edemezdi. Başka bir çözüm yolu bulmalıydı, başka bir çözüm yolu...

"Hayal... Dalıp gittin, ne düşünüyorsun?"

Ellerindeki valizleri çekerek sokakta yürürlerken Onur'un sorduğu bu soruya Hayal ilk başta ne cevap vereceğini bilemedi. Sonrasındaysa, "Bunu eve varınca konuşuruz. Sahi, şimdi senin evine mi gidiyoruz?" diyerek meraklı bakışlarını Onur'a yöneltti.

"Şimdilik evet, benim yanımda kalman daha uygun olur. Tek başına olduğun zamanlarda için içini yiyip duracaktır, buna emin ol. Sürekli aklına kötü düşüncelerin geleceğini ve bu durumun seni zora sokacağını biliyorum, çünkü bir benzerini daha önce ben de yaşadım. Benim yanımda kalman daha iyi olur, birbirimize destek olmamız gerek. Özellikle de benim sana..."

"Tamam."

Yolda yürürlerken bir anda karşılarına çıkan eski okulundaki öğretmen arkadaşı Damla'yı fark etti Hayal. Çok değişmişti. 

Fakat bir tuhaflık vardı. Damla, Onur'a öfkeli gözlerle bakıyordu ve bu durum, Hayal'in kafasında soru işaretleri oluşturuyordu. Bilmediği şeyler olduğunu hissediyordu. Belki de Damla, Onur'u tanıyordu...

Damla'ya doğru yaklaştıklarında Damla onların yollarını kesip tam karşılarına geçmiş, yüzündeki sırıtmayla birlikte konuşmaya başlamıştı.

"Onur... Demek benden daha çok sevdiğin kız buydu! Üstelik eski öğretmen arkadaşım! Sana inanamıyorum!"

Hayal, Damla'nın ne dediğini anlamakta güçlük çekiyordu. Neler söylüyordu böyle? Meraklı bakışlarını Onur'a yönlendirip ondan bir açıklama bekledi. Galiba Amerika'da ona bahsettiği konu yüzündendi.