Somewhere Behind The Clouds

XVI. I WAS PREPARED, BUT IT STILL HURTS

“𝐈 𝐖𝐀𝐒 𝐏𝐑𝐄𝐏𝐀𝐑𝐄𝐃,
𝐁𝐔𝐓 𝐈𝐓 𝐒𝐓𝐈𝐋𝐋 𝐇𝐔𝐑𝐓S”
–

He entered my life and promised me that he'll love me forever.

“Honey, I'm sorry,” he whispered in my ears while hugging me from the back.

I accepted him wholeheartedly as if I didn't know that having him was just temporary.

“But I think, it's time for me to go.” kasabay ng pagbagsak ng mga luha nya sa leeg ko, ay ang paglabas ng mahihinang mga hikbi mula sa bibig ko.

“Eto na ba? Eto na ba yung panahon para bitawan kita?” Wala akong narinig na boses galing sa kanya, pero ramdam ko naman ang pag tango ng ulo nya.

I smiled bitterly, damn! Ang sakit. Pero wala akong magawa kundi tanggapin lahat ng sakit.

“Panahon na ba para bumalik ka sa kanila—para ibalik kita sa kanya?” I asked again in between my tears.

“I-Im sorry, Lexie honey, Im sorry for h-hurting you.” Mas lalo akong naiyak ng marinig ko ang mahinang mga hikbi nya.

Fudge. Bakit ba mahal na mahal ko ang lalaking to, wala akong maramdaman na galit Pucha!

Simula pa lang nung una, alam ko nang mangyayari to kaya matagal ko na ring hinanda ang sarili ko. But damn it! I was prepared but the pain was just so fvcking too much for me to bear.

Pumihit ako paharap sa kanya nang hindi tinatanggal ang mga kamay nya na nakapulot ngayon sa bewang ko.

“It's okay, Xian. You d-dont have to be sorry, may kasalanan din naman ako, una pa lang alam ko nang mangayayari to, pero sumugal parin ako kahit alam kong mali,” mahinang sambit ko habang pinupunasan ang kanyang mga luha gamit ang mga daliri ko.

I kissed his forehead first before I continued, “Thank you so much for loving me, honey. Honestly, masakit— sobrang sakit. But d-don't worry, masasaktan lang ako, p-pero hindi ako magagalit.” And for the last time, niyakap ko sya ng sobrang higpit.

Napangiti naman ako nang niyakap nya din ako pabalik.

‘Ghaad, I'm gonna miss this man.’

“Take care of yourself, okay? If you need something just call me—”

Agad ko syang pinutol sa mga sasabihin pa nya. “No, Xian. Hindi na, tama na. Tama na ang anim na buwang pagkakamali, wag na nating dagdagan pa. Please, be a good man for her and for them. I'll be fine, maybe not now, but I know, soon eventually I will be fine. Don't worry,” seryosong sambit ko saka unti-unting siyang binitiwan.

I am honestly mad, but not on him.

I'm mad at myself, because I let myself fall for him knowing the fact that it's wrong. At kahit anong gawin ko, alam kong kahit kailan hindi magiging tama ang isang mali.

Besides, I have no rights to be mad at him.

Dahil kahit saang anggulo tignan, alam kong ako yung talo,

At hinding-hindi ako mananalo dahil sumugal ako sa alam kong mali.

Karapatan kong masaktan kasi nagmahal ako, pero kahit kailan, hindi magiging karapatan para sakin ang magalit. Ang tanging magagawa ko lang ay tanggapin lahat ng sakit.

And that is the painful consequences of being the—
.
.
.
.
.
.
.
MISTRESS.

Fin~

**
[AN: Sorry, nalateee huhu. Feedbacks and votes are highly appreciated po^^ thank youuu for readinggg <3]