Simula

848 26 2
                                    

Simula

Lomeli's POV

Dahan dahan kong iminulat ang mga mata ko. I saw a man sitting beside me. Nakasuot ito ng black americana. Smoky eyes, squared jawline, thin but reddish lips and uppercut hair. Gosh, makalaglag panty. My heart beats so fast. This feeling.. It's familiar. But who is he?

"S-sino kayo?" nanghihinang tanong ko.

Nanlalaki ang matang napatingin sila saakin.

"You're finally awake! Thank you, God!" hindi makapaniwalang sigaw nang lalaking katabi ko kanina sabay yakap saakin. He looks familiar. Teka... he's Raizen. My mortal enemy.

Unti-unti kong kinalas ang yakap niya.

"Wait lang ah. You asshole! Why are you hugging me?!" naguguluhang tanong ko. Gulong gulo na ang utak ko. As far as I remember enemies kami.

Naluluhang napatingin si Raizen sa doctor.

"Your wife have an amnesia, Mr. Buenavidez. Anterograde amnesia to be exact. Anterograde amnesia is a loss of the ability to create new memories after the event that caused amnesia, leading to a partial or complete inability to recall the recent past, while long-term memories from before the event remain intact." tumigil ito at nagsalita ulit. That asshole is my husband? When pa? Mukha namang nagsasabi siya ng totoo dahil mukhang alalang alala siya sa'kin. Isa pa, mas matured nadin ang itsura niya.

"That's why she can't remember all your memories together. May pag asa pa siyang gumaling. Pero sa kaso niya, kailangan sa ibang bansa siya magpagaling. Kulang ang mga gamit dito sa Pilipinas."

"Are you guys freaking kidding me? Isa na naman yata 'to sa pakulo mo Raizen e." sabat ko.

"Hindi ka namin niloloko. I have a proof that we're married. Ipapakita ko sa'yo yung marriage certificate. About the current year, It's March 23, 2021. Don't force yourself to remember, Lomeli. I will wait. I will wait 'til you remember me."

Napatingin kami sa pinto dahil bumukas ito.

"Mom! Sit beside me please. I can't understand why they're saying that Raizen is my husband. Diba siya yung laging kinekwento ko sa'yong annoying thickfaced asshole?" sabi ko sa Mommy ko.

"As I say, Mr. Buenavidez. Long term memories before the event remain intact. That's why she can remember her mom." paliwanag ng doctor.

"Can you guys leave us alone? Just for a minute?" pakiusap ni Mommy.

"B-but I can't leave Lomeli here! She needs me, Tita Liana." angal ni Raizen.

"Please? I'll just talk to my mom? I might not remember you and my feelings to you but I understand what you feel." pakiusap ko kaya wala na siyang nagawa.

"Hija, you suffered from a car accident. Ten months ka nang coma. Don't force yourself to remember everything. We believe that you will remember everything sooner but please don't force yourself. Makakasama lang sa'yo 'yon. Muntikan ka ng mawala sa amin. Hindi ko hahayaang tuluyan kang mawala. About your question earlier, my answer is yes. Raizen is your husband. 6 years na kayong kasal. Naalala ko pa noon. Kahit tutol kami sa relasyon niyo dahil masyado pa kayong bata, pinaglaban niyo ang pagmamahalan niyo. Alam kong hindi mapapantayan ng sakit na nararamdaman namin ang nararamdaman niya. Hanga ako sa batang 'yon. Walang araw na hindi ka niya binista. Naniniwala akong mahal na mahal niyo ang isa't isa. Halos mamatay 'yon nung unang linggo kang coma. Walang kain. Walang tulog. Wala lahat." napaiyak ako sa kwento ni Mom. I also asked her kung nasaan si Dad and she said na nasa Italy ito dahil sa business.

Pakiramdam ko, hindi ko deserve ang pagmamahal ni Raizen. Sobrang dami ko ng sakit na naidulot sakanya. Kahit alalahanin siya ay hindi ko magawa. Wala akong kwenta. Pero iniisip ko pa rin, paanong naging kami e inis ako sakanya?

Warmth of MemoriesOpowieści tętniące życiem. Odkryj je teraz