How Dare You? (COMPLETED)

003

003

"Hoy, ano ba? Kanina ka pa iyak nang iyak, what's with you ba?"

Totoo ang sinabi ni Claudine, simula pagkagising ko ay buhos nang buhos ang luha galing sa mga mata ko. Nang magising kasi ako ay paulit-ulit kong nakikita ang imahe na 'yon sa utak ko. Hindi ko maalis sa isipan ko. Para bang isang marka 'yon na kailanma'y hindi ko na maaalis pa.

"Hey, Christine, stop crying na. Look on your face oh, you're like an ugly duckling so 'wag ka na mag-cry diyan," pang-aalo niya sa akin pero wala 'yong epekto. Mas lalo lang rumagasa ang mga luha ko.

The scene that I saw last night? It left a big pang of pain in my chest. It's like I was stabbed continuously in my chest. It's heavy and I can't find a way to release it, to let go of it.

I want to ask him if ako pa rin ba? Kung ako pa ba 'yong mahal niya? Kung nagsawa na ba siya sa 'kin? Kung hindi na ba ako 'yong gusto niya? Kung may gusto na ba siya sa bestfriend ko? Pero kung itatanong ko man 'yon ay para ko lang ding niloko ang sarili ko. Alam kong kahit ano man ang isagot niya ay maniniwala ako. Oo, ganoon ko siya kamahal.

But actions speaks louder than words.

I wiped my tears off my face and entered inside the bathroom. I washed my face many times; expecting that my bloodshot eyes will go back to normal. But since I'm in reality, a simple water cannot erase the pain that caused my eyes to be like this.

Just like a simple sorry, it cannot erase the pain that it caused you.

Paglabas ko ng banyo ay bumungad sa 'kin ang nag-aalalang mukha ni Claudine. She instantly hugged me tight. Madadama mo sa yakap na 'yon na alalang-alala talaga siya. I'm thankful to have her.

"Your eyes are puffy. Are you sure that you're gonna get directly na sa school? You can go along with me naman," umiling ako. I don't want to trouble her. Alam kong marami pa siyang gagawin.

"Sira, h'wag na. Sorry, nakita mong nag-breakdown ako. Okay na rin naman ako. I'll see you at school, 'kay?", I assured. Nag-aalangan pa siyang tumango dahil alam kong gusto niyang magtanong pero hindi niya tinuloy. I'm sorry Claudine, hindi ko pa masasabi sa 'yo ngayon.

UMUWI ako sandali sa bahay para makaligo at magpalit ng damit. As usual, hindi ko na naman naabutan ang parents ko na nandito. Parang maids at ako na nga lang yata ang nakatira rito eh.

"Ma'am Tine, may nagpapabigay po sa 'yo nito," the maid called. Iniabot niya sa 'kin ang isang lavender na envelope at sa loob n'on ay natagpuan ko ang isang letter. It was from him, for sure.

I thanked the maid then entered my room. Binasa ko ang sulat na ipinadala niya.

Baby, I know that you saw us last night. Hear my side baby, please. Let's fix this. Hindi ko na kayang hindi ka nakakausap. Please? Meet me at our usual place if you already want to talk to me. I'll wait for you until you come to me again.

Those words melted my heart. I clenched my fists, damn, I'm being stupid again when it comes to him. Napaka-rupok ko pagdating sa kaniya.

Mabilis na ligo lang ang ginawa ko. I wore a white slim fit thin sleeveless knitted top and a denim skirt. I fixed my hair into a high ponytail then put some liptint in my lips. Nagmuni-muni muna ako ng ilang segundo bago umalis.

I used my Porsche Panamera then parked it in the private car park. Kung mapapalakad ka sa loob ng private car park ay para kang tumitingin ng mga mamamahaling sasakyan dahil halos puro branded vehicles ang matatagpuan d'on.