The Throne

17

[Zawgyi]
The Throne(ရာဇာပုလႅင္)
အပိုင္း-၁၇

မနက္သံုးနာရီ ျမဴေတြဆိုင္းေနေသာအခိ်န္မွာ ဝမ္ေယာလ္ ၊ ဝမ္အြန္း ၊ရွီရႊန္း ၊ဂြၽန္ေျမာင္ နဲ႔ ေဂ်ာင္ဆူး တို႔ေလးေယာက္ နန္းေတာ္ကိုျပန္လာခဲ့သည္။

ရွီရႊန္း နဲ႔ ဂြၽန္ေျမာင္အတြက္ ျမင္းလွည္းျပင္ထားၿပီး ေဂ်ာင္ဆူး ကျမင္းလွည္းေမာင္းသည္။

ဝမ္အြန္း ကေတာ့ ဝမ္ေယာလ္ ရင္ခြင္ထဲမွာ ျမင္းေပၚ၌ အတူပါလာခဲ့သည္။

တိတ္ဆိတ္ေနေသာ ညခ်မ္းအခ်ိန္အခါကို ျမင္းသံလူေတြျဖင့္ ဆူညံသြားေစသည္။

ရွီရႊန္း ျမင္းလွည္းရဲ႕ ျပတင္ေပါက္ကို အသာလွပ္ကာ ဝမ္ေယာလ္ နဲ႔ ဝမ္အြန္း ကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။

သူျမင္ေနရသည္က ဝမ္ေယာလ္ ရဲ႕ေက်ာျပင္ျဖစ္ၿပီး ဝမ္အြန္း ကိုေတာ့ မေတြ႕ရေပ။

'မင္းႀကီး ဘာလို႔ အေလာတႀကီးျပန္ခိုင္းတာလဲ ဆိုတာ မင္းသိလား ရွီရႊန္း'

ရွီရႊန္း ေခါင္းခါျပရင္း တံခါးေပါက္ကို ျပန္ပိတ္လို္က္သည္။

'မသိဘူး'

'မင္းႀကီး က အြန္းေလး လိုပဲ မွန္းရခက္တယ္'

'ဒါေပမဲ့ မင္းသားကေတာ့ မွန္ေအာင္မွန္းနိုင္တယ္ထင္တယ္။အၿမဲတမ္း မင္းႀကီး ဘာလုပ္မလဲဆုိတာကို ႀကိဳသိေနတတ္တယ္'

'နန္းေတာ္ထဲျပန္ေရာက္ရင္ ငါ့ကို နန္းတြင္းသမားေတာ္လုပ္ခိုင္းမယ္ထင္တယ္'

'ေကာင္းသားပဲ'

'မေကာင္းပါဘူး။ငါက နန္းတြင္းကိုမႀကိဳက္ဘူး။အၿမဲတမ္း က်ီးလန္႔စာစားေနရသလိုပဲ။ဘယ္အခ်ိန္မွာ အသက္ေပ်ာက္မလဲဆိုၿပီး ေတြးပူေနရတာ။ငါက အဲ့လို ဘဝကိုမုန္းတယ္'

'အခန္႔မသင့္ရင္ ကုန္ေကာက္စရာမရွိေအာင္ ဆံုးရွံုးသြားမွာ'

ရွီရႊန္း ေဆြးေဆြးေျမ့ေျမ့ေလးေျပာ၏။

ဂြၽန္ေျမာင္ ရွီရႊန္း ကို ဂရုဏာသက္စြာ ၾကည့္ေနသည္။

ရွီရႊန္း သည္ တစ္ကယ္လွပါသည္။နႈတ္ခမ္းပါးပါး အသားျဖဴျဖဴ နဲ႔ ရီလိုက္တိုင္း မ်က္လံုးေလးေတြပိတ္သြားသည္က လြန္စြာ ခ်စ္စရာေကာင္းသည္။