Twisted || CRAVITY fanfic

-1-

*Lin's pov* 

Gepraat van de professor vult de ruimte, de studenten zijn stil en zitten allemaal op te letten naar de man zijn les. Zijn grijze haren heeft hij in een scheiding zitten en er staat een grote bril op de brug van zijn neus. Mijn ogen scannen de ruimte, niet iedereen heeft op tijd kunnen komen en door de strenge regels van de universiteit moeten ze wel wachten tot het volgende lesuur voor ze de ruimte binnen mogen komen. 
Aan de ene kant is het wel fijn dat het heel rustig is, maar het is ook wel sneu voor de mensen die een groot gedeelte van de les missen. De studie is zo lastig dat je het bijna niet kan maken om een les te missen, alle informatie die gegeven wordt moet in de praktijk gedaan worden. Je kan dan wel iemands aantekeningen lenen, maar je moet het gezien hebben voor je het zelf kan doen. 

"Neem het hoofdstuk goed door, ik ga er een toets over geven volgende les om zeker te weten dat jullie het goed onder de knie hebben" de professor slaat zijn boek dicht en hij glimlacht even zwak. Een kleine zucht rolt over mijn lippen en ik sla mijn boek zelf ook dicht, nu hebben we alleen nog wat anatomie lessen en dan ben ik eindelijk vrij. De professor verlaat de ruimte waardoor studenten door elkaar beginnen te kletsen. Even kijk ik om mij heen, ik zit alleen in het midden van de ruimte. Ik heb wel mensen om mij heen maar er zit niemand naast me, moeite om vrienden te maken doe ik niet. Het heeft geen zin, na de studie gaat ieder zijn eigen kant op en heeft het geen zin om nog contact te houden. 
Mijn mobiel begint zacht te trillen in mijn broekzak en ik haal hem er voorzichtig uit, even kijk ik om mij heen of er iemand ook maar zijn aandacht op mij heeft gericht maar dat is niet het geval. 
Het scherm licht op als ik hem aandruk en een kleine glimlach verschijnt op mijn lippen. Seongminnie. 

Hoi Linnie, ik weet dat je ruzie hebt met mam maar zou jij mij op willen halen? Ze is naar het werk en natuurlijk heeft ze geen tijd om mij op te halen, maar ze wilt ook niet dat ik met de bus ga.

Een zucht rolt over mijn lippen, Seongmin zijn moeder, is een ander verhaal. Even denk ik na over een reactie die ik kan geven maar het beste wat ik nu kan doen is reageren en hem ophalen. Ik heb Seongmin al een tijdje niet gezien en hij vraagt amper aan mij of ik hem op wil halen en om nu nee tegen mijn kleine broertje te zeggen is een beetje zielig. 
Ik stop mijn mobiel weer terug in mijn broekzak en haal het boek voor het volgende vak uit mijn tas, het duurt niet lang voor de volgende professor naar binnen komt lopen. 
Mijn ogen scannen het boek terwijl er nog een zucht over mijn lippen rolt, het liefst wil ik naar huis. Thuis is het tenminste lekker warm en kan ik een lekkere trui aan en in mijn eigen kleding rondlopen. 

Met een glimlach sta ik op en stop ik mijn boek in mijn tas, er zijn al heel veel mensen weggegaan. Het is eindelijk weer wat rustiger in het lokaal. Voor de laatste les begonnen was kwamen er al meer mensen binnen omdat die de vorige les niet meer in mochten. En zoals ik had gedacht werd het een stuk drukker. Er waren ook een paar uitgestuurd omdat ze niet de juiste kleding aan hadden. 
Mijn hakken maken een klik geluid als ik de trap af loop, het is druk op de gangen en een zucht rolt over mijn lippen als ik mijn tas stevig vasthoudt zodat er niemand tegen aan kan botsen. Met stevige stappen loop ik richting de parkeerplaatsen. 

Met een klap doe ik de deur van de auto dicht en ik zucht even, ik pak mijn telefoon en verbind hem met de auto zodat ik naar mijn eigen muziek kan luisteren in plaats van naar radio met meer reclame dan muziek. Een kleine glimlach siert mijn gezicht en ik start de auto. "Ik kan denk ik wel even eerst naar huis voor Seongmin klaar is" mompel ik zachtjes tegen mijzelf. 
Voorzichtig trek ik mijn hakken uit en leg ik die op de stoel naast mij neer, mijn telefoon gaat over en een zucht rolt over mijn lippen en ik druk op het knopje om op te nemen. "Met Lin?" voorzichtig rijd ik weg. "Hey Linnie, Seongmin hier, zou je mij nu op kunnen halen? We zijn bijna klaar" een zacht lachje rolt over mijn lippen "Ja is goed Seongmin, je hebt geluk dat ik net klaar ben met school."

Muziek vult de auto en zachtjes beweegt mijn hoofd mee op de maat, mijn school is gelukkig niet heel ver van die van Seongmin. Hooguit 20 minuten, maar als het verkeer je tegen zit kan je er heel lang over doen. 
Mijn blote voet drukt iets harder op het gaspedaal, ik kijk even om mij heen en neem de afslag die mij in de buurt van Seongmin zijn school brengt. Het is druk voor de school van Seongmin. Iedereen wordt bijna opgehaald omdat iedereen op de school te rijk is voor de bus. Een zucht rolt over mijn lippen en ik parkeer de auto, ik pak mijn hakken van de bijrijdersstoel en ik trek ze snel aan en stap uit de auto. 
Mijn blik scant het plein en ik kijk naar de groepjes die uit de school lopen en mijn blik valt op een groepje dat ik maar al te goed herken. Seongmin zijn vrienden groepje, het is gek dat er maar één meisje tussen zit maar dat maakt niet uit. Voorzichtig loop ik richting de andere kant van mijn auto zodat ik wat meer op val voor Seongmin. De jongen kijkt op van zijn groep en hij zegt ze gedag. Met een grote glimlach komt hij op mij af gelopen, "Hey Linnie" hij woelt door mijn haren heen en ik lach even "Hoi Seongmin" ik pak zijn tas aan en gooi die op de achterbank. De jongen stapt in en ik kijk even om mij heen voor ik naar de andere kant toe loop, mijn blik blijft hangen bij een jongen die ook naar mij kijkt, ik schenk hem een snelle glimlach en stap dan in. "Vertel, hoe was school Seongmin."