Strange beginnig(ქართული)

თავი 5

        უკვე ერთი წელი გავიდა რაც საბრინა და დასტინი ერთად არიან. ერთი ძალიან ბედნიერი წელი. ყოველ დილით საბრინა დასტინს უნივერსიტეტში მიყავდა შენდეგ კი სახლში. პაემნებზე დადიოდნენ ხან სად ხანაც კი სად. ერთმანეთი სიგიჭემდე უყვარდათ. ხანდახან კამათობდნენ მაგამ მალევე რიგდებოდნენ. მაგრამ ვინ იცის კიდევ რამდენ ხანს გააგრძელებენ ასე...
ამ წამს ყველა დასტინის სახლშია შეკრებილი. დასტინი და საბრინა ტახტზე ზიან. საბრინა წამოწოლიალია და დასტინს ეყუდება. დასტინს კი მისთვის ხელი აქვს შემოხვეული და ძლიერად იკრავს. თითქოს მისი გაშვება არ უნდა. შეიძლება რაღაცას გულიც კი უგრძნობს. შეიძლება მოახლოებულ უბედურებას მაგრამ ცხადია დიდად ყურადღებას არ აქცევს. ჩვენდა გასაკვირად ამას საბრინაც გრძნობს მაგრამ ვერ ხვდება. ემწამს ერთად არიან და ჰგონიათ, რომ ერთმანეთს ვერავინ და ვერაფერი დააშორებს. ჰგონიათ, რომ სამუდამოდ ერთად იქნებიან, რომ მათი სიყვარულო ისეთი ძლიერია ყველაფერს გაუძლებს. შეიძლება ასეცაა...შეიძლება! ამას ჯერ ვერ გავიგებთ.
ბავშვები მშვიდად ლაპარაკობენ და არაფერი ადარდებთ. რადგან იციან რომ ყველაფერი რიგზეა და არაფერი არ აირევა მათ ცხოვრებაში. იმედია ასეც მოხდება.

საბრინას POV

ყველანი ერთად ვზივართ და ვლაპარაკობთ. უცებ დილანი იწყებს ლაპარაკს.
-აუუუ სულ დამავიწყდა...აბაა თუ გამოიცნობთ დღეს მე და მამა სად მივდივართ სტუმრად?
-თქვი რა გამოცანებით ნუ ლაპარაკობ.-უთხრა ჯოშმა.
-კაი ხო...უჟმური...სეკრეტების ოჯახში-ამის გაგონებაზე მე წვენი პირიდან გადმოვასხი, ითენს ჩიფსი გადასცდა ხოლო ბილმა "რააა?"გაიღრიალა.
-მეც ეგეთი რეაქცია მქონდა როცა გავიგე-ანუ ის აუცილებელი სტუმრები დილანი და მამამისი იყვნენე ვიზეც დედა მეუბნებოდა. ახლა რაღა ვქნა. დასტინმა თუ გაიგო დამერხევა. ბილი და ითენი რაღაცნაირად მიყურებდნენ. თითქოს მეუბნებოდნენ მაგრად დაგერხაო. მარა მე ეს ისედაც ვიცოდი.
-აუუ მაგარია..თან გამიგია ძალიან ლამაზი შვილი ყავთო არ მახსოვს რა ქვია. თან პრესაც არ უყვარს დიდად.-ამაზე სულ გავგიჟდი.
-ხომ მაგრამ მე მაინც საბრინა მირჩევნია-თქვა და ჩემსკენ გამოიხედა. მე კი გავუღიმე. მალე წამოვედით მე კი პანიკაში ვიყავი.
-მომისმინე-დაიწყო ბილმა-ეს ძალიან კარგი შანსია რომ დასტინს ეს გააგებინო ის შენი შეყვარებულია შენ კი ასეთ რაღაცას უმალავ.
-ეხლა არ ვარ მზად. სჯობია მომაფიქრებინო რა გავაკეთო.
-მერე არ თქვა არ გაგიფრთხილებივარო.-მე თვალები გადავატრიალე-კარგი...მაფიქრე. მოდი დედაშენს დაურეკე და უთხარი რომ უნივერსიტეტში საქმე გამოგიჩნდა.
-ეგრე არ გამოვა დასტინის მამა უნივერსიტეტის დირექტორია და შეიძლება გაირკვეს რომ მოვატყუე. მოდი ვეტყვი რომ შენ ცუდად გახდი და მარტო ვერ დაგტოვებ-პირი გააღო მაგრამ დავასწარი-ვეტყვი რომ დედაშენს არ უთხრას რადგან არ გინდა რომ ტყუილად ინერვიულო.
-მაშინ კარგი
-მიყვაარხაარ ძაალიან
-მეეც
დედას დავურეკე და ზუსტად ეგრე ვუთხარი თავიდან ცოტა ეწყინა მაგრამ შემდეგ დამთანხმდა და ბილის გამოჯანმრთელება უსურვა. ამაში გამიმართლა მარა იმედია იქ ჩემზე ლაპარაკს არ დაიწყებენ. თორე დასტინი ყველაფერს მიხვდება. სულ გავგიჯდი. ესღა მაკლდა ისედაც არ ვიყავი დალაგებული და ეხლა ხომ სულ გავაფრინე..