Strange beginnig(ქართული)

თავი 10

                ერთი კვირა ისე სწრაფად გავიდა გააზრებაც ვერ მოვასწარი. ყველაფერი
ჩვეულებრივადაა. ამ ერთი კვირის განმავლობაში კარგად გავერთე. ბავშვები
სულ ერთად ვატარებდით დროს. ლიდეა და ნიკიც დაუახლოვდნენ მათ, რაც
ძალიან მიხარია. ლიდეა არ აღმოჩნდა ისეთი, როგორიც ბილს ეგონა. პირიქით,
ძალიან კარგი გოგო გამოდგა. მაგრამ ჯერ კიდევ ეჭვის თვალით უყურებს. არა ისე
როგორც ერთი კვირის წინ, მაგრამ მაინც. დასტინს ჯერ კიდევ ჰგონია, რომ მე და
ნიკი ერთად ვართ. ნიკიმ მითხრა, რომ სჯობია ვუთხრათ, მაგრამ მე არ მინდოდა.
მინდა დავრწმუნდე, რომ ეჭვიანობს. ახლა უნივერსიტეტში ვარ და ვხედავ ჩემსკენ
მომავალ ბილს.
-ბრი...ახალი ამბავი მაქვს.
-გისმენ
-ძალიან მაგარი ამბავი მაქვს აი გაგიჟდები.
-აღარ იტყვი?
-აბა თუ გამოიცნობ სად მივდივართ ერთი კვირით.
-წარმოდგენაც არ მინდა.
-კაი რააა...-თქვა და ქვედა ტუჩი გადმოაგდო.
-სად მივდივართ?
-ჯოს აგარაკზე.
-კაი მოდი ნორმალურად ამიხსენი.
როგორც აღმოჩნდა ჯოს აგარაკი აქვს ყველასგან მოშორებით ტყეში და ყველამ
ერთბაშად გადაწყვიტა, რომ იქ მივდიოდით. მეც დავთანხმდი. სხვა გზა არც
მქონდა. ბავშვებს შევთავაზე, რომ ლიდეაც წამოსულიყო. ბილის არ ესიამოვნა
მაგრამ დამთანხმდა. ყველანი მივდივართ, ასევე ნიკიც.
სახლიდან გამოვდივარ და სკვერში მივდივარ იმის იმედით, რომ იმ ბავშვებს
ისევ შევხვდები.
მივედი თუ არა სკვერში მოთამაშე ბავშვები დავინახე. იქვე დავჯექი. ბავშვებს
გავხედე. გოგოები და ბიჭები ცალცალკე თამაშობდნენ. ბიჭების ლაპარაკი არ
მესმოდა მაგრამ გოგოებს ვუსმენდი.
-შენ და სტეფანი შეყვარებულები ხართ?- უცნაურია მაგრამ ეს პატარა ბავშვები ისე
საუბრობენ, როგორც ზრდასრულები.
-საიდან მოიტანე? ან რაში გაინტერესებს?-გოგონა გაბრაზდა
-ისე-თქვა მეორემ და სტეფანისკენ გაიხედა. ეს პატარა ანგელოზმაც შეამჩნია და
ეგრევე წამოხტა, გვერდით მომიჯდა და ლაპარაკი დაიწყო.
-სულელი.
-იეჭვიანე?-უცებ შემომხედა.
-არა- აღარაფერი მიპასუხია მხოლოდ გავიცინე.-რა გქვია?
-საბრინა მაგრამ სტეფანი რინას მეძახის.
-მეც რინას დაგიძახებ-ასეც ვიცოდი.
-შენ რა გქვია?
-ჯინი
-ლამაზი სახელია.-მან გამიღიმა და გაიხედა მეც იქეთ გავიხედე და ჩემსკენ მომავალი სტეფანი დავინახე. მოვიდა და გვედით მომიჯდა.
-როგორ ხარ?-მკითხა მან
-მე კარგად, შენ?-მეც უცებ ვუპასუხე
-კარგად. ჯინის საიდან იცნობ?-მკითხა და ჯინისკენ გაიხედა. ჯინიმ თვალი აარიდა.
-იქიდან საიდანაც შენ გიცნობ.
-ხოოო...-სიტყვა უცნაურად გაწელა-იცი ჯინი არ მელაპარაკება.-ახლა ჯინისკენ არ
გაუხედავს.
-რატო მერე? რა დააშავე?
-არაფერი.
-დარწმუნებული ხარ?
-კი. მიდი კითხე რატომ არ მელაპარაკება.-ისე მესაუბრებოდა თოთქოს ჯინი
გვერდით არ მჯდომოდა. მეც თავი დავუქნიე და პატარა ანგელოზზს ვივუბრინდი.
-ჯინ-ეგრევე შემომხედა-სტეფანმა რამე გადიშავა?
-დიახ
-არ მეტყვი?
-მერე ცალკე გეტყვი.
-კარგი ეგრე იყოს.-სტეფანს მივუბრუნდი.-მე ვცადე
-მერე ხომ მეტყვი?-დაბლითა ტუჩი გადმოაბრუნა. ისეთი საყვარელი იყო.
-ბოდიში მაგრამ პატარა ქალბატონს არ უნდა
-კარგი ხოო-თვალები გადააბრუნა. ამ დროს ჩემმა ტელეფონმა დარეკა. ბილი იყო.
-ბავშვებო უნდა წავიდე.
-კარგააად-ოროვემ ერთდროულას მითხრეს და ერთმანეთს გაბრაზებულებმა
შეხედეს. რაზეც გამეცინა. მათ მოვშორდი და ტელეფონს ვუპასუხე.
-გისმენ ბილ
-სად ხარ?
-სკვერში ვსეირნობ. რა არი რო?
-საყიდლებზე მივდივართ და რასიზამ?
-ვინები?
-ყველა. ახლა ლიდეასთან ვართ სახლში. ხოდა გადავწყვიტეთ, რომ ერთად წავსულიყავით საყიდლებზე.
-ყველა ერთად ხართ?
-კი
-და მე ბოლოს ვიგებ ამას?
-კაი ნუ სულელობ. აბა წამოხვალ?
-არ მცალია.
-კაი რაა რან...-ტელეფონი გავთიშე არც კი დავამთავრებინე საუბარი.