Strange beginnig(ქართული)

თავი 15

   სკოტს ბევრი ველაპარაკე და რამოდენიმე გეგმა განვიხილეთ. მაგრამ ვარჩიერთ, რომ მოგვეცადა.
   სახლში როცა დავბრუნდი ძალიან დაღლილი ვიყავი ამიტომ იმ წამსვე სააბაზანოში შევედი, რომ დღევანდელი დაღლა ცხელი წყლით ჩამომერეცხა. შემდეგ თმა ოდნავ შევიშრე. მეტი დამეზარა. როცა მოვწესრიგდი მივხვდი, რომ სწავლის დრო მომივიდა. ამიტომ ყავა გავიკეთე, თმა კოსად შევიკარი და სწავლას შევუდექი.
   ამ ლექტორებმა სულ გააფრინეს. იმდენს გვაძლევენ სასწავლს, რომ ამოსუნთქვის საშუალებაც არ მაქვს. ჯერ ერთი საათი გავიდა მე კი უკვე დავიღალე. ხელიც დამეღალა ამდენი წერით. ამიტომ გადავწყვიტე ცოტა ხანი შემესვენა. ყავის ჭიქას ხელი დავავლე და დაბლითა სართულზე ჩავედი.
   სამზარეულოსკენ წავედი თან ვფიქრობდი რა მეჭამა. ბოლოს სალათზე შევაჩერე არჩევანი. უკვე საჭმელად დავჯექი რომ ჩემი ტელეფონის ხმა გავიგე. ეკრანს დავხედე და ვის ვხედავ, ლიდეა რეკავს. ცოტა ხანი ეკრანს ვუყურებდი და ვფიქრობდი ამეღო თუ არა. შემდეგ გათიშა. ნეტავ რა ჯანდაბა უნდოდა. კიდევ რა უნდა მამცნოს? ქორწილი? ჩემს აზრებზე თავად გამეცინა ოღონდ სიმწრით.
   ბევრი ფიქრის შემდეგ ვიფიქრე ხომ არ გადავურეკოთქო. თან გავიგებ რა უნდოდა, რაც ჩემს გონებას დააწყნარებს და თან სკოტის რჩევასაც გავითვალისწინებ იმის შესახებ, რომ უფრო მეტი უნდა გავიგო. ამიტომ მთელი ენერგია მოვიკრიბე და ლიდეას გადავურეკე. მალევე მიპასუხა. რა თქმა უნდა.
-ჰეეი...მირეკავდი?-რაც შემეძლო მხიარულად ვუთხარი. არ მინდა მიხვდეს, რომ დასტინი ისევ მიყვარს და არც იმ მინდა ის იეჭვოს, რომ რაღაც გავარკვიე.
-კი გირევადი. რატომ არ აიღე?-ახლა აჩოტები უნდა ვაბარო? ვაღიარებ ცოტა მომეშალა ნერვები მაგრამ გეგმიდან არ უნდა გადამეხვია.
-ტელეფონი ჩემს ოთახში დამრჩა. სამზარეულოში ვიყავი. საჭმელს ვიკეთებდი. ისე დავიღალე. სწავლამ სულ გამომაცალა ენერგია, არადა ჯერ ნახევარიც არ მისწავლია.-ძალდატანებით გავიცინე. ეს არ მომწონდა მაგრამ აუცილებელი იყო.
-აუ წარმომიდგენია.-თვითონაც გაიცინა.
-რამე გინდოდა?-რაც შემეძლო ტკბილად ვკითხე.
-უბრალოდ მაინტერესებდა როგორ იყავი. ისე უცებ გამოიქეცი, რომ გააზრებაც ვერ მოვასწარი-ფეხს მაზოლზე მაჭერს. მაგრამ დანებებას არ ვაპირებ
-კი ყველაფერი რიგზეა.მადლობა მოკითხვისთვის-კიდრე ყალბი სიცილი-ძალიან საყვარელი ხარ-ღმერთო ახლა ვინმემ ენა ამომაძროს მეტი არაფერი მინდა.
-რისი მადლობა მეგობრები არ ვართ?-ღმერთო გადავიფიქრე. მე არა ამას ამოაძრეთ
-რა თმა უნდა ვართ-"კი როგორ არა."
-კარგი ახლა უნდა წავიდე დასტინი მეძახის კარგად.-უცებ მიაყარა და ტელეფონი გამითიშა. უკვე ზედმეტად მოქმედებს ნერვეზე.
   თითქომის ასი პროცენტით ვარ იმაში დარემუნებული, რომ ლიდეა რაღაცას ხლართავს და ეს რაღაც მე მიკავშირდება.
   როცა ჭამას მოვრჩი კიდევ ერთი ყავა გავიკრთე და სწავლა გავაგრძრლე. როდესაც ყველაფერი ვისწავლე, უკვე ღამე იყო ამიტომ დასაძინებლად მოვემზადე. დღეს ნამდვილად დამღლელი დღე იყო. საერთოდ დამღლელი კვირა. და აი რა უნდა იყვეს იმაზე უკრთესი თუ არა კიდევ ერთი სატელეფონო ზარი. ტელეფონისთვის არ დამიხედავს ისე ვუპასუხე.
-გიდმენთ-ცოტა უხრშად მაგრამ ნელა ვუპასუხე.
-ჩემო გოგო, თავს როგორ გრძნობ?-უფს.
-დედა შენ ხარ?-ვიკითხე უცებ. რა უაზრო კითხვაა გეგონება არ ვცნობდე დედაჩემის ხმას.
-აბა სხვას ვის ელოდი?-გამომწვევად შემომიტრიალა კითხვა.
-არც არავის. უბრალოდ ვიძინებდი და ტელეფინისთვის არ დამიხედავს ისე ვუპასუხე. და ისე კარგად ვარ. რა იყო?
-რაიმე მიზეზი უნდა მქონდეს, რომ ჩემი შვილი მივიკითხო?-ნაწყენი ხმა. ეს ცუდია.
-არა დედა რა თქმა უნდა არა ისე ვიკითხე რამე ხომ არ სჭირდებათქო.-თავის დაღწევას შევეცადე.
-არა ბრი არაფერი მინდა, საყვარელო-მემგონი გამომივიდა კიდეც.-უბრალოდ მომენატრე.
-მეც ძალიან დეე. როცა მოვიცლი ჩამოგაკითხავ თუ გინდა
-კიდე მეკითხები მაგას? ძალიან გამიხარდებოდა.-ამოიხვნეშა(ეს სწორეა?)-მეც დიდი სიამოვნებით ჩამივიდოდი შენთან ამდენი საქმე, რომ არ მქონდეს აქ.
-ნე ღელავ დე მესმის. სამაგიეროდ მე ჩამოვალ.- თან ცოტას დავისვენებ თორემ გავგიჟდები.
-უი ბრი სანამ დამავიწყდა გითხრა-ცოტა პაუზა გააკეთა.-გადაღებებზე დიდი ხანია არ მისულხარ და უნდა მიხვიდე.-აი მე კი საერთოდ დამავიწყდა ფოტო გადაღება. რა დებილი ვარ.
-კარგი მივალ გპირდები. ხვალ მცალია და ხვალ მივალ.
-კაი კარგად ახლა გამოიძინე.
-ხო კარგად.
   ტელეფონი გამითიშა. ახლა ნამდვილად აღარ მეძინება. ლეპტოპი გადმოვიღე და ჩემი ფოტოების დაედითებას შევუდექი. იმების, რომლებიც აგარაკზე გადავიღე მანამ სანამ წამოვიდოდი. უფრო სწორად გამივიქცეოდი. რამოდენიმე დავაედითე და თვალში მე და დასტინის ფოტო მომხვდა. ამის დადებას არ ვაპირებდი, რა თქმა უნდა. მითუმეტეს იმის მერე. მაგრამ მაინც დავაედითე ეგ ფოტოც. არ ვიცი რატომ შეიძლება იმიტომ რომ ძალიან მომწონდა და ჩემში რაღაც გრძნობებს აღვიძებდა.
   შემდეგ კიდევ დავიწყე თვალიერება როდესაც კიდევ ერთი ფოტო შემხდა. ისევ მე და დასტინი. ოღონდ იმ მომენტში, როდესაც მიწაზე ვიწექით, წვიმაში და ერთმანეთს ვუყურებდით. გაოგნებული ვუყურებდი ეკრანს შემდეგ კი გამახსენდა, რომ ჩემი ფოტოაპარატი ნიკს ქონდა. უნდა ვაღიარო ძალიან ლამაზი ფოტო იყო.
   გადავწყვიტე ამაზე აღარ მეფიქრა. ამიტომ ფოტოები ჩავკეცე და ზოგიერთი ინსტაგრამზე დავდე. მე და დასტინისები არა, რა თქმა უნდა. მალევე ლეპტოპი და ტელეფონი ერთიანად აწკრიალდნენ. როგორც სჩანს, ხალხს მოეწონა. მე კიდევ ამან გამახარა. რამდენიმე კომენტარს ვუპასუხე. ზოგიც მოვიწონე და დავხურე ლეპტოპი.
   მეორე დილით ლექციები მქონდა. ამიტომ მაღვიძარის დარეკევისთანავე ავდექი და გამზადება დავიწყე. მალევე გამოვეწყვე და სამზარეულოში ჩავედი. ჩემი საყვარელი ბოთლი გადმოვიღე შიგნით ხილი და ცოტა ლიმონი ჩავყარე შემდეგ კი წყალი დავასხი. დღეს ბევრი საქმე მაქვს ამიტომ დამჭირდება.
   სახლიდან მალევე გამოვედი. ლექცია ათ საათზე მქონდა. თან არ მინდოდა დამგვიანებოდა. როდესაც მივედი რამდენიმე ნაცნობს მივესალმე და აუდიტორიაში შევედი. ყველაფერმა კარგად ჩაიარა. ხოლო როდესაც ლექციები დამიმთავრდა გადასაღებ მოედანზე წავედი. დედას შევპირდი და პირობას ნამდვილად არ დავარღვევდი. ნამდვილად კარგად გავერთე და კარგი ფოტოებიც გამოვიდა. მერე მეც დავდებ, როდესაც გამოაქვეყნებენ. კიდევ კარგი სწრაფად მუშაობენ საღამოს უკვე შემეძლება ფოტოს ატვირთვა. ერთი განსაკუთრებულად მომეწონა ალბათ მაგას დავდებ.