Mijn magische boek

Dierentuin & kaas

'Ben je weer blij?' vraagt het meisje.
Met een tevreden glimlach op je gezicht knik je.
'Mag ik je iets vragen?' vraag je vervolgens.
'De jonge vrouw knikt vriendelijk.
'Hoe heet je eigenlijk?'
Meteen kijkt ze gealarmeerd en zoekt tussen het groen gele gras op zoek naar een antwoord.
'Ik ben...' aarzelt ze, 'Oh kijk!'
Ze trekt je, ondanks je protest, mee in een nieuw avontuur.
~~~~~~
'Rick?'
Ik stop met vegen en leun op mijn bezem terwijl ik naar de jongen aan de andere kant van het olifantenverblijf kijk. Rick - de jongen in kwestie - kijkt vragend op van zijn werk.
'Wat is er?' vraagt hij.
Ik houd mijn hoofd een beetje schuin - een kleine tick die ik in de afgelopen jaren heb overgehouden - en stel dan mijn volgende vraag: 'Ruik jij ook kaas?'
Rick steekt zijn armen in de lucht in een wild gebaar van "Hoe kom jij in hemelsnaam bij die idiote vraag, Britt?", maar toch steekt hij vervolgens zijn neus in de lucht.
'Ja, inderdaad. Ik ruik ook kaas,' zegt hij. 'Maar dat zal wel van de voedselkeuken komen.'
Ik knik. Dat klinkt wel logisch. Waar zou het anders vandaan komen? Ik laat die vraag even voor wat het is en ga weer verder met het werk waar ik mee bezig was: de stro en olifantenpoep een beetje bij elkaar vegen, zodat we het dadelijk in een kruiwagen kunnen scheppen.
Het is de tweede week dat Rick en ik samen stage lopen in Bioparc Valentia in Spanje en nog steeds geniet ik val elke dag. Het klinkt vreemd, maar ik geniet zelfs van het poepscheppen. Het is iets dat bij het dierenverzorgen hoort en iets waar ik voor heb gekozen. Met een glimlach veeg ik nog een hoopje nat stro op de berg bij de kruiwagen. Dadelijk mogen we de ringstaartmaki's voeren met vers fruit uit de voedselkeuken. Dan mogen we in zo'n leuk golfkarretje rijden, anders is het te ver lopen. De dierentuin is groot en je kunt niet bepaalt snel ergens komen. Niet lopend tenminste.
'Wacht, Rick. Dat klopt helemaal niet wat jij zegt!' roep ik ineens uit.
'Wat klopt niet?' vraagt hij rustig terug.
Ik kijk hem aan met mijn alom bekende "Serieus? Moet je dat nu echt vragen?" blik en bijna wil ik met mijn hand tegen mijn voorhoofd slaan, als ik me besef dat mijn handen vuil zijn en ik het niet ga riskeren dat mijn voorhoofd ook vuil wordt.
'Dat die kaaslucht uit de voedselkeuken komt, idioot,' antwoord ik droog.
'Hoelang zitten we nu hier in die dierentuin? Een week of twee?' ga ik verder, voordat hij zijn mond kan opentrekken. 'Dan moette toch wel witte waor alles ligt, of nie dan?'
Ik heb nauwelijks door dat ik bijna automatisch weer in mijn Brabants val. Gelukkig voor mij is Rick ook Brabants, dus kan hij mij prima verstaan.
'Tuurlijk weet ik waar alles ligt. Nou ja, bijna alles.'
Goedkeurend kijk ik hem aan als Rick toegeeft dat hij niet alles hier weet te vinden.
'De voedselkeuken ligt aan de andere kant van het bioparc, slimmerik. Dus het kan nooit zo zijn dat we hier kaas kunnen ruiken?' vervolg ik mijn redenering.
Rick denkt even na en knikt dan.
'Ja, je hebt gelijk.'
'Ik zei het toch,' zeg ik terwijl ik met mijn ogen rol.
Vervolgens lach ik om aan te geven dat ik hem alleen maar zit te plagen. Een luid getrompetter weerklinkt met mijn lach.
'Alejandro!' roep ik vrolijk terwijl ik mij omdraai naar een van de andere olifanten verblijven.
Tussen alle dikke stalen traliewerken zie ik de gigantische Afrikaanse olifantenstier staan. Ik laat mijn bezem tegen de kruiwagen vallen en loop naar Alejandro toe. In de afgelopen tijd is hij mijn maatje geworden. Hij is zo leuk om te zien en in de dingen die hij doet. En ondanks zijn 44 jaar is het nog een pittig en levenslustig mannetje.
'Buenos días,' begroet ik hem is het Spaans.
Het blijft nu eenmaal een olifant die in een Spaanse dierentuin verblijft. Alejandro trompettert vrolijk en dat brengt mij aan het lachen. Hij loopt naar het buitenverblijf en komt even later weer terug met iets in zijn slurf.
'Wat heb je daar?' vraag ik hardop.
De olifant draait zijn slurf een beetje en ik zie plots dat hij een grote ronde kaas vast heeft.
'What the...' roep ik verbaasd uit.
'Wat is er?' vraagt Rick, die nog steeds in het andere verblijf staat.
'Ik weet waar die kaaslucht vandaan komt,' zeg ik terwijl ik Rick zoek.
Helaas voor mij staat hij net achter een dikke stalen paal. Ik zet een stap naar achter en ja hoor, daar verschijnt Rick weer.
'Er lag zo'n homp kaas in het buitenverblijf en Alejandro heeft het mee naar binnen genomen.'
'Maar de olifanten mogen helemaal geen kaas hebben!' roept Rick verschrikt uit.
'Nee, zoude denkuh?' antwoord ik sarcastisch, weer half terugvallend op het Brabants.
Snel werp ik een blik om mij heen om te zorgen dat er geen andere verzorgers rondlopen.
'Wat ben je van plan?'
'Houd stil en kijk even of er geen verzorgers aankomen, wil je?' zeg ik.
Ik open een groot stalen luik dat ongeveer op ooghoogte in het hekwerk zit.
'Alejandro, target,' commandeer ik de olifant terwijl ik op de rand klop.
Normaal zouden we er een lange witte stok met een rode bal eraan voor gebruiken, maar die weet ik niet te staan. Gelukkig weet Alejandro precies wat ik wil en legt hij zijn slurf met de kaas in het luik.
'Slimme olifant,' glimlach ik. 'Wil je nu ook de kaas loslaten?'
Ik pak de kaas vast in mijn handen en, ondanks dat Alejandro mijn woorden niet kan verstaan, laat hij de kaas los. Ik til de kaas op en val bijna om.
'Jezus, wat is dat ding zwaar!'
Als Alejandro de kaas vast heeft, lijkt het net alsof het niets weegt. Maar in vergelijking met de olifant weeg ik ook niets. Ik sleep de kaas aan de kant en loop weer naar Alejandro toe.
'Dank je wel, schat.'
Ik aai de olifant nog even over zijn slurf, voordat ik het luik weer sluit.
'Ga maar weer naar buiten,' zeg ik.
De Afrikaanse reus lijkt even te knikken met zijn gigantische kop, flappert even met zijn oren en loopt dan weer naar buiten.
'Rick, we eten vanavond kaas,' grijns ik terwijl ik weer naar hem terug loop en verder ga met de dingen die ik moest doen: poepscheppen.
Man, wat houd ik van mijn stage.

------
Jazeker, ik houd van mij stage. Ook al moet deze stage nog beginnen.

Dit verhaal is opgedragen aan @rickreptile, de Rick in dit verhaal. Ik heb er zin in, kiddo!