Mijn magische boek

Vriendschap

Het meisje houdt je tegen.
'Ik moet het je vertellen.'
'Wat vertellen?' vraag je verbaasd.
'Ik ben Savanna. En ik ben hier om je te helpen,' zegt de vrouw terwijl ze verlegen wegkijkt.
Savanna, een passende naam voor dit savanne meisje. Even laat je de woorden tot je doordringen.
'H-helpen?'
~~~~~~
'Mchumba! Mchumba, waar zit je?'
Een jongen loopt blootvoets over het stoffige zand. De hete Afrikaanse zon brandt op zijn donkerbruine huid, maar hij heeft er weinig last van. Dit is zijn leven, hier bij zijn stam in Centraal Afrika en hij is het gewend zo. Met zijn hand boven zijn ogen speurt hij de omgeving af. Alles wat hij ziet is een kale savanne vlakte, af en toe onderbroken door een struikje of een stamhut. Er is geen spoor van mensen of dieren te vinden. De dieren wagen zich hier niet in de beurt. De mannen zijn weg om te jagen en de vrouwen zitten in de hutten de kleintjes bezig te houden terwijl ze het eten koken of kleren maken.
Nogmaals speurt de jongen de horizon af en het jarenlange zoeken naar prooidieren en roofdieren werpt zijn vruchten af. Zo'n honderd meter verder zit een meisje ineengedoken onder een struikje. Als ze niet onder de struik had gezeten, had de jongen haar waarschijnlijk over het hoofd gezien in het goudgele zand. Maar daar onder die struik werpen de kale takken donkere schaduwen over haar bleke huid.
Zo snel als zijn benen hem kunnen brengen, rent de jongen naar het meisje toe. Binnen enkele seconden heeft hij de afstand overbrugd.
'Mchumba, waarom zit je hier?' vraagt de jongen bezorgd.
Mchumba heeft zich opgerold tot een klein balletje, met haar hoofd tussen haar knieën en haar armen om haar benen geslagen.
'Mchumba, wat is er?'
De jongen knielt naast het hoopje mens neer en en pakt haar polsen vast. De kleine witte armen van het meisje steken fel af tegen de donkere gespierde armen van de jongen. Gedwee laat ze zich losknopen, alsof alle energie uit haar is verdwenen. Voorzichtig tilt de jongen Mchumba's hoofd op tussen haar knieën. Nu is ze gedwongen hem aan te kijken. De tranen stappelen zich op in haar lichtgekleurde ogen. Het breekt de jongen zijn hart om haar zo kwetsbaar en zielig hier te zien zitten.
'Vertel het me, Mchumba.'
De stem van de jongen klinkt dwingend, maar toch ook wanhopig. Hij wil weten wat er aan de hand is, hij wil niet dat Mchumba hier zit weg te kwijnen.
'H-het... het is niets,' stamelt het meisje.
De jongen trekt zijn wenkbrauw op en kijkt haar sceptisch aan.
'Weet je het zeker?' vraagt hij sarcastisch.
Mchumba's witte wenkbrauwen duiken verontwaardigd naar elkaar toe en doen haar huid rimpelen.
'T'Challa, er is niets aan de hand!'
Nog steeds blijft de jongen, T'Challa, haar sceptisch aankijken. Er volgt een kleine staarwedstrijd waar de donkere ogen van T'Challa gebrand staan op de lichte ogen van Mchumba en omgekeerd. Beide te koppig om toe te geven. Beide zo in hun woordeloze strijd verdiept dat ze de kale savanne vlakte om hen heen vergeten. Uiteindelijk, na een aantal starende en stille minuten, delft Mchumba het onderspit in de staarwedstrijd. Zuchtend draait ze haar hoofd weg van T'Challa, beschaamd door haar nederlaag.
'Oké, best,' mokt ze, 'Er is wel iets aan de hand.'
Haar ogen zoeken die van T'Challa op, op zoek naar hoop en steun. Maar die hoop en steun worden haar niet gegeven door de jongen, als hij niet weer wat er is gebeurd.
'Ik... euhm... de stam heeft me weer buiten gesloten. Ze scholden me uit en... en...'
Tranen stromen langzaam over Mchumba's gezicht heen als ze terugdenkt aan wat er vandaag allemaal is gebeurd bij haar.
'Hé, het is oké,' zegt T'Challa terwijl hij geruststellend de tranen van haar wangen veegt.
Er knapt iets in Mchumba en boos duwt ze zijn hand weg.
'Nee, T'Challa! Het is niet goed, het is niet "oké",' roept ze uit.
'Snap je het dan niet? Ze pesten me, ze verstoten me, omdat ik anders ben dan zij. Omdat ik er niet hetzelfde uitzie als zij. Omdat ik me niet gedraag zoals zij. Ze mogen me niet, omdat ik niet kan leven in deze wereld. Zij weten dat, ik weet dat, zelfs jij weet dat!'
De woede reflecteert als een groot vuur in haar ogen en ineens is al haar energie weer terug.
'Maar Mchumba...' stamelt T'Challa verrast door de plotse uitbarsting.
'Niks "maar Mchumba"!' legt ze hem kwaad het zwijgen op.
'Je snapt het echt niet, hè? Jij bent niet zoals ik. Jij bent niet anders. Jij bent net zoals de andere stamleden. Jij bent sterk en goed in overleven en jagen. Ik ben dat niet. Hoor je me? Ik. Ben. Dat. Niet!'
Bij elk woord wijst Mchumba naar zichzelf of naar de jongen, om de verschillen nog extra te benadrukken.
'Mchumba!'
De plotselinge kreet doet zowel Mchumba als een verdwaalt stokstaartje opschrikken. Het stokstaartje gaat er als een haas vandoor met zijn staart kaarsrecht de lucht in. Mchumba daarentegen heeft geen enkele mogelijkheid om te vluchten, met T'Challa voor haar en de struik in haar rug. Met grote, angstige ogen kijkt ze hem dan ook aan, wachtend op dat wat volgen zal.
Het is niets voor T'Challa om ineens zo te gaan schreeuwen, meestal doet hij het alleen als er dringend gevaar drijgt. Zoals een groot roofdier dat te dicht in de buurt komt. Mchumba weet dus ook niet waarvoor ze het meest bang moet zijn: zijn plotselinge schreeuwen, of het grote gevaar dat er daarna komt.
Één ding heeft ze niet verwacht en dat is wel dat ze ineens in een stevige knuffel wordt getrokken. Geschrokken begint ze te draaien en te spartelen om los te komen, maar veel zin heeft het niet. T'Challa is veel te sterk voor haar. Stevig houden zijn bruine, gespierde armen haar beet en het enige wat ze nu nog maar kan doen is overgeven. Overgeven aan zijn innige omhelzing en aan haar eigen verwarde emoties. De tranen glijden weer haar wangen heen en vervolgen hun weg over de donkere huid van T'Challa's rug. T'Challa daarentegen wrijft geruststellend over de bleke huid van Mchumba's rug.
'Rustig maar, er is niets aan de hand. Je moet niet naar de ander stamleden luisteren, ik heb het je al zo vaak gezegd. Ze kennen je niet zoals ik je ken. Jij bent speciaal en niet alleen omdat je anders bent. Ja, misschien zie je niet zo goed als de meeste andere mensen, maar ik heb nog nooit zo'n goede kok gezien. En niet alleen dat, je bent de beste met kinderen. Misschien weet je het niet, maar de vrouwen zijn stiekem stikjaloers op je. Je ziet er alleen... anders uit.' fluistert T'Challa in Mchumba's oor.
Het meisje is nog steeds niet helemaal overtuigt, ondanks de lieve woorden van de jongen.
'Dat is het punt. Ik zie er anders uit. Ik zie er niet uit zoals jij. Ik zie eruit als zo'n rijke Westerling. Ik ben geen neger.'
Meteen stopt T'Challa de knuffel en pakt haar stevig bij de schouders vast. Verrast wordt Mchumba lichtelijk door elkaar geschud door de plotse beweging die de jongen maakt.
'Ben je gek geworden?'
Dringend kijkt hij haar in de ogen aan om er zeker van te zijn dat ze echt niet gek is geworden.
'Je bent een neger. Jij bent net zo goed een neger als dat ik dat bent. En weet je waarom?'
'Om mijn kroeshaar?' vraagt Mchumba zich hardop af.
'Dat ook,' lacht T'Challa terwijl hij door haar witte kroeshaar veegt.
'Maar bovendien omdat het van binnenuit komt.'
Hij tikt tegen haar linkerborst aan.
'Hé, blijf af!' roept Mchumba uit, terwijl ze zijn hand wegslaat.
'Je bent een neger in je hart, niet in je huid. Je bent net zo goed neger als ik of elk ander stamlid, omdat er net zoveel negerbloed door je aderen stroomt. Dat je een andere huidskleur hebt, maakt je alleen maar specialer.'
'Specialer voor wie?'
'Specialer voor mij,' antwoord T'Challa.
Meteen verschijnt er een bloedrode kleur op Mchumba's wangen, die goed afsteekt tegen de rest van haar huid.
'Jij bent mijn speciale albino neger.'
'Dank je wel, T'Challa,' fluistert Mchumba als ze hem weer in een knuffel trekt.
'Graag gedaan, Mchumba. Graag gedaan.'

------
T'Challa en Mchumba, ik vind ze echt leuk samen. Net Yin en Yang, donker en licht. Maar toch beiden hetzelfde. Sorry als ik iemand heb beledigd met het woord neger, maar ik kon moeilijk zeggen: "Jij bent mijn speciale albino donker gekleurde persoon.". Want dat klinkt voor geen meter!

Opgedragen aan @MissTop40, want ze heeft me geholpen met dit verhaal te verbeteren. Thanks kid.