Mijn magische boek

Liefde

Je verbergt je hoofd in je handen en haalt even diep adem.
'Gaat het wel,' klinkt een bezorgde stem.
Je kijkt op en ziet het meisje met een bezorgde blik naar je kijken. Wie kan het ook anders zijn.
'Nee, het gaat wel,' stamel je. 'Het is alleen...'
'Alleen wat?' dringt ze aan.
'Al die negatieve beelden, het is niet bepaald leuk om te zien.'
Het meisje grijnst breed.
'Daar weet ik wel wat op. Kom mee!' zegt ze enthousiast terwijl ze je meesleurt naar de volgende bestemming.
~~~~~~
‘Schat, ik ben thuis!’
Nicks stem vult het huis en het geluid echoot door tussen de muren. Het is stil in huis. Bijna te stil. Nick haalt zijn schouders op. Het zal wel niets zijn. Hij gooit de deur achter zich dicht zonder er al te veel bij na te denken. Een luide klap echoot nog harder door het eens zo vredige huis.
“Vreemd,” denkt Nick, “normaal had Felicia, zijn vrouw, allang een opmerking gemaakt dat hij weer de deur te hard had dichtgegooid.”
Opnieuw haalt hij zijn schouders op. Ze zal wel ergens boven zitten, of buiten. Alhoewel het buiten erg frisjes is nu.
Nick zet zijn schoudertas op de grond neer en trekt zijn dikke winterjas uit. Hij wrijft nog even snel met zijn verkleumde handen over elkaar terwijl hij met zijn warme adem ze nog een beetje leven probeert in te blazen. Vervolgens haalt hij zijn sjaal van zijn hals en hangt hem naast zijn jas op de kapstok. Daarbij ziet hij meteen dat Felicia’s jas er niet meer hangt.
“Dus ze is toch buiten,” denkt Nick.
Ach, hij verplicht haar tot niets. Ze vindt het nu eenmaal heerlijk om buiten te zijn. Zelfs in deze stervenskou. Nick daarentegen is niet zo van die kou gediend.
‘Een kopje koffie en een warm huis zijn veel beter,’ zegt hij met een glimlach hardop tegen zichzelf.
Om daad bij zijn woord te voegen loopt hij naar de keuken en zet voor zichzelf een heerlijk kopje zwarte koffie. Nadat deze klaar is loopt hij terug naar de woonkamer en gaat zitten op de zwart leren bank. Hij neemt een slokje en laat de warme vloeistof zijn koude lichaam weer een beetje opwarmen. Nick zucht tevreden. Zo is het leven toch mooi. Een mooi huis, een prachtige vrouw, een goedverdienend kantoorbaantje en een heerlijke bak koffie. Wat wil een man als Nick nog meer? De brievenbus in de voordeur kleppert en Nick weet dat de krantenjongen zijn kranten weer netjes op tijd heeft bezorgt.
“Ik moet niet vergeten die jongen een flinke fooi te geven tijdens de kerst.”
Hij zet zijn kopje koffie op het salontafeltje neer en komt licht kreunend overeind. Dat dagenlang zitten is niet goed voor hem. Hij moet nodig eens naar de sportschool. Ooit... Een keer...
Nick loopt snel naar de voordeur en trekt de krant uit de brievenbus. Hij tuurt een beetje naar de voorpagina in de hoop alvast iets interessants te lezen. Maar als hij zijn blik weer vooruit werpt ziet hij iets interessanters dan die ene politieke partij die bijna drijgt te vallen. Er hangt een briefje op de voordeur. Hij herkent het schattige krullende handschrift van Felicia. Nick trekt het briefje los van de voordeur en loopt met het briefje en de krant terug naar de bank.
De krant legt hij op de salontafel neer. Zijn aandacht daarin is hij allang verloren. Het briefje trekt hem meer de aandacht. Het is namelijk niets voor Felicia om een briefje te schrijven als ze weg is. En er woont verder niemand in huis, aangezien Nick en Felicia nooit kinderen hebben gehad. Nick pakt zijn koffie er weer eens bij en neemt nog een slok voor hij het briefje begint te lezen.

Nick,

Ik ben een tijdje weg. Ik heb je namelijk iets heel belangrijks te vertellen en ik weet niet goed hoe. Daarom neem ik even de tijd om erover na te denken voor ik het je vertel. Maar om je minder in spanning te laten zitten zal ik alvast een beetje vertellen:
Liefde is... een geodriehoek. Het klinkt heel raar, maar laat me het even uitleggen. Ooit in je leven ontmoet je iemand die je heel leuk vind en waar je al je liefde aan wilt schenken. Maar dan, dan komt het moment dat er nog een persoon bijkomt. De derde punt van de geodriehoek. De tweede punt waar ik mijn liefde aan wil schenken.

Ik hoop dat mij begrijpt. 

Ik houd van je,
Felicia

Vol ongeloof kijkt Nick naar de brief. Bedoelt ze nu werkelijk wat hij denkt dat ze bedoelt? Verraadt Felicia Nick nu voor een andere man? Wil zij een trio? Is ze nu helemaal gek geworden?
Woest gooit Nick de brief weg, die rustig naar beneden dwarrelt alsof die zo alle zorgen weg wil nemen. Machteloos laat Nick zijn hoofd in zijn handen rusten en hij neemt niet eens meer de moeite om zijn emotie’s te verbergen. Tranen glijden van zijn gezicht en vallen als dikke regendruppels op de witte tegelvloer.
‘Schat, wat is er aan de hand?’ klinkt een geschrokken zachte vrouwenstem.
Nick kijkt op en ziet Felicia geschrokken voor hem staan.
‘Je hebt me verraden, dat is wat er aan de hand is! Je hebt me verdomme vervangen door een andere man!’ schreeuwt hij terwijl hij naar haar toe beent.
Felicia krimpt in een van zijn plotselinge woede-uitbarsting.
‘N-nick, het is niet wat je denkt,’ fluistert ze.
‘Oh nee, en wat is het dan wel?!’
Felicia slikt even voor ze de volgende woorden uitspreekt.
‘We krijgen een kind.’        
Nick heeft in zijn blinde woede niet door wat Felicia zegt en wil een kwade opmerking terugmaken als de woorden eindelijk tot hem doordringen.
‘Wacht, wat?’
‘Ik ben zwanger,’ lacht Felicia.
Even staat Nick als bevroren op de grond, voor hij Felicia om de hals valt.
‘Oh hemel, Felice, je liet me schrikken. Maar dit nieuws is geweldig! Dat bedoelde je dus met die geodriehoek. De drie punten die elk hun liefde aan de andere twee punten zullen schenken. Het kindje dat de derde punt van de geodriehoek compleet maakt. Onze eigen kleine Geo,’ zegt Nick terwijl hij liefkozend over Felicia’s buik wrijft.
Opnieuw rollen de tranen over zijn wangen, maar deze keer van geluk.

------
Aww!! Zijn ze niet lief samen? Ze lijken op mijn gastouders. Alleen zijn die wat ouder...

Hoe dan ook, dit hoofdstuk is opgedragen aan @suchwrite, omdat ik met dit verhaal meedoe aan haar schrijfwedstrijd. Hij kreeg een 8,5!!! Hell yeah!