Mijn magische boek

Eeuwige wandelaar

'Wat is er in hemelsnaam aan de hand?' roep je als het beeld verdwijnt.
Je bent verbaasd en verschrikt tegelijk, Je hebt geen idee wat er zojuist is gebeurd. Eerst stond je nog op de savanne, het volgende moment midden in een "crime scene" en vervolgens sta je weer gewoon op de savanne. Je kijkt het meisje aan op zoek naar meer uitleg. Maar het enige wat je ziet is haar rug, aangezien ze door is gelopen. Je staat op en rent achter haar aan.
'Wat is er allemaal aan de hand?'
Het meisje draait zich om en maakt een boos gebaar dat je stil moet zijn. Voor je het weet is de omgeving weer vervaagd en de savanne is verdwenen.
~~~~~~
Zal ik je een verhaaltje vertellen over de eeuwige wandelaar. Heb je dat verhaaltje ooit gehoord? Nee? Mooi, luister dan goed:
Lang, lang geleden, in een land hier ver vandaan...
Oh, het spijt me. Het lijkt nu misschien alsof ik een sprookje ga vertellen, maar dat is absoluut niet het geval. Nee, zeker niet. Het zal niet eindigen met "en ze leefden nog lang en gelukkig.". Dat kan ik je alvast verklappen. Maar nu dwaal ik af. Waar was ik? Oh ja:
Lang, lang geleden, in een land hier ver vandaan leefde een jongen. Een prachtige jongen, dat was een feit. Met zijn glanzende blonde haren die leken op het puurste gesponnen goud. Zijn haren wapperde altijd vrolijk in de wind en zijn ogen glinsterden als grote helderblauwe poelen. In die ogen verdronk iedereen, man en vrouw, en deed zelfs de hemel doen verbleken. Hij werd aanbeden door velen vrouwen en dat was iets dat in zijn nadeel begon te werken. Want deze jongen, deze arme jongen...
Wat was zijn naam ook alweer? Chris? Nee. Christoffel? Nee, ook niet. Oh ja, Christian!
Nou, deze Christian, deze arme, arme Christian werd ijdel en arrogant. En niet zomaar ijdel en arrogant. Oh nee, hij was zo ijdel en arrogant dat koning Lodewijk de 14e ervoor zou knielen.
Je weet wel, die Franse koning die zichzelf zo geweldig vond. En helemaal fan was van de kunst en dansen. Maar we hebben het nu niet over het Franse koningshuis, we hebben het over Christian.
Christian had een vriendin. Een mooie vriendin weliswaar, maar haar ego was bijna net zo groot als die van Christian. Haar ouders waren rijk en ze kreeg alles wat haar lieve hartje begeerde. En ze deelde het met niemand. Zo ook Christian. Christian was haar bezit. En oh wee als je ook naar een blik tot hem richtte. Ze zou je laten oppakken en levenslang in de cel gooien. En zo was er ooit een meisje dat stiekem heel verliefd op Christian was. Maar ze mocht natuurlijk nooit naar hem kijken, want dan werd ze gestraft door de rijke vriendin. Maar als het even kon, dan keek ze vanachter het gebroken glas van haar arme, houten huisje naar hem.

Nu komt de dag dat dit meisje, Josephine was haar naam, door dezelfde straat liep als de verwende vriendin. Plots zakte de vriendin door haar benen. Van alle kanten kwamen de jongens aangerend om haar te ondersteunen. Maar het mocht niet meer baten, want dat vreselijke nest had een hartaanval gekregen en was op slag gestorven.
Onze beste Christian hoorde het nieuws al snel en kwam meteen aanrennen. Onmiddellijk zocht hij naar een zondebok, want zijn perfecte vriendin kon toch niet zomaar sterven?
Ik vertelde je al eerder dat dit een verhaal van lang, lang geleden is, dus de technologie die jij nu heel normaal vindt, hadden ze daar nog nooit enig besef van gehad. Dingen als een hartaanval hadden ze nog nooit van gehoord. Maar terug naar het verhaal:
Christian zocht een zondebok en hij vond dat Josephine de aangewezen persoon daarvoor was.
'Kleine heks! Jij bent een heks!' riep hij luid.
En ik kan je vertellen, beste mensen, eigenlijk had Christian gelijk. Josephine had een paar spreuken van een oud vrouwtje uit het bos geleerd en kon zichzelf dus een kleine heks noemen. Maar maak je vooral geen zorgen, Josephine deed vooral aan witte magie. De goede magie. Geen zwarte magie, want dat was slecht.
'Ik ben geen heks!' riep Josephine verschrikt uit.
Maar Christian vond nog steeds, met zijn woedende kop, dat hij gelijk had en stapte dreigend op haar af. Hij pakte zijn dolk en zette die tegen Josephine's keel. Het was een prachtig afgewerkte dolk. Met een glimmend blad en een heft vol met glimmende edelstenen. Het deed vooral dienst als siervoorwerp en was dus niet echt een vechtwapen, maar het was genoeg om Josephine af te schrikken. Maar die schrik was maar van korte duur. Ze zette een stap naar voren en keek de nijdige Christian diep in de ogen aan.
'Jij zult boeten om mij te beledigen.'
Ze sprak een van de weinige spreuken die ze kende uit: de vloek van de eeuwige wandelaar.
'Alleen met de woorden "Ijdel en arrogant zijn niet lang en gelukkig." zal iemand de vloek kunnen verbreken.'

Ik kan jullie vertellen dat de vloek uitkwam, want Christian liet trillend zijn arm zakken en de dolk viel doelloos op de keien. Met een verdoofde blik in zijn ogen liep hij weg, de horizon tegemoet. En of hij zou willen of niet, stoppen kan hij niet. Het was alsof iemand zijn lichaam had overgenomen en hem dwong te blijven lopen.
Nu reist hij de hele wereld af en heeft hij elk plekje wel een keer of twee gezien. Hij heeft in al die jaren elke taal vloeiend leren spreken, maar nog steeds is hij niet vrij en gelukkig.

Dus als je ooit een jongeman aanspreekt om de weg te vragen, let dan goed op zijn verdoofde blik en zijn altijd bewegende voeten. Want misschien ben je Christian tegen gekomen. Spreek dan de woorden van de vloek uit en hij zal alsnog lang en gelukkig leven.

------
Hehe, ik stel me nu echt zo'n oud omaatje voor die dit verhaal vertelt. Ik voel me oud...

Och Christian toch, stomme, stomme Christian. Het bewijst maar weer: Ijdel en arrogant zijn niet lang en gelukkig. Helaas ben ik hem nog niet tegen gekomen, dus ik heb de vloek nog niet kunnen verbreken. Maar misschien komt een van jullie hem wel tegen. Spreek de woorden alsjeblieft uit, want hij hoeft echt niet meer zo erg te lijden.

En ons Savanne meisje, redelijk bitchy is ze, is het niet? Maar wie weet, misschien wordt ze wel vriendelijker. Of niet...

Ik houd echt van jullie stemmen en reacties, jullie maken me super blij.

Opgedragen aan @Nathanna03, omdat ze tot nu toe bij ieder stukje al heeft gereageerd. Dank je wel, kiddo.