☆YAKINDA KALDIRILACAK☆
Bir yıldız kaydığında hep tek dilek dilerdim...
'Uzaylı istilası istiyorum.'
Ve bir uzaylı gelip tüm kalbimi istila etti.
O bir uzaylıydı...
Ben ise artık Uzay'lıydım.
⭐⭐⭐
"Ya Sedef niye bana inanmıyorsun? Yıldız kaydı diyorum...
Yıldızlamayı ve bol bol yorum yapıp yazarı şımartmayı unutmayın 🌟
🌟 "Kötü rüyalar sana hiç uğramasın, sevgimizin ağlarına takılsın ve gün ışıklarıyla yok olsun." 🌟
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
🌟
Çıplak ayaklarımla çimlerde yürüyorum. Güneş tam tepede, ışıl ışıl. O kadar güzel parlıyor ki çimlerde bir çocuk gibi koşmaya başlıyorum. Tam o an da güzel bir şarkı çalıyordu kulağıma. Aniden duruyorum. Hatta bu öylesine güzel bir şarkı ki bir an gözlerimi kapatıyorum. Sonunda başımı çevirip kimin söylediğine bakıyorum ve Uzay'ın parlayan mavi gözleri hemen gözlerimi buluyor. Öyle içten bakıyor ki bana içim ısınıyor adeta. Ama şarkı söylemeyi birden kesiyor ve güzel sesini benden esirgerken mavi gözlerini de başka bir yöne çeviriyor.
Bakışlarını takip ediyorum ve onu görüyorum. Uzay'ı... Başımı hızla arkama çevirirken Uzay'ı aynı yerinde buluyorum. Şaşkınlıkla dolarken yine diğer Uzay'a bakıyorum.
İşte o an gök birden kararıyor. Bir an da her yer kapkaranlık oluyor. Gözlerim karanlığa alıştığında artık yazlığın bahçesinde olmadığımı da anlıyorum.
O koltuktayım yine.
Ve karşımda yine Uzay var. Tam duvarın önünde ama onun gerçek Uzay olmadığını biliyorum artık.
"Asel'im," diyor bir ses. Tanıyorum sesini.
İşte bu benim Uzay'ımın sesi...
Diğer duvardaki hayalet kapı açıldığında onu görüyorum, derin bir nefes alıp rahatlıyorum. Koltuktan kalkıp ona gitmek istiyorum ama karşımdaki sahte Uzay başını iki yana sallıyor. Kelepçeler yine kollarımı çevreliyor. "Sen benim kraliçemsin," diyor.
Bir umut benim Uzay'ıma bakıyorum ama o artık az önce bulunduğu yerde değil. Kapı kapanmış.
O yok olmuş.
Her şey yavaş yavaş yok oluyor sonra. Sadece karşımdaki adam ve ben kalıyorum geriye.
Sadece o ve ben...
Yataktan neredeyse sıçrayarak uyandığımda art arda aynı şeyi sıralamaya başladım. "Ben senin uzay mekiğine de, kraliçene de... Ben senin uzay mekiğine de, kraliçene de..."
Ardından ettiğim küfürleri söylemiyorum bile ama güzel ve yaratıcı küfürler olduğuna sizi temin edebilirim. Hayır, sen tut uzaylı ol, teknolojinin de dibine vur, üstelik klonlama teknolojisini de sil süpür ama gel Asel Deniz'den kraliçen olmasını iste. Galakside bir tane normal canlı olmadığına yemin edebilirim ama ispatlamak zor tabii.
