☆YAKINDA KALDIRILACAK☆
Bir yıldız kaydığında hep tek dilek dilerdim...
'Uzaylı istilası istiyorum.'
Ve bir uzaylı gelip tüm kalbimi istila etti.
O bir uzaylıydı...
Ben ise artık Uzay'lıydım.
⭐⭐⭐
"Ya Sedef niye bana inanmıyorsun? Yıldız kaydı diyorum...
Multimedya: Manga - Alıştım Gözlerimi kapamaya (Bölüm sonunda dinlersiniz)
Keyifli Okumalar...
🌟 "Uzaylı istilası istiyorum!" 🌟
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
🌟
Çalışma hayatı bana göre değildi, sanırım hiç olmayacaktı da. Bu atıldığım kaçıncı işti bilmiyorum ama son olmayacağı kesindi. 1 dakika! Bu kez atılmamış bizzat ben istifa etmiştim. Asgari ücretle çalışıp geçinmeye çalışmak bir yana, bir de fazla mesai yapıp ücret alamamak canıma tak etmişti. En sonunda Shrek'le akraba olduğunu düşündüğüm troll patronum iki bardak kırdık diye -tamam belki bir tepsi ama konumuz bu değil- maaşımdan keseceğini söyleyince, 'Eh yetti be!' diye bağırıp tezgahın üzerindeki tabaklarla sirtakiye yeni bir boyut kazandırarak çalıştığım kafeyi terk etmiştim.
Oysaki ne umutlarım vardı üniversiteden mezun olurken. İdealist bir öğretmen olup kuş uçmaz kervan geçmez köylerdeki çocuklara umut olacaktım. Gel gör ki büyük bir sorunum vardı. Atanma sorunu...
Sürekli değişen eğitim sistemi mi dersin, çalınan sorular mı dersin, bitmek bilmeyen sınavlar mı dersin... Bunlar da bir diğer sorunlardı. Eh sonuç itibariyle ben de artık işsiz diplomalılar kervanına katılmış ve çareyi başka sektörlerde arar olmuştum. Aramıştım aramasına ama o sektörler, 'Sektörümüz sektör olalı senin gibi bir insana rastlamadı' diye şaşkınlığı belirtmekten geri durmamıştı.
Hayır, ne varmış çalıştığım telekomikasyon şirketinde öğrenci kardeşlerimize para almadan konuşma paketi yapmışsam? Öğrenci kardeşlerimiz manitalarıyla konuşmasın mı?
Bir de çalıştığım cafenin mutfağını yanlışlıkla yakmam vardı ki, bu da bence büyütülecek bir mesele değildi. Ne yapayım, şu tavayı yakan havalı aşçılara özenmiştim.
Çağrı merkezinde çalışmışlığımı da es geçmeyelim. 'Artı 18 kanalları açtırmak istiyorum,' diyen bey amcaya, 'Amca amca! Yaşından başından utan! Senin gibiler torunlarını parka götürüyor. Emekliliğe ayrılıp köye yerleşiyor. Domates biber yetiştiriyor,' dedim de, fena mı ettim? Bey amcalara doğru yolu göstermek de mi suç?
Haklı olanı 9 köyden değil 9 sektörden kovuyorlarmış, ben çalışma hayatından onu anlamıştım.
Sonuç olarak işten atılmıştım ama şu an sorunum bu da değildi. Sorunum kesinlikle bunun tıp dilinde bir açıklaması olmamasıydı. Belki bir parça latince bilsem şu an işime yarardı ama bırak latinceyi ben derdimi anlatacak kadar herhangi bir yabancı dil bile bilmiyordum.
Olacak olandan kaçılmaz diyerek arka cebimde telefonu çıkarıp rehberden 'Hekim Hatun' ismine tıkladım. Çaldı, çaldı, çaldı. En sonunda tıbbın mucizesi canım arkadaşım telefonu açtı.
