☆YAKINDA KALDIRILACAK☆
Bir yıldız kaydığında hep tek dilek dilerdim...
'Uzaylı istilası istiyorum.'
Ve bir uzaylı gelip tüm kalbimi istila etti.
O bir uzaylıydı...
Ben ise artık Uzay'lıydım.
⭐⭐⭐
"Ya Sedef niye bana inanmıyorsun? Yıldız kaydı diyorum...
🌟 "Onlar onu hak etmiyorlar. Canını yakıyorlar ve ben engel olamıyorum." 🌟
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🌟
Sbrion'da işler karmakarışık bir hal almıştı ama Varl hala Erian'la ilgili bir adım ilerleyememişti. Kızıl kadına Erian yüzünden tonla yalan söylese de bir konuda yalan söylememişti. Yani tam olarak... Kendi gezegeni ve bu gezegen arasında zaman farkı vardı, burada geçirdiği günler orada dakikalarla ölçülüyordu. İşi bu denli ağırdan alması da bu yüzdendi ama yine de bir an önce geri dönmeleri gerekiyordu. Onun için her an, her saniye büyük önem arz ediyordu.
Ama o başında binbir türlü dert yokmuş gibi kendini bu gerilim yayan kalabalığın arasında bulmuştu. Evet, kendisi bir karmaşanın içerisindeydi ama bu insanlarda da bir şeyler vardı. Hisleri kuvvetliydi, bir şeyleri çözmek de üstüne yok dese yeriydi. O yüzden bu insanların da derin sırlara sahip olduğunu onlarla geçirdiği bir kaç günde anlamıştı. Tüm bu sırların odak noktası ise belli ki kızıl kadındı.
"Sen uslanmazsın!" diye tısladı sessizliği bozan Yavuz. Kızıl kadın gideli bir dakika ya geçmiş ya geçmemişti.
"Kapa çeneni!" diye aynı öfkeyle cevap verdi ona Tuna. Varl yanındaki kadına göz ucuyla baktı. Kaila da artık tüm ilgisini onlara vermiş gibiydi ama az önceki gibi somurtmuyordu. Bu kez açık bir keyifle izliyordu onları. Öyle ki aldığı keyfi gizleme gereği bile duymuyordu.
"Asıl sen o aptal çeneni kapatmayı dene!" diye bağırdı Yavuz ayağa fırlayarak. "Kızı dövsen bu kadar canı yanmazdı. Ne yapmaya çalışıyorsun lan sen?"
Varl onları izlemeye devam ederken Sedef isimli kadına baktı. Başını aşağı eğmişti, düşmüş yüzüyle bir şeyler düşündüğü belliydi. Öyle ki etrafındaki bağırışmalara bile tepki vermiyordu. Varl Erian'ın burada olmadığına şükretti çünkü kızın canının yandığını hissettiğinde bile onun nelere sebep olacağını kestiremiyordu. Aralarında her an tehlikeye hazır bir bomba vardı aslında ama o ve Kaila dışında buradaki hiçkimse bunu bilmiyordu.
Tuna da hışımla ayağa kalktığında Erian elinde bir kaç kutu ilaçla kapıdan çıktı. Tuna, Yavuz'a bağıracak olmuştu ki onu görmesiyle sustu ve gözleri kısıldı. Belli ki kızı da onun yanında bekliyordu çünkü ikisi mıknatıs gibi birbirlerini çekiyorlardı. Varl da bu yüzden yine onun yanında olacağını düşünmüştü. Belki de kız gerçekten lavaboya gitmişti.
"İlaçları buldum," dedi Erian gülümseyerek. Gözlerini Asel'in boş sandalyesine çevirince gülümseyişi soldu. "Asel'im nerede?"
Sedef o an başını kaldırıp ona baktı. "Lavaboya gitti. Onu görmedin mi?"
