My Strict Professor

Chapter 29

A/n (play the multimedia on part of the flashback pleasee para mas feel)

Mandy's pov

Beeep beepp!

Agad akong nagmadali palabas ng bahay nung marinig ko ung busina ng sasakyan.

Today is Sunday and yes, I will have a date with Sam Saavedra. Ngayon lang nag sinc in sakin lahat ng nangyayari. Why didn't it came up to my mind that they have a same surname. Pero sobrang dami kasi ng tao dito sa mundo and it's possible na may kapareho tayo ng names. Pero err I guess maliit nga talaga ung mundo.

"Mangge san ka pupunta?" Narinig kong tanong sakin ni Nanay pero hindi ko pa sya nasasagot ay may nag doorbell na sa labas ng bahay.

Maglalakad palang ako para buksan ito nang agad na itong binuksan ni kuya carl at napatakip nalang ako sa bibig ko nang bigla nitong sinuntok si Sam.

Agad kaming lumapit sa kanila nila para awatin sila.

"Carl itigil mo yan" sigaw sa kanya ni tatay habang si kuya clar naman ay hinahawakan si kuya carl at ako naman ay tinulungang tumayo si Sam.

"Ang kapal din naman ng mukha mong gago ka na magpakita sa pamamahay namin. Matapos mong saktan ung kapatid ko matapos mong iwan na parang laruan babalik at magpapakita ka sa'min? Gago umalis ka dito sa pamamahay namin"

Galit na sigaw ni kuya carl. Hindi ko naman sila masisisi. They saw how I cried because of him. They saw how hurt I am when he left.

"Anak carl tama na, pumasok na muna kayo sa loob at hayaan nyong kausapin namin si Sam. Kumalma ka dyan. Clar sige na ipasok mo na kapatid mo"

Mahinahong sabi naman ni Nanay na agad sinunod nung dalawa kong kapatid. Mabuti nalamang din at wala dito si kuya Mark, ung panganay namin. Sigurado akong magagalit din yun.

Naupo kaming apat ng parents ko at si sam sa may garden at nag usap.

"Sam, anong ginagawa mo dito?" Tanong ni tatay habang taimtim na tinititigan si Sam. Alam kong hindi rin sang ayon si tatay sa pagpapakita ngayon ni Sam. It's been 1 year pero galit pa din talaga sila kay sam. 

"Tito andito po ako para bumawi sa anak nyo. Gusto ko na din pong humingi ng tawad sa lahat ng nagawa ko tito. Sobrang isip bata ko pa po dati at hindi ko po naisip na maaaring mawala sakin si Jace. But believe me tito, tita, malinis po ang intensyon ko kay Jace at hindi ko na po sya sasaktan ulit. Just please po, give me a chance to proove that I still love her"

Kitang kita ko ang pag susumamo sa mukha ni Sam. Mahal ko pa sya. Un ang alam ko. Pero bakit wala akong nararamdaman sa pagkakataong ito? Bakit imbis na mukha ni Sam ang nakikita kong kausap ng parents ko, bakit nakangiting mukha ni Hailey ang nakikita ko? Bakit mas masaya ako kapag nakikita ko si Hailey na kausap ang parents ko?

Shit! Get her out of your mind, Mandy! She's your student!

Honestly, I dont know why did I gave him a second chance so easily. Is it because I'm still in love with him? Or I just wanna clear what's the real feelings of mine.

"Hindi ka naman dapat samin humihingi ng tawad ngayon e. At kung patatawarin ka ng anak namin. Susuportahan lang namin sya" gusto kong mapaluha sa sinabi ni nanay.

Bakit ba ako naiiyak shit.

I just remember what happened last week. Parang kakapakilala ko pa lang kay hailey non pero we ended up to an epic plan. Na magiging mag girlfriend kami in front of my family. She also asked for a chance. But I didn't gave her. Im such a jerk.