My Strict Professor

Chapter 28

A/n-(please play the media above for more feelings yum yum goodluck, read well)

Hailey's pov

I'm so break right now.

She hurt me. She's always hurting me! Why are you like that maam mandy! Whay are you always making me cry!

It is now sunday, 11:00 in the evening and I'm such a crybaby right now. 3 days na nakakalipas simula nung may mangyaring palitan ng halik at palitan ng masasakit na salita sa pagitan namin ni maam mandy. Pero it feels like it just happened yesterday.

Im crying everynight, listening to sad songs that can make me hurt even more.

Why can't we just love those people who loves us more. Bakit ba dun pa tayo nahuhulog sa mga taong sasaktan lang tayo at the end. Dun sa mga taong hindi kayang suklian ung nararamdaman natin?

Im such a mess right now. She's my first love, my first kiss and also my first heartbreak.

Without you, I feel broke like I'm half of the whole.

Somehow I just wished that sana hindi nalang ikaw, sana hindi nalang ikaw ung minahal ko. Sana iba nalang.

Staring at the wall while my tears are still falling down to my cheeks. Saksi ung mga unan ko dito kung pano ako umiyak gabi-gabi dahil sa sakit na nararamdaman ko.

Pero alam nyo ung hindi ko matanggap? Kung gano nya kamahal ung pinsan ko. Nakakainis lang si tadhana. Bakit kasi sa dami ng tao dito sa mundo bakit ung pinsan ko pa. At may mas masakit pa pala. My cousin is a boy who she can be proud of.

Ako kasi, I'm just her student. Her girl student.

Bagay sila. Kasi sa una palang naman talaga sila na. Nakisapaw lang ako.

After ko malaman ung katotohanan I cant help but to think kung anong pakiramdam ng iniiyakan ni Maam mandy. Anong pakiramdam ng minamahal ng isang Mandy Jace Gomez. Naiinggit ako. Naiinggit ako ng sobra sa pinsan ko.

I wanna feel it too! Bakit ang damot naman sakin ni tadhana! Sinasaktan na nga ako ng fam ko tapos sinasaktan pa ako ng isang taong mahal na mahal ko. San pa ako kakapit? Sino pang kakapitan ko? Sarili ko nanaman.

In the end, it'll always be me and myself!

I don't wanna close my eyes. Kasi everytime na pipikit ako ung magagandang ngiti ni maam mandy ung makikita ko. Tuwing pipikit ako naririnig ko nang paulit ulit sa utak ko ung mga sinabi ni maam mandy. Ang sakit sakit.

"I don't like you and I will never like you back"

Sobrang sakit! Knowing that the person you love didn't see your worth.

Ang sakit din na ipinamukha nya talaga sakin na kahit kailangan hinding hindi nya ako magugustuhan. Ano bang kulang sakin?

Am I not enough?

Gusto ko lang naman maramdaman ung pakiramdamn ng minamahal pero bakit ipinagkakait sakin un ng tadhana.

Sana lang masaya si Maam mandy ngayon. Cos after this, I'll do what she wants

Hindi ko na ipipilit ung sarili ko sa kanya at lalayuan ko sya kagaya ng gusto nya.

Ayaw ko tong gawin, pero eto ang gusto nya kaya ibibigay ko.