When The TRUTH Called LIES [Agent Series 1]

WTCL 2

Chapter 2: The Chasers

Hindi nga ako nagka mali. Ilang sandali lamang na nakalayo ako sa headquarters namin ay may ilang van na ang naka-buntot sa akin. Iba talaga ang ugali ng mga Chairs, sundan ba naman agad ako. Hindi man lang ako pinalayo kahit na ilang kilometero.

Malapit na ko sa intersection kaya naman nag-handa na ako. They know me, but not that much 'pag dating sa mga ganitong bagay. Gustong kong lumayo na sa kanila. Pero kung ganito ang sitwasyon ko, hindi malabong sundan nila ko hanggang sa tinitirhan ko. At ayaw ko no'n.

I am still manging  to lost them. Kaya naman ng may nakita akong pagkakataon ay sumingit agad ako sa sasakyang nasa unahan ko. I turn on my virtual map. Halos malapit pa rin sila sa akin.

Mabilis akong kumaliwa para mag U-turn at agad na pumasok sa eskinita na nakita ko. Mabuti na lang at medyo pamilyar ako sa lugar na nilusutan ko. After a few seconds, I lost them. Binaybay ko na ng tahimik ang kahabaan ng eskinita hanggang sa marating ko ang dulo nito.

But, I made a sudden brake when I saw them. Standing there, holding their guns while pointing at me. Wala na akong nagawa kun'di mapa-mura sa isip ko. Naisubsob ko ang ulo ko sa manibela ng sasakyan, sa sobrang irita ko ay natup-an ko pa ang busina nito na halos ika-bingi ko rin.

Bumamaba ako ng kotse ko dala ang kakampi ko. Ikinasa ko muna ito bago ko sila tuluyang harapin, saka pansamantalang inilagay ito sa gun belt sa aking likuran.

"What do you want, Chasers?" kalmado kong tanong na parang walang alam kung bakit nila ako sinusundan.

Ngumiti naman ng bahagya si J6 na siyang leader nila habang naka-tutok pa rin ang baril sa akin. Duwag talaga ang putek!

"Wanna hint?" tanong niya na tinaasasan ko lang kilay bilang pag-sang-ayon.

He make his arms down and so as his allies.

"Let's make some sales talk, Ms. Agent GK9," sabi pa nito habang nag-lalakad palapit sa kinatatayuan ko, ako naman ay nanatili lamang na nakatayo at naka-tingin sa kan'ya.

"Oh, I'm sorry. But I'm not a business woman. So don't sell something on me," casual kong sagot sa kan'ya na nakapag-pangisi lalo sa kan'ya.

"Pinapatawa mo talaga ako, GK9. Alam mo naman siguro na may atraso ka pa sa korporasyon. At alam mo naman siguro, na hindi gano'n kadali na kumalas sa grupo?"

"Huwag mo namang ipamukha sa akin na marami akong utang sa korporasyon. Baka iladlad ko lahat ng kapalpakan mo sa trabaho, J6?" asik ko naman.

We both give a sly smile. Mainit talaga ang dugo nito sa 'kin, at gayon din naman ako sa kan'ya. Simula pa lang na pumasok ako sa korporasyon, dahil sa linis ng record ko roon, lagi na lang mainit ang dugo n'ya, dahil ang nasa isip n'ya lagi ay nilalamangan ko s'ya.

Well, parang gano'n na nga siguro, hindi mo naman ako masisisi. Marami na rin akong napatunayan higit sa kan'ya, knowing na mas nauna siya sa akin at mas mataas na ng kaunti ang ranggo kesa sa 'kin.

Tsk, puntos lang ang inilamang niya sa akin, mas mataas pa rin ang tingin ng mga Chairs sa akin kumpara sa kan'ya.

"So boastful, GK9. You know what, you are now in six feet down to the ground, if the Captain do not know a lot about you!" Lintanya niya habang may mapang-galaiting tingin na ipinupukol sa akin.

"Oh, really? I'm scared, should I run now?" sabi ko naman habang nilalaro ang baril sa kamay ko na hindi man lang nagpapa-sindak sa kayabangan niyang ini-asik. "Baka nakakalimutan mo, mas marami kang bahong tinatago kesa sa 'kin? At saka huwag ka ngang mag-malinis. Hindi bagay sa'yo." sabay irap at talikod ko sa kan'ya.