Chapter 15

69 3 0
                                    

Chapter 15

Weak

Maaga ulit ako nagising para pumasok. My eyes are swollen. Hindi ko napigilang umiyak kagabi dahil sa pag-aalala kay papa. Pero dahil kaylangan kong pumasok ay pinilit ko paring kumilos. I jumped out of my bed. Dumiresto ako sa banyo.

Habang tinitigan ko ang sarili sa salamin ay naalala ko si Theo. Siya agad ang naiisip ko. Hindi ko na pala namamalayan ay lumalim na pala ang nararamdaman ko sa kaniya. Parang dati lang ay isa niya akong baliw na tagahanga ngayon ay nahulog na ako nang tuluyan. I bit my lip to suppress my smile from blushing.

Umagang-umaga iniimagine ko yung mga mata niyang mapupungay, mga labi niyang mapupula na may perpektong hugis, ilong niyang matangos, kilay niyang makakapal, at ang panga niyang maganda. Hays sol, umagang kay-landi.

Nakaramdamn ako ng uhaw bago maligo kaya natigilan ako. Pag bukas ko ng pinto ay sakto ding lumabas ang taong kanina ko lang iniisip. Napasinghap ako.

"Good morning." he huskily said.

I blushed. He run his fingers through his messy hair. Napakagat ako ng labi. He then licked his lips and stretch those fit arms. Doon ko nakita ang buong itsura niya. Theo was only wearing boxer, leaving him topless. Napalunok naman ako.

"How are you feeling now?" Lumapit siya saakin pero napaatras ako.

"Huwag ka lumapit! I mean o-kay lang ako." Naghurumentado bigla yung puso ko.

I suddenly back to my senses that I am acting weird. Quite frankly, this is not me. Mula kanina paggising ko ay siya na agad ang iniisip ko, sa banyo ay iniisa ko ang mga katangian niya, at ngayon naman ay naiilang na ako sa kaniya. Oh my god, iba na talaga 'tong nararamdaman ko.

"You look pale. Ano problema? May sakit ka ba?" Nilapat niya yung kamay niya sa noo ko. Para akong napaso sa balat niya.

"Oo may sipon kasi ako." Nag acting pa akong sinisipon. "Kaya 'wag ka lumapit."

"I don't want you sick. Come here I will take care of you."

Lumayo ako sa kaniya nung lumapit ulit siya saakin. It's like I can't stand with him. Para siyang virus na kinakatakutan kong makuha.

"Diyan ka lang! Huwag ka lalapit. Shoo!" tinaboy taboy ko pa siya.

Tumawa siya at tumingala "Ano pong nagawa kong maganda lord para sa pangbungad na ito sa umaga." Pagtatagalog niya! He shook his head like being out of his mind.

"Oh lord, may nagawa po ba akong mali para sa pangbungad nitong lalaki na 'to?" Tumingala din ako at pumikit habang ginagaya siya.

Tumawa siya. Suddenly silence filled the hallway.

"Solana?" napadilat ako nang tinawag niya ako.

"B-akit?"

"Crush mo ako dati diba?" nakatitig parin siya saakin.

Bigla akong nabulunan sa tanong niya. Alam na alam niya yung mga kabaliwan ko dati na pinagsesend ko sa instagram niya. Lahat nang iyon ay alam niya!

"Oo" pag-amin ko. "Pero dati yon no hindi na ngayon." Umirap ako.

Kasi higit pa doon. Gusto ko iyong sabihin pero alam kong mali. Kinagat ko ang labi sa kahihiyan. Pero hindi ko inaasahan ang reaksyon at sagot niya saakin.

"Bakit hindi na?"

Napadasal ako ng totoo kasabay ng paghina ng tuhod ko. "A-no gusto mo? Ay ewan, hindi talaga kita maintindihan! Aishhh!" nababaliw kong ani.

"You look so adorable." He chuckled. "Tara na masyado na maganda ang umaga ko."

Lumapit na siya saakin kaya naman ay umaatras ako. I lift my both arms like I don't want him to touch me. Like I'm getting rid of him.

My SolWhere stories live. Discover now