ချည်တိုင် [ Philophobia ]

(၂၉) Zawgyi

ေန႔စဥ္ဘဝ​၏ အမွုကိစၥတို႔တြင္ က်န္းမာေရးသည္လည္း တစ္စိတ္ပိုင္းျဖစ္သည္မို႔ ေဆး႐ုႀကီးဝင္းအတြင္း လူအမ်ားမျပတ္သည္မွာ အဆန္းေတာ့မဟုတ္ေပ။ ဟိုဟို သည္သည္ လွုပ္ရွားေနသည့္ လူမ်ားကိုေက်ာ္ကာ ဖခင္ျဖစ္သူရွိရာ ေက်ာက္ကပ္အေဆာင္ဆီသာ ေလၽွာက္လာလိုက္ေတာ့သည္။

"ေဟာ သားလာၿပီလား"

သည္ရက္မ်ားအတြင္း က်န္းမာေရးေကာင္းမြန္ေနၿပီျဖစ္ေသာ အေဖက သူ႔ကိုေတြ႕ေတာ့ ဝမ္းသာစြာျပဳံး၍။

" ေနရတာ အဆင္ေျပတယ္မလား အေဖ"

"ေျပပါတယ္ကြာ။ ငါ ေတာ္ေတာ္ေတာင္ ေကာင္းေနၿပီ"

အဆင္ေျပပုံေပၚသည့္ ဖခင္ျဖစ္သူကိုျမင္ရ၍စံလင္း ဝမ္းသာမိေသာ္လည္း အစားထိုးရန္ အလွူရွင္ရွာမေတြ႕နိုင္ေသးသည္ကိုလည္း သူရင္ေမာရသည္။

" အေဖ "

"ေအး။ ဘာလဲ။ မင္းမွာ ဘာအခက္အခဲရွိေနလဲ"

အိမ္ေထာင္သစ္တစ္ခု ထူေထာင္ၿပီးသည့္အခ်ိန္မွ အစျပဳကာ အေဖ့အေပၚ မွီခိုျခင္းမရွိေတာ့သလို ရင္ဖြင့္တိုင္ပင္ျခင္း မရွိခဲ့သည္မွာလည္း ၾကာခဲ့ၿပီမို႔ တိုင္ပင္ဖို႔ရာ သူတြန႔္ဆုတ္ေနမိ​၏။

"ဘာမွ မဟုတ္ေတာ့ဘူး"

"ဪ"

ကုတင္ကိုမွီကာ သတင္းစာတစ္ေစာင္ကိုဖတ္ရင္း သူ႔ကို မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနသည့္ အေဖ။

" မနက္ျဖန္ ေဆး႐ုံကဆင္းလို႔ရျပ္ီတဲ့ အေဖ"

"ဟုတ္လား"

က်န္းမာေရးျပန္လည္ေကာင္းမြန္ေနၿပီျဖစ္သလို အေျခအေနလည္း တည္ၿငိမ္ၿပီမို႔ ေဆး႐ုံဆင္းရန္ ခြင့္ျပဳသည္တဲ့။ သို႔ေသာ္ ထိုစကားၾကား၍စံလင္း မေပ်ာ္နိုင္။ ဖခင္ျဖစ္သူ​၏ ေနေရးထိုင္ေရး၊ စားေရးေသာက္ေရးအလုံးစုံကို တာဝန္ယူရန္မွာ ကိုယ္တိုင္ပင္ သူတစ္ပါးအိမ္တြင္ မွီခိုေနရသူမို႔ သူ မစြမ္းသာသည္ကို သိေန၍။

" ဒါ ေဆး႐ုံစရိတ္ အေဖ။ ကၽြန္ေတာ္ မနက္ျဖန္လာနိုင္မွာမဟုတ္လို႔"

"ငါ့မွာ ေငြနည္းနည္းေတာ့ရွိပါေသးတယ္။ မင္းသုံးဖို႔ ယူသြားဦးေလ"