Reincarnated as the Seventh Princess (BOOK 1/3) |COMPLETED|

Kabanata L

"Mama, pakiusap, huwag mo ng guluhin si Eliana dahil hindi rin siya makakasagot sa mga katanungan mo." Mahinahon na pagsingit naman ni Adelrick at siya na halos ang nagpaliwanag ng sitwasyon ko dahilan para mapalingon naman sa kanya ang ina at nagtaas ng kilay.

"At bakit naman? Nakakapipi na ba ang pag-aaral dito sa akademya?" Mataray pang tanong ni Sunniva habang papalit-palit ang tingin sa akin at sa anak niyang lalaki. Nanatili namang tahimik ang mga kapatid ko maging ang hari at si Maestro na ngayo'y nakikinig na sa pagpapapansin ni Sunniva.

"Hindi, Mama." Mahinahong sagot ni Adelrick at bakas sa mukha ng kapatid ko na kinakabahan na siya sa magiging daloy ng usapang ito.

Nananatili naman akong kalmado at pinakikiramdaman ang sitwasyon na ito. Handa naman ako magsalita kung kinakailangan pero tinitipid ko ang aking boses dahil may mas nahalaga pa itong paglalaanan mamaya.

Balak na sanang magsalita muli ni Adelrick dahil mukhang naghihintay ng paliwanag ang kanyang ina ngunit bigla lamang umirap si Sunniva at pasiring na ibinalik sa akin ang tingin. Tinaasan ko naman siya ng kilay ngunit nginisihan niya lamang ako ng nakakaloko.

"Di bale. Wala naman akong pakialam. Mabuti nga sa kanya at nagkaganyan siya. Sana permanente na i---"

Hindi naman niya natuloy ang sasabihin ng bigla siyang lingunin ng aking ama at binulyawan.

"Sunniva! Umayos ka at nasa harapan tayo ng susunod na Emperor. Huwag kang magpakitang gilas dito." Matigas at maotoridad na pahayag sa kanya ng aking ama na bagama't kalmado ang mga mata ay nagbabanta naman ang mga ito na nakatingin kay Sunniva.

Bigla naman namutla ang mahadera dahil doon at itinikom agad ang kanyang bibig saka ako nilingon ng may nagbabagang mga mata. Oh? Kasalanan ko ba? Buti nga sa kanya, napakaepal niya kasi.

Nginisihan ko naman siya ng nakakaloko saka hinawi ang aking buhok at pairap na inalis ang aking paningin mula sa kanya. Hindi naman sinasadya na nagkasalubong ang mga mata namin ni Haring Dareios.

Hindi katulad noong huli naming pagkikita na napakalamig ng asul niyang mga mata ay malamyos na ang mga ito ngayon at kalmadong nakatingin sa akin. Ilang linggo ko na nga ba hindi nakita ang nakakasukang mukha ni Dareios? Hindi ko na matandaan ang eksaktong araw pero tandang-tanda ko pa ang mga salitang binitawan niya sa akin na lubos na tumagos sa aking puso bilang si Eliana.

Kung alam ko lang na magiging ganito ka ay hindi ko na sana hinayaan si Elaine na ipanganak ka sa mundong ito.

Awtomatikong kumuyom ang mga palad ko dahil sa pahayag na iyon at mas lalong nag-alab ang mga mata ko dahil sa muli na namang pagpaparamdam ng sakit sa aking puso. Bakit ba naalala ko pa ang pesteng mga salitang iyon?!

Napansin niya ata na sumasama ang tingin ko sa kanya dahil nangungunot na rin ang noo ng hari kaya una na akong umiwas. Baka kung ano pa ang masabi ko kung mananatili ang paningin ko sa mga mata ni Dareios at hindi ko rin matanggap ang kung anong emosyon na nakikita ko doon. Pag-aalala? Tss. Asa!

Ilang sandali pa kaming naghintay kay kupal na Daewon hanggang sa marahas na bumukas ang pintuan at pumasok ang mahigit apat na kawal at isang binata. Nangibabaw ang katahimikan sa buong silid habang lahat kami ay pinapanood maglakad ang sabog na si Daewon tungo sa upuang nakalaan sa kanya. Ilang upuan din ang layo nito mula sa aming lahat habang ang mga kawal na nagsilbing bantay niya ay nakapuwesto lamang sa kanyang likuran.

"Magandang Umaga, Prinsipe Daewon." Mahinahon na bati ni Maestro ngunit nanatili lamang nakatayo si Daewon at nanlilisik ang mga mata na nakatingin sa lahat. Mukha rin wala siyang balak sagutin ang pagbati ni Maestro.

Napataas naman ang aking kilay habang pinapasadahan ang kabuuan niya. Mukhang nakaligo pa siya at nakapagbihis ng maayos bago magpunta dito habang ako ay ito, nagpalit lang ako ng panloob at naghilamos bago dumiretso sa pesteng pagpupulong dahil bawal pa mabasa ang mga sugat na siya mismo ang may gawa sa akin. Tapos siya nakakaligo at namumuhay ng matiwasay?! Hanep naman talaga sa kakapalan ng mukha!